كورىنىس  (تراگيكومەديا)

ءبىرىنشى ءبولىم

     «جيىركەنىشتى، جيىركەنىشتى، جيىركەنىشتى... ىشىمە سيماي جارىلارداي بوپ وتىرمىن  سەنەسىڭ بە؟»  دەدى بىردەن قۇربىم جانسۇلۋ كوڭىل ايتۋعا كەلگەن ماعان.

-نە جيىركەنىشتى؟ تارقاتىپ ايتساڭشى،- دەدىم مەن دە ءسوزىنىڭ توركىنىن تۇسىنىڭكىرەمەي.

-كەشە ساداقادا نە بولعانىن بىلسەڭ عوي،-دەگەن جانسۇلۋ بەتىن اۋىرسىنا تىرجيتتى.

-ويباي، نە بوپتى  ەندى؟ سوزباقتاپ ءبىتتىڭ عوي تۇگە!-ەستىگەنشە مەنىڭ دە شىدامىم تاۋسىلىپ بارادى.

     -كورىنىس بولدى، كورىنىس...،-دەدى جانسۇلۋ باسقا ءسوز تابا الماعانداي.

-ساقتاي گور نە دەيدى؟!. جىلاپ-سىقتاپ جاتقان جەردە قانداي كورىنىس بولۋشى ەدى؟!.،- دەيمىن قۇربىمدى وزىمشە تۇسىنۋگە تىرىسىپ.

      -اكەم، اكەمدى جوعالتتىم، تۇسىنەسىڭ بە؟ اجال اياق استىنان كەلدى، اسقار تاۋىم قۇلادى. ەندى ءقايتىپ كەلمەيتىن جاققا كەتتى. (ەڭىرەي جونەلدى)

• ءيا بۇنى تەك باسىنا تۇسكەن عانا سەزىنە الادى.
• سابىرلى بول، باۋىرىم،-دەپ، ولەردەگى ءسوزىمدى ايتىپ، ازەر دەگەندە جۇباتتىم-اۋ.

ءبىر ۋاقىتتا قايتا باستادى:

-اۋ، وسىندايدا جىلاماعاندا، ىشتەگى اۋىر شەردى شىعارماعاندا قايتەم؟ ايتشى، دوستىم-اۋ، سەن بولساڭ دا سويتەر ەدىڭ عوي،- جانسۇلۋدىڭ كوزدەرى قىپ-قىزىل، مەنى تەسىپ بارا جاتقانداي، ىڭعايسىز كۇيدە قالعانىمدى قاراشى. 

-ارينە، جانىم، ونداي كەزدە  ەڭىرەمەك تۇگىلى  ەركىڭنەن تىس نە ىستەپ نە قويعانىڭدى بىلمەي ەسەڭگىرەپ، ءتىپتى تالىپ تا قالىپ جاتادى عوي ادام،- دەدىم شىداي الماي قوسىلا كەتىپ.

   قالاي عانا تۇسىنبەيىن،ءوز باسىمنان وتكەن ءجايت. وتكەن جىلى اكەمنەن ايرىلىپ، كوڭىلىم قۇلازىپ وتىرعاندا عوي، جەڭەشەم شاۋىپ كەلىپ «ءاي-شاي» جوق، سالىپ كەپ قالعانى:

-اكەڭنەن ايرىلعان جالعىز سەن بە، نە بولدى سونشا ەزىلىپ؟ كىشكەنە ءوز-وزىڭدى قولعا الۋعا بولادى عوي. سەن وتىراسىڭ كوز جاسىڭدى كولدەتىپ، مەن وتىرايىن... سوندا انا اعىلىپ كەلىپ جاتقان ادامعا كىم قىزمەت قىلادى؟ ا-ا-ا، سونى ايتشى،- دەمەسى بار ما؟ ال وسىدان كەيىن جىلار ما ەدىڭ، كۇلەر مە ەدىڭ؟.. وندايدا جاۋاپ قايتاراتىن ءحال قايدا؟..

ىلە - شالا تاعى ءبىر ايەل:

 –ءاۋ جاكو،قىرعىن كىسى كەلە جاتىر. بول تەز، تۇرما ەندى، قيىن ەكەنىن بىلەمىن ارينە، سوندا دا ءجۇرمىز عوي مىنە، قول از، كەلىمدى- كەتىمدى كىسى كوپ. پالاتكىدەگى قىزدارعا كومەكتەس ،-دەگەنى.

      تۋرا بار عوي ءبارىن تاستاپ جايىققا تارتىپ وتىرعىم كەلدى. وڭاشادا ەمىن-ەركىن قىستىقپاي، داۋسىڭدى شىعارىپ جىلاپ، جايىقپەن تىلدەسكەنگە نە جەتسىن شىركىن!.. كەتىپ قالسام، «اكەسى ءولىپ جاتقاندا جالعىز قىزى قايدا ءجۇردىڭ» استىندا قالاتىنىمدى سەزدىم. ءسويتىپ تۇرعاندا الىستان كوپتەن كورمەگەن تۋىستاردىڭ كەلە جاتقانىن حابارلاپ ۇلگەردى بىرەۋ.

ەندى قىزىقتى قارا،شاۋىپ جۇرگەن بىلگىشتەردىڭ ىشىنەن تاعى بىرەۋى شۇيلىكتى كەپ:

ء-اي قىزىم، بەرى قارا، انا ءيتتىڭ ولگەن جەرىنەن بالەنشەكەڭ، تۇگەنشەكەڭدەر كەلە جاتىر! تىم بولماسا ارا-اراسىندا جىلاپ-سىقتاپ قويساڭشى ەلدەن ۇيات قوي، «قاتتى ەكەن» دەپ كەتپەي مە؟- دەپ.

و توبا، بۇل ەندى –ءارى  يتەرىپ، بەرى جىعۋ دەگەن ءسوز. اۋزىمدى  اشىپ تۇرعانىمدا  الگى دانىشپانداردىڭ تاعى بىرەۋىنە ەرىكسىز كوزىم ءتۇسىپ كەتتى.  ءبىر-بىرىن قۇشاقتاپ الىپ وكىرىپ جىلاپ، زارلاعاندا بار عوي، داۋىستارى قىتايدى انىمەن تامساندىرىپ جۇرگەن ديماشتىڭ دا داۋسىنان اسىپ تۇسەدى-ەي!                           -اپىرماي شارشاپ قالادى-اۋ ەندى!- دەگەنىمشە بولعان جوق، بەتىن تىرناپ، زارلاپ، تالىپ جاتقان اپامىزدىڭ توردەگى بولمەگە كىرە سالا جاڭاعى كەلگەن-كەتكەندەردىڭ اكەلگەن اقشاسىن شىتىرلاتىپ ساناپ، وز-وزىنەن  الەك بوپ جاتقانىن كوردىم