Жоқ!

Жақсыны жоруым үшін,

Қиялға қонып тұрдың ба?

Бақытты болуым үшін,

Мен сені жолықтырдым ба?

Жоқ!

Қалмайтын шоқтың күліндей,

Жай ғана жастық өлең бе?

Өзеуреп көптің біріндей,

Мен сені жақсы көрем бе?

Жоқ!

Мен үшін жаралыпты деп,

Әдейі таяп келдім бе?

Тағдырға таланыпты деп,

Мен сені аяп келдім бе?

Жоқ!

Білемін тым батыл ісім,

Сыртыңнан табаладым ба?

Тек сыртқы сымбатың үшін,

Мен сені бағаладым ба?

Жоқ!

Сендегі мұңлық кеудеге,

Орын ап сия аламын ба?

Өтірік ұмыттым деуге,

Мен сені қия аламын ба?

Жоқ!

Тұнып тұр кеседе бұлақ,

Мөлт етер жанарымын ба?

Жақұтсың  десе де, бірақ,

Мен сенсіз бағалымын ба?

Жоқ!

Кетер деп қорыққанша әттең,

Өзіңнен үміттендім бе?

Сенімен жолыққан сәттен,

Мен сенсіз күліп көрдім бе?

Жоқ!

Қасыңа барады қайсы,

Болашақ жармын ба осы?

Жоқ!

Не деген қарама қайшы,

Мен сенсіз бармын ба осы?

Жоқ!

Жұматай  жүрек

Өлеңіммен қылдым ба тағы мезі?

Ұйқысыз отырамын сорлап таңда.

Жұматайдың жүрегін  Тәңір өзі,

Жұлып алып кеудеме орнатқан ба?

Төзімімді тауысып, ұрласын да,

Үмітті жүргенім ай  үзбей несі?

Кім біледі мен шығар бұл ғасырда,

Жұматайдың бүгінгі қыз бейнесі!

Жүрегімді тыңдашы, сөзімді емес,

Ар жолында демеймін сірә, тайдым.

Өтірік күліп жүрген өзімді емес,

Аяп кетем жүрегін  Жұматайдың!

Үміт күтіп қаһарлы қабағыңнан,

Дүрсілдейді жүрегім алмай тыным.

Мен өлгенде білемін жанарыңнан,

Үзіліп бір тамшы да тамбайтынын.

Жалынайын несіне  наз ұқ  деп мен,

Жұбатарсың менсіз де  жат көңілді.

Жүрегімнің  жасымен  жазып кеткен,

Шаң басып қалмаса екен дәптерімді...

Сен бірақ. . .

Өзіңсіз күнім - күн емес,
Жанымның жарық бөлмесі.
Саған қараса, түк емес,
Сен бірақ, қарай көрмеші!

Жырымнан білте есіп ем,
Жүзімнен тұрды нұр атып.
Сені ұнатса, кешірем,
Қалмашы бірақ, ұнатып.

Арудың көріп ханшасын,
Бақыттан бал-бұл күлмеші.
Сені аңсаса, аңсасын,
Сен бірақ, аңсап жүрмеші!

Жарығым білем,жалынсың,
Бағалайтыным, барым да.
Сені сағынса, сағынсын,
Сен бірақ, жаным,сағынба!

Сезімді мендік жоқ тонар,
Кетсе де тіпті жер құлап.
Сені сүйетін - көп болар,
Сүйіп қалмашы, сен бірақ. . .

Мен сені жоғалтқан күні...

Мен сені жоғалтқан күні,

Айнала түнекке батып,

Қабақты шытып алам.

Өксігім жүректе қатып,

Тілімді жұтып алам.

Мен сені көрмеген кезде,

Жек көрем бес күніңді де.

Ешкімге қарамай да.

Көрмеймін ешкіміңді де,

Бар, жоғын санамай да.

Мен мені жырламай қалсам,

Өкпелеп өлеңге дағы,

Қаламды  лақтырамын.

Құрдым боп өнер де, бәрі,

Өзімді жат қыламын.

Мен сені күтпей қалғанда,

Сен келген жолдардың бәрін,

Қопарам қолдарыммен.

Отаймын орманның бәрін,

Обал ақ  болғанымен.

Мен сені жоғалтқан күні,

Өтірік жұбататындар,

Үмітті үз демесін.

Болса да, сұрататындар,

Ешкім де іздемесін.

Мен сені жоғалтқан күні,

Мен де жоғалам!

Жарайды!

Ымсыз білейін,
Мұңсыз күлейін,
Үнсіз жүрейін,
Жарайды!

Іздемейін бе?
Біз демейін бе?
Күзге ерейін де. . .
Жарайды!

Жырламайын ба?
Құр қалайын ба?
Ұрламайын да. . .
Жарайды!

Сағынбайын ба?
Сабылмайын ба?
Бағың дайын ба. . .
Жарайды!

Ұнамайын ба?
Сұрамайын ба?
Жыламайын да...
Жарайды!

Осы дейін бе?
Өшірейін бе?
Кешірейін бе. . .
Жарайды!

Өзіңнен!

Күнім десең де,
Гүлім десең де,
Күлімдесем де,
Өзіңнен!

Жоқ теңеуің де,
Өкпелеуім де,
Көктемеуім де,
Өзіңнен!

Бағың қылсаң да,
Табындырсаң да,
Сағым қылсаң да,
Өзіңнен!

Ай қылам десең,
Қайғырам десең,
Тайдырам десең,
Өзіңнен!

Тос дейтінің де,
Өшпейтінім де,
Қош дейтінім де,
Өзіңнен!

Өмір - өлең!

