Мына мен күнделікті қыз­ме­тімді атқарып, ертеңгі жос­па­рымды тұжырымдап демалып отырғанда өзімді жайсыздау се­зіндім. Дег­бірсізденгендей бол­ған соң, жұ­байым еш алаңсыз жедел жәрдем шақыра салды. Мейірбике төл міндетіне сай қан қысымын тексеріп, бірер сауалына қанағаттанарлық жауап алғаннан кейін: «Жақпайтын бір тағамнан уланып қалған шығарсыз, қалай-қалай емес, жоғары білімді дәрі­герге көрінгеніңіз жөн болар. Келіссеңіз бірге жүріңіздер» деді. Содан Талдықорғандағы жан сақтау бөлімінде 11 күн-түн жаттым. Жағдай нашар. Ол күндерді досың түгілі дұшпаныңның басына бермесін, тізбелеп айтудың өзі артық.

Содан құдайдың құдіретімен жексенбі күні бесін уақытында бұрын еш жерден көрмеген үш дәрігер кіріп келіп, әрқайсысы өз саласы бойынша тексеріп, бай­салдылықтан таймай, сеніммен ұшаққа мінгізіп, Алматыдағы «А.Н.Сызғанов атындағы хирургия ұлттық ғылыми орталығы» АҚ емханасына жеткізді. Жаңа ортаның әсері ме, әлде медицина қызметкерлерінің ілтипаты ықпал етті ме, құдды соны соқпақпен жа­ңа әлемге енгендей сезіндім. Қалай екені, әйтеуір, бір шипа жаныма болатыны білінген де тәрізді. Хирургия ұлттық ғылыми орталығының реаниматолог-анес­тезиологі Салтанат Ратқызы әп-сәтте диогнозды дәл қойып бе­рі­сімен, ілезде бас дәрігердің диаг­ностика жөніндегі орынбасары, функционалды диагностика және эндоскопия бөлімінің меңгерушісі, жоғары санатты дәрігер, Ерлан Әбдірешовке жет­кізді. Дереу шет­­елдік қон­дырғының түбіне жай­лас­тыра отырғызып, желім тұтық­шаны танау қуысынан кіргізе тұ­рып, бірден қай жерге сақина қою керектігін анықтап әрі сол заматында орналас­тырып жанымды рахат бір күйге енгізді. Сөйтіп, атал­ған орталықтың ақ халатты аб­зал жандары ізеттілігі мен мейі­ріміне бөлеп те, емдеп те апта бойы ағзадан аққан қызыл қанды санаулы сағаттарда тоқтатты. Мұны кәсіби біліктіліктің артуы һәм заманауи медициналық қондырғыларды жетік меңгеріп, пайдалана білу демеске әддіңіз қалмайды. Сүйсінесіз. Риза болып ішкі ойыңызды ақтаруға компьютердің алдына отырғанда рет-ретімен тізіліп бергенде тәнті боласыз. Алғаусыз ақ тілек ағытыла береді.

Әлбетте, «Бұлақ басынан тұ­нады» деген даналықты ұста­на­сыз. Себебі, таяу күндері «А.Н.Сыз­ғанов атындағы хирургия ұлт­тық ғылыми орталығы» АҚ Бас директоры Жеткерген Арзықұловтың қабылдауына арнайы бардым. Кезегім келгенде кірдім. Бас ди­ректордың тік тұрып, қол алысып амандасуының өзі ішіңді жылытып, кісілік келбетін ашып тұр. Нағыз дә­рі­герге тән сымбаттылық. Қара­пайым жандарға қашанда құрмет көрсете білетіндігімен адами құндылығын анық аңғартып тұр. Иманжүзділігі, жалпы кабинет кеңістігінің жаймашуақтығы болар, небәрі үш минутта Жет­керген Әнесұлы басқарып отыр­ған дәрігерлерге деген шексіз алғысымды, осы орталыққа қа­шан, кімдер арқылы қалай түсіп, емделіп шыққанымды және маған өмір сыйлай білген жандар алдындағы парызымды бас басылым арқылы елге жеткізетінімді айтып бердім. Әр сөзіме зейін қоя мұқият тыңдап, республикалық «Егемен Қазақстан» газетін құр­меттей білетіндігін ашық айтып, мүмкіндігінше қарапайым халықтың үнін, елмен етене араласуға бұл орталықтың әбден бейімделгенін көрсету қажеттігін көңіліме түйдіре білді. Өйткені, «А.Н.Сызғанов атын­дағы хирургия ұлттық ғылыми ор­­талығы» емханасында жанына шипа тауып, алғыстарын ағытқан елдің ақжарма ақ тілегін де, сары алтындай саралы сөзін де ет құ­ла­ғыммен естідім ғой. Ем­деліп шыққан жандардың медицина қызметкерлеріне тәнті бола тұрып, сөздерімен жеткізе алмаған алғысын көздерімен ұғындыруға қарекет етіп мейірім шуағын барынша төккендерін көрдім ғой. Адамдардың бұл орталық туралы Хан Тәңірінің саф ауасындай таза да тұнық ойын оқу да бір ғанибет екен. Ой тереңіне бойлай білсеңіз, сол заматта адамға өмір сыйлай білудің өзі бір бақыт екенін де түйсінесіз. Адамға өмір сыйлау дегенде, дәл осы тұста республикамызға кеңінен танымал қос тұлғаның есімін атап өтуді азаматтық парызым деп санаймын. Осынау жолдардың авторы дәрменсіз күйге түскен сәтте Қазақстан Республикасының Денсаулық сақтау және әлеуметтік да­му вице-министрі Салидат Қайыр­­бекова мен республикалық «Егемен Қазақстан» газеті АҚ пре­зиденті Сауытбек Абдрахманов дереу қол ұшын беріп, себепші болған еді. «Ауырып тұрдың – аунап тұрдың» деген даналықты да айтып көңілімді қош еткен жандарды қалай құрметтемейін. Құрмет тұта отырып, «А.Н.Сызғанов атын­дағы хирургия ұлттық ғылыми орталығына» сенім артулары кәсіби де, өмір­лік те тәжірибені то­ғыстыра ақыл таразысынан өткізе біле­тін сұңғылалықтары деп те бағалаймын.

Қорыта айтқанда, бұл жолдар менің жеке басымның алғысы болып ақ қағазға түсті. Сол алғыс ой тұнығынан толқып үлкен туындыға да айналуы бек мүмкін. Оны уақыт атты төреші көрсетер.