بۇگىن انتاليا-كييەۆ باعىتىنداعى ۇشاقتا ءبىر وقيعاعا تاپ بولدىم. 8 جاستاعى بالا قاعاز ستاقانداعى ءشايىن ۇستىنە توگىپ الدى. قاتتى شوشىپ كەتىپ ايقايعا باس سالعان ول ۇشاق ىشىندەگى بارلىق ادامداردى اياعىنا تىك تۇرعىزادى. ستيۋاردەسسالار جۇگىرىپ كومەككە كەلدى،ءتىپتى ۇشاقتاعى ەر ادامدار جاردەم قولىن ۇسىندى. ال بالا بولسا: "اكە، ۇرماشى، ۇرماشى وتىنەم. ۇرماشى!"،-دەپ جۇگىرە جونەلدى.

سوققىلار جانىنا قاتتى باتقان بالا بارلىعىن سەزدى. قورىقتى. ءوزىنىڭ تاعى دا سوققىعا جىعىلاتىنىن سەزدى. ونىڭ داۋسى مۇڭعا تولى ەدى. ءتىپتى، مەن، ءتورت بالانىڭ اناسى بۇل جاعدايعا بەيجاي قاراي الماي، جۇرەگىم ەلجىرەپ جىلاپ جىبەردىم. ومىرىمدە بۇدان اسقان ايانىشتى جاعدايدى باستان وتكەرمەپ ەدىم. اياعى قىپ-قىزىل داققا تولعان بالا ستيۋاردەسسا قىزدىڭ ارتىنان ەرىپ بارا جاتتى، ال قاسىندا «مەن ساعان ەسكەرتتىم عوي، نەگە ابايلامايسىڭ!»،-  دەپ داۋىس كوتەرىپ كەلە جاتقان بۇيرا شاشتى ەر ادام كەلە جاتتى.

بالانى ۇرۋدان ساقتانۋ كەرەك. ەشقاشان بالالارىڭىزدى ۇرماڭىزدار. ولار ءبىر نارسەنى دۇرىس ەمەس ىستەسە دە تۇسىنىستىكپەن قاراۋعا تىرىسىڭىزدار. تاماق جەمەي وتىر ما، ناشار باعا الىپ كەلدى مە - ءبارىبىر بۇل بالاعا جۇدىرىق جۇمساۋعا سەبەپ ەمەس.

بالا - بۇل ناعىز ماحاببات. بالانىڭ سىرلاسى، دوسى، قورعاۋشىسى بولۋعا تىرىسۋ كەرەك. 

اۋدارعان: نازەركە مۇسا