Шаш ағартты қыс тентегің
күн суық,
Тірлік біткен жылы ұяға
тығылып,
Үміт үзіп күзден қашқан құстар да,
Жапырақ та құлап жатты жығылып.
Күрескенге жарық керек,
жылылық,
Жан тәттіге тоймайды екен
құнығып.
Өлмес үшін махаббат та жүреді
Ғашықтардың құшағында
жылынып.
Түн
тып-тыныш,
қарбалас жоқ күздегі,
Қар үстінде
тірілердің іздері.
Мықтылардың малы әзір қашанда,
Жүдеулердің
жабырқаулы жүздері.
Авторы: Гүлмира Сүйекенова
