Кеше маған Алматы қаласының Алмалы аудандық сотынан шақырту келді. Мені сотқа бергендер: СССР-ді көксеушілер, Евразия Одағын қолдаушылар, Путиноидтар, яки бұрынғы коммунистер, қазіргі бір үлкен партияның мүшелері һәм олардың үрім-бұтақтары. Олардың талабы: Германия құрамасына жанкүйер болуым. Ресейдің жеңілуіне сеп болған Бельгия, О. Корея мен Алжирге жақтасуым.
Әрқайсысы миллион теңгеден талап етіп отыр. Мені миллиардер деп ойласа керек. Сөйтіп, миллионер бола салмақшы олар.
Сотқа бармас бұрын Абайдың "Масғұт" дастанын оқыдым. Пайдасы тиді. Жындылар мені немесе мен оларды түсіну үшін жынды қылатын суды сіміріп салдым. Адвокаттыққа Тайчибеков деген біреуді жалдап алдым.
Сот барысында "Путин Гитлер емес, Путин нағыз Сталин! Қазақтарды тағы да қыру керек! Көкеміз аман болсын! Қазақстан Ресейдің оңтүстік губерниясы!" деп айғай салдым. "Жаздым, жаңылдым! Мен бейбақты кешіріңіздер, осыдан былай қазақшаны ұмытып, тек орысша сөйлейтін боламын" дегенді тағы қостым.
Судья жымың етті де, осы уақытқа дейін ешқандай қоғамдық тәртіпті бұзбағанымды, әкімшілік жауапқа тартылмағанымды ескере отырып, ақтап шығарды. Сыртқа шықтым да, есік алдында плакат ұстап тұрған, саржағал киінген қасотандықтарға қаратып, "Спаси Бог, спасибо Господи!" дедім де, "Лада Калинама" отырып, үйге қарай тарттым. Айнадан қарасам, судья "Мерседесіне" мініп жатыр екен.
"Гоооол" дегеннен селк етіп ояндым. Германия қосымша минутта гол салыпты. Қысқасы, 2:1 есебімен Алжирді жеңдік. Жеңіске масаттанған мен бейбақ түсіме кірген судьяға "Хутин пуйло!" деппін. Қазір сол... отырмын өң мен түсті ажырата алмай.
(Айдос Жұқанұлының фейсбуктегі парақшасынан)
Оставить комментарий