Жалғасы. Басы мына сілтемеде.      

      ІХ

Мәңгілік орын тепті Шымқаладан,

Шырылдап қазақ үшін туған адам.

Көкжалдай үн шығармай көз жұмыпты,

Қасарып тістілерге жұлмалаған.

Түссе де империя тепкісіне,

Жасырып жан азабын кетті ішіне.

Тапсырып атажұртын артындағы,

Алаштың адал туған тектісіне.

Біртуар ондай қазақ бұл өмірге,

Қаймықпай қарсы шапқан «Кремльге»!

Бейнеті өзіменен бірге кетті,

Бейнесі  қалды елінің жүрегінде!

Баһадүр бабалардың жолын жалғап,

Ол кетті ұлан байтақ жерін қорғап.

Ұлтына тірек болған ұландардың

Тілегі әрқашанда орындалмақ.

Ықтырып аласұрған көксоққанды,

Жерінің тұтастығын сақтап қалды.

Айбатты арыстандай азаматын,

Кең дала күрсінеді жоқтап мәңгі!

Разы атамекен батыр ұлға,

Диюды жеңіп шыққан ақырында.

Кеткенде алты облыс қайтер едік,

Алпауыт Ресейдің тақымында?

Түскенде тар кезеңде ерегеске,

Қорғайтын туған елін ер емес пе?!

Сарыарқа сағым ойнап шалқып жатқан,

Күн сайын Тәшеневті салады еске!

Тарихи куә болып ерлігіне,

Ағыттық жыр тиегін енді, міне.

Үлесі қосып кеткен ұшан-теңіз,

Халқының мызғымайтын Елдігіне!

Қиянат қараңғыға жасырынды,

Ел үшін өлген ердің басы құнды.

Жанары жұмылғанша қайран сабаз,

Ішінен тынды көксеп осы күнді!

Қиюын келтіруге Тәңір епті,

Мұратқа ол жетпеген елі жетті.

Рухы разы боп жатқан шығар,

Түгендеп төрт құбыла – төңіректі!

Өткізген елегінен сан сүзгінің,

Көргенбіз саясаттың арсыздығын.

Ойнатқан әңгіртаяқ төбемізде,

Өзіне бермей елдің өз тізгінін.

Тұрғанда арман гүлдеп, үміт көктеп,

Тектінің қисыны жоқ құрып кетпек.

Қисаймай аузы-мұрны кім айтады,

«Қазақта көш бастайтын жігіт жоқ» деп?

Жарасқан тал бесігі кең далаға,

Бақыттың құсы қанша қонды анаға.

Аманда асыл кіндік, алтын құрсақ,

Көшелі ұл тумайтын ел бола ма?

Дүние төңкерілер толқындаса,

Кім туды Абылайды ел тумаса?

Буаз бұлт буырқанып бусанады,

Найзағай жасын атып жарқылдаса.

Ездерді ешкім жоқтап сұрамайды,

Ерлердің тіккен туы құламайды.

Даланың дара біткен данышпаны,

Кім туды қазақ тумай ұлы Абайды?!

Тереңнен сөз шықпайды толғанбаса,

Бір асыл бір асылға жалғанбаса.

Алаштың арманда өткен ардагері,

Әлихан қайдан туды ел болмаса?!

Өткердік үдей соққан дауылдарды,

Арқалар ердің жүгі ауыр мәңгі...

Айтайын қайсы бірін арыстардың,

Кім туды қазақ тумай Бауыржанды?!

Алқынбай өрге сүйрер көшін анық,

Бұл қазақ ұл тумаса несі халық?

Картасын Қазақстан көрген сайын,

Толғанам Тәшеневті есіме алып...

Күндерге көз жіберсем алыс қалған,

Ақмола әркімдерге қоныс болған.

Тәуелсіз Астанаға таңырқайды,

Кешегі қайран дала жанышталған.

Кезінде селт етпеген мына көпке,

Кеудеңе запыран боп тұнады өкпе.

Даласын  кескілетпей қорғап қалған,

Қарыздар бүкіл қазақ Жұмабекке!

Жер үшін ұйқысыз таң атырды елім,

Ұрпаққа үлгі етейік батыр жолын.

Өзі аман алып қалған алты бірдей

Облыста бір аудан жоқ атында оның...

Өткеннің бүгінге де қатысы бар,

Ерлердің елін сүйген аты шығар.

Қасқайып Астананың қақ төрінде,

Тұруға ескерткіші қақысы бар!

Құласа қызметінен күні батып,

Аты өшер талайлардың тірі жатып.

Мәнсаптың құлы болу – зор қасірет,

Ұлтының ұлы болу – ұлы бақыт!

Несіпбек Айтұлы

Мемлекеттік сыйлықтың лауреаты