قىس تا كەلدى. تايدى تاعى كۇز سەرتتەن.
قار جاۋىپ تۇر كۇيگە ۇلاسىپ ءبىز شەرتكەن. 
قارا جەردىڭ ايعىز - ايعىز كەلبەتى،
قارا قويدىڭ تەرىسىندەي تۇز سەپكەن.

ءولدى مەزگىل، جەتە الماستان ارمانعا از،
وزگەرمەگەن تەك تاكاپپار تاۋ ماڭعاز.
قار استىنان جىلىتادى جانىمدى، 
كەشە عانا كۇزگە وكپەلەپ قالعان جاز.

قاھارلى قىس، قاتالسىز - اۋ، كەكشىلسىز...
كوڭىلدەردەن قوڭىر مۇڭىم كوشتى ءۇنسىز.
قارا اسپاننان اپپاق ۇلپا جاۋدىرعان،
قۇلدىق ۇردىم قۇدىرەتكە ەش ءمىنسىز!

جانارىڭدا جىلت-جىلت ەتىپ شىق كۇمىس
اي، قاراشا، قاۋىستى قۇش، ءۇتتى قۇش!.. 
امالىڭ جوق، امانات ەت ارماندى - 
الدىمىزدان اق بوز ءمىنىپ شىقتى قىس..

جۇرەگىمدە سالقىندىق بار ازداعان، 
سالقىن جۇزبەن كوز تاستايدى ءاز - عالام... 
كۇزگە عاشىق اقىن ەدىم قايتەيىن، 
كۇز تۋرالى ودانى ءالى جازباعان. 

سانامداعى ساعىنىشتى بۇعاۋلاپ،
قاراشادان قار ۇشادى قىلاۋلاپ.
ءبىزدىڭ شەردى تارقاتاتىن ءۇن - ءتۇنسىز،
كۇزدىڭ سوڭعى قولتاڭباسى - مىناۋ ب ا ق.

قالقامان سارين