Сөзіңіз болсадағы құрыш нағыз,

Айбарлы арыстанға жұғыспаңыз.

Адамға басты пәле тілден деген,

Көбінде ауызымызды құлыптаймыз.

Даналардың үңіліп тағылымына,

Бабалардың дәстүрін ұлықтаймыз.

Қытайдағы қазақтан алаңдама,

Дауыл мен жауын көріп шыныққанбыз.

Үйсін, Ғұндар, Түргештер кіндік қаны,

Төгілген жерде жүрген туыстармыз.

Тауға қарап ұлитын бөлтірікпіз,

Сондықтан, тегімізді ұмытпаймыз.

Дауылдарда құлаған байтеректің,

Тұғылынан көктеген шыбықтаймыз.

Үйсін тау, Боғда, Жайыр арасында,

Бабалар ізі қалған нанасың ба?

Аунаған дүлдүлдердің түгі қапты,

Еміл, Іле, Қыранның жағасында.

Қабанбай, Райымбек, Жәнібектер,

Халқы үшін майдан құрған дәл осында.

Ақтеке, Әкбар - Сейіт есімдері,

Қазақтың сарай салған санасына.

Таңжарық, Ақыт, Көдек - алып шынар,

Ер жеттік біз солардың саясында.

Солардың рухыменен ел серпіліп,

Дәстүрдің дәнін еккен даласына,

"Рухтылар мойымас қиындыққа",

Деген сөз бар құранның аятында.

Ақындардың арнаулы мектебі бар,

Қытайдың Күйтүн деген қаласында,

Ахмет Байтұрсынов жазуымен,

Жастардың өз тілінде бәрі оқуда.

Екі тілді шетінен меңгергенмен,

Абайдай құрметі мол бабасына.

Қазақтың пәк көңілі кірлемесе,

Қалмайды жат біреудің табасына,

Менде сол Сайрам көлдің аққуы едім,

Хат байлап ұшырды елім қанатыма.

Жайлаған азияның апай төсін,

Ақ сәлем ала келдім Алашыма!

Арзыгүл Қайыңбекқызы

Айтыс ақыны Айбек Қалиевпен болған айтысында әріптесінің «Қытайдағы қандастардың тағдырына алаңдаймын» дегеніне жауабы.