– Әкем қайтыс болғанда полиция департаменті іс қозғап, мені жәбірленуші ретінде қатыстырды. Департаментке шақырып, қылмыстық іс аяқталған соң тергеу қорытындысына өзің қол қоясың деді. Мен әкемді өлтіргенін білдім. Департаменттен шыққанымда пальто киген екі жігіт күтіп алды. Олардың жәй адам емес екенін, органда істейтінін түсіндім. Келді де "Қайрат, өзін-өзі өлтірді дегенге келісесің" деді. Келіспеймін десем, олар "сені өлтіру ас үйде ұшып жүрген шыбынды өлтіруден де оңай, сен бізге проблема емессің" деп айтты. "Балаларың, қарындасыңды әлі кішкентай, оларды кім асырайды, түсіндің бе" деді. Ойлануға уақыт сұрап едім, бір тәулік берді. Мен Фурмановтың (қазіргі Назарбаев - дер) бойындағы Рамстортағы телефон будкасы арқылы әкімнің досына хабарластым. Ол кісі де қайтыс болып кетті, енді айта беруге болатын шығар. Ол кісі "3 сағаттан кейін үйдің жанындағы магазинге темекі алуға шық, сол кезде сөйлесеміз" деп айтты. Кездестік. Ол кісі "келіс, келіспесең, сен де кетесің. Сен қазір шенеуніксің, парамен түрмеге отырғызып, туберкулез камерасына қамап, сол жақтан шықпай қаласың, ертең әкеңнін артынан жүгіретін адам табылмай қалады. Бала-шағаңды кім асырайды? Ертең бәрінің уақыты келеді" деді. Бірақ мен 17 жыл уақыт керек болады деп ойламадым. Көп болса, 5 жыл кететін шығар, 2011 жылғы сайлауда Назарбаев кететін шығар деп ойлағам. Қараңыз, 17 жыл өтіп кетті,  –  дейді ол.