Қазақты іштей үңгігісі келетін сырттан келген  ауру бар. Бұл жұқпалы дерттің емі – Отанын, халқын, дінін қадірлеген  патриотизм. Нағыз патриотизм – ұлтшылдық. Ұлтшылдық әрі-сәрі заманда ұлттың өмір сүруінің қорғаны мен дұшпанға тосар қалқаны. Ұлт сақталса ұлттық идея да туындайды. Мемлекеттік идеология ұлттық идеяның негізінде туындаса ғана өмір­шең. Өткен ғасырдың 80-жылдары жалындап келе жатқан  ұлттық патриотизм «жаппай байыңдар» деген жалған ұранның жартасына соғылып, іштей ірітудің салдарынан қарқын-күшінен айырылды. Жемқорлыққа жол ашылып, сәл-пәл билікке отырғанда да онан биіктегілер де жебірліктің қаһар­маны болып шыға келді. Әлі де болса ел сеніп отырған билік басындағы азаматтардың жемқорлықпен ұсталуы халықтың мем­лекеттік  билік жүйесіне сенбей қа­рауы­на әкеледі. Англияның премьер-минис­трі болған атақты У.Черчилл «Ұлы Британияның қасы да жоқ, досы да жоқ, ұлттық мүддесі ғана бар» деген екен. Ұлттық мүдде – Ұлттық рухтың аса биік көрінісі. Қазақтың әр азаматы ұлттық мүд­дені көздесе екен дейсің.

Кәмел Жүністегі, 
жазушы, ҚР мәдениет қайраткері

«Ақиқат» журналының сайтынан алынды