Тибет қызы

Сағынышсарқырамасы –
Иықтаншашыңқұлаған.
Көзіңніңтүндейқарасы, 
Жанымнанжұлдызсұраған.

Жүректіңжігіашыла,
Жылап ем қимайышқынып.
Жалмауызкемпіршашына,
Гүлімеңкеткенқыстырып.

Қымтағанмәңгікөрпе – қыс,
тауыңакеттіңшаршаған.
Мен болсамедімеркеқұс,
Еркіндікелінаңсаған.

Құштың ба менен аумаған,
Гималайдағы асқарды?
Махббат от боплаулаған,
Жаттымасүйіпаспанды?

************

Алматыдасәуірқандайбоз,мамық,
Шыққымкелдісеніұзақжолғаалып.
Жанарыңатүнжабысып,
Солтүнмен 
мендебіргежүргендеймінқозғалып.

Алматыдасәурірсолай,
Жабығыс.
Ұшыпкелесалыпөлдікәріқұс...
Туғанжердіңтопырағаныңнілібар 
Сорадыәрталкірпігіңдісағыныш!

Оқырмансыз ғазалындай Қалаудың,
Алматыда сәуір солай нарау.
Мұң ...
От деміңежаздымауызынкүйдіріп 
Жүректегіқантоқтамасжарамның...

Бүлік-бүлік етіп жылап жатты қара шың,
Көргендейін ғасырдан соң баласын.
Төбемізде қалықтайды Құсжолы,
Көкте үзіліп қалған аппақ қанатың...

Ақша бұлтқа айналған ақ шарпы

Қызға айналып қиялымның құсынан, 
Өтіп бара жаттың жүрек тұсымнан .
Саусағыма іліндіре алмады, 
Самал тартып ақ шарпыңның ұшынан .

Өттіңқаражігітіңдіқасыңа ап, 
Түсінемін, 
Жұрғойсеніасырап ...
Көзжасыңдызорғатосыпкөрсетті, 
Шалажансаржатқанжердежапырақ.

Осы көше біз соңғы рет жолыққан,
Қоңыр күзде жатқан қала болып қан .
Оңға қарай бұрылғансың көшемен, 
Опырылып кеткеніндей омыртқам!

Күз өртеніп тамған сол бір тамшыдан, 
Көңілімнен көше елесін аршыған.
Ұшып шықты қиялымның құстары, 
Ақша бұлтқа айналған ақ шарпыдан ...

ХабарбармаЕркеден ?...

Түніменен түс боп миды өртеген,
Айтыңдаршы ,хабар бар ма Еркеден ?
Хат сандық деп көкте күнді сілкимін,
Орынымнан атып тұрып ертемен !..

Жердің шарын кетседағы жат көріп,
Мені іздеп келері хақ баққа еніп.
Тырмалаймын ақ қайыңның түптерін ,
Бұрынғыдай кетті ме деп хат көміп!

Бала – бұлақ етбеттейді былдырлап,
Құшағына кең даланы сидырмақ.
"Үйленді!" – деп шулайды жұрт,
Қойшы ары,
Бала күндей ойнаған-ау "үй жинап"...

Достар , байқап ойлаңдаршы ойды да,
Алмайды ешкім еркелігін қойдыра.
"Ауыр аяқ..." – деседі жұрт ,
Шатқалдан 
қарақатты толтырған-ау қойнына !

Қасиетін қорғап қонар тектіге,
Адамдардан, әлде, азап шекті ме?
Періште боп көкке ұшып Тәңірден 
Маған өлең сұрағалы кетті ме ?..

*******

Аға,маған түсіндірші достықты, 
Жапырағым боз боранға босқа ұшты . 
Жер бетіне шығып жатқан жотасы, 
Жол дегенім өлі айдаһар боп шықты...

Ақ парағым еріп кетер қар екен , 
Із қалдырып өзімді -өзім мәз етем . 
Қып-қызылгүл өсімдіктіңмұрынына 
Қатыпқалғанмезгілдердіңқаныекен ...

Қарыздармын деймін мынау жарыққа, 
Жатыр төлер қара алтыным табытта. 
Мен бетімді салып тұрмын күлдіріп 
Ауадағы қалып қалған қалыпқа...

Мен білмеймін бақыттың не екенін, 
Бұлтпын бағыт еткен желдің жетегін. 
Адам біткен сүйісіп жүр амалсыз, 
Бірін-бірі жамағансоң екі ерін...

Бағамдарым ғаламнан бұл байқаған, 
бейшарадай сен де басты шәйқаман. 
Мен сенетін өлім де онда алдамшы, 
Өмірге адам келер болса қайтадан...

Айырылысуазабы

Қанжығама жыр – сусын байлап жүріп, 
Тапқанда сені адасып айлап жүріп,
Сұм өмір тек қана өлі денеңді алып , 
Тастапты құлтемірге айналдырып !

Сұп-суық боп кетіпті жылы жүзің, 
Ұмытам мен де, 
Емеспін құлы қыздың! 
Көзімнен жас ақпады, 
Жыламадым, 
Түтіні ғой ашытқан шылымымның...

Неліктен соншалықты қысыламын, 
Ұрғандай әлде жүрек тұсынан кім? 
Саусақта әлі сен берген жүзігі бар, 
Қолымды енді несін ұсынамын?!.

Қонып бір улы шөпке , 
Не дер едім , 
Уланып қалғансың ба ,көбелегім ?! 
Көзіңненжалғызтамшыжастамса ,егер, 
Соныіздепқаражергеенередім !!

Түскен бір жер бетіне сызат деп мен, 
Жолыңа көп қарадым ұзап кеткен. 
Құдай -ау, 
Қайсы бір қол үзіп кетті, 
Жалғыз тал гүлді мынау тозақта өскен?!

Кеудемді өртеп жатыр өкініш-мұң, 
Ернімді малып күннің отын іштім. 
Құрғыр -ай, 
Сірә кімдер қырқып кетті, 
Қауырсынын дүние – тотықұстың?!

Күндер өтер , 
Ай өтер , 
Жыл айналып , 
Болғанын біле алмаспын бұлай нағып . 
Жындыдай , 
Жүрегімдеелесіңқап , 
Шөлдалада мен жүрміншырайналып !!!.

Қалау СӘЛЕМЕТБАЙҰЛЫ