Ақын дейтін қып қысқа сапарымда,
Керек емес мансап та, атағың да.
Өлеңім жұбатса екен жабыққанды,
Болмасам да үздіктер қатарында.

Берсе ғой саналарға сөзім көрік,
Ашынған-сабыр етсе,төзім болып.
Өлеңімнің ішінен адасқандар,
Өксіп өксіп алса ғой өзін көріп.

Өмір сынап құлатса шайқап, алдап,
Өткенді ешкім сірə қайтара алмақ.
Өлеңіммен маңдайдан өбейінші,
Үзілген үміттерді қайта жалғап.

Көңілімде шүберек түюлі өлең,
Жүрген көп қапаланып, күюменен.
Жаралы жүректерді жібітсем ғой,
Емдеп беріп қайтадан сүюменен!

Қабырға жоқ қайысса, сөгілмейтін,
Пенде жоқ кезі келсе, көмілмейтін.
Жүрегі бар мəңгілік " Өлең " деген,
Алданыш əлем ғана -Өмір дейтін!

Сезбейтін шығарсың!

Сезімге қарсы барып,
Жындана бастасам да.
Кеудемді аршып алып,
Алдыңа тастасам да.

Мендегі бар дауыспен,
Айғайлап ах ұрсам да.
Уды да арнап ішкен,
Өксікке матырсам да.

Мен енді күліп емес,
Зар қағып жыласам да.
Білгім кеп, біліп емес,
Сырыңды сұрасам да.

Көңілді бұрып тұрып,
Əдейі бас тартсам да.
Қуанып, күліп тұрып,
Сен үшін жас тапсам да.

Сен өсіп, көктесін деп,
Жырымды көмсем дағы.
Сен азап шекпесін деп.
Қайғырып өлсем дағы. . .

Сезбейтін шығарсың!

Кейде, сен болғым келеді!

Кейде, сен болғым келеді!
Көргенді есінен тандыратын,
Жоқты да қаласа, бар қылатын.
Түндерде өзіне серік қылып,
" Жалғыздық " дегенді жар қылатын.

Кейде , сен болғым келеді!
Ақынның жырына себеп болған,
Жүрекке сезім боп кенет қонған.
Дəл саған ешбір жан керек емес,
Сен бірақ бəріне керек болған!

Кейде, сен болғым келеді!
Күлкісін жасырып, тұмшалаған,
Жүректе əн салған мұң шағалаң.
Жазсам да жыр қылып таусылмайтын,
Сияр ма кеудеңе мұнша ғалам? !

Кейде, сен болғым келеді!
Ерек боп тұратын қалыпты елден,
Жігерін жаныштап, жанып келген.
Ақ, адал жүрегін суырып ап,
Қаншама жандарға жарық берген!

Сен болғым келеді!

Мен ешкімді...

Жолығар деп бағым қай күн?
Мұңға батып, салынбаймын.
Мені ешкім сағынбасын,
Мен ешкімді сағынбаймын.

Моншақты мұң тізбелеймін,
Сен үмітті үзбе мейлің.
Мені ешкім іздемесін,
Мен ешкімді іздемеймін.

Біреуге жас, қаршадаймын,
Кеудем күйсін, жанса қайғым.
Мені ешкім аңсамасын,
Мен ешкімді аңсамаймын.

Бірде қалып, оздым кей күн,
Азапқа да төздім деймін.
Мені ешкім көзге ілмесін,
Мен ешкімді көзге ілмеймін.

Табам демей сая қай күн,
Жалғыз жүрек, аядай мұң.
Мені ешкім аямасын,
Мен ешкімді аямаймын.

Болса да аққу толған айдын,
Мен бағымнан, сор қалаймын.
Мені ешкім қорғамасын,
Мен ешкімді қорғамаймын.

Күлетіндер, күлсін мейлің,
Ренжімеймін, күрсінбеймін.
Мені ешкім шын сүймесін,
Мен де ешкімді шын сүймеймiн!

Мен саған қосылмаймын!

Мен арнаған жатталар жыр есіңде,
Сендей тіпті ғаламда жоқ екен еш.
Мен қаласам, өзіңді білесің бе?
Тағдыр да бөгет емес!

Сен деп қана бойыма тарап қаным,
Төгілсе де сен барда нұр тасадан.
Өзектегі өкініш парақтарын,
Қаласам, жырта салам!

Жүрегімнің үніне құлақ сап кеп,
Тыңдасаң, тəтті мұңға қандырамын.
Мен қаласам, шынымен бір ақ сəт тек,
Есіңнен тандырамын!

Абайсыз сүйіп қалып, баласаң да,
Бағыңа, кешір жаным осындаймын.
Өмірімде тек соны қаласам да,
Мен саған қосылмаймын!

Әдейі!

Биіктікке жетсем де, жетпесем де,

Баяу болса, босыншы ұшқаным да.

Әдейі бақытты боп кетпесем бе!

Өмірді сүйетіндей дұшпаным да.

Көрсем де кеше сірә,тапшы неден,

Соғылғаны жетеді текке маңдай.

Әдейі барлығын да жақсы көрем,

Ешбірі де қалады жек көре алмай.

Пышағы суырылмай қынап қалды,

Ұнап кетем байқамай, ұнатпасаң.

Қасақана мені кеп жылатқанды,

Әдейі қуып жүріп жұбатпасам.

Ашпағандар арнайы есікті ашпақ,

Сәлемдесер орнынан тұрып қана.

Өтіріктің құйрығын кесіп тастап,

Әдейі бауыздаймын күліп қана.

Қапаланам ойласам, мен несіне?

Қайғыны да жеңеміз біз күліп мың.

Өлеңмен адамзаттың кеудесінде,

Ақ туын желбіретем ізгіліктің!

Мергүл Асылханова