روزا رىمبايەۆانىڭ انشىلىگىنە داۋىم جوق. ءبىراق وسى روزانى روزا جاساعان تاسقىن وقاپوۆ ەدى دەسەم قاتەلەسە قويماسپىن. مارقۇم وتە تالعامپاز، كىدى جان-تۇعىن. روزاعا ءاننىڭ تورەسىن تاڭداپ بەرىپ قانا ءجۇردى عوي. ءاننىڭ باعىن ءانشى اشدى دەسەكتە، ءان دە ءانشىنىڭ – باعى. قازاق ەستراداسىندا روزا رىمبيەۆانىڭ باعى تايدى دەي المايمىن، ءبىراق رەپەرتۋارى ابدەن قوجىراپ ءبىتتى. روزا روزا باسىمەن دۇرىس ءان تاڭداي المايدى ەكەن. پۋبليكا ءۇشىن ويناپ، توبىردىڭ تالعامىنا دەيىن تومەندەۋگە ارلانبايتىندىعىن ول بىرنەشە رەت كورسەتىپ الدى. مىناۋسى نەسى ەندى: «قازى، قارتا، شۇجىىىق». بۇلبۇل بولعىسى كەلگەن كوكتەر مەن سەكەكتەردى كورىپ ءجۇرمىز. ال، بۇلبۇلدىڭ قايداعى ءبىر «مايدا قۇستاردىڭ» تىرلىگىنە كىرىسكەنى ۇيات ەندى. كاتتا كەيىپ وتىرمىن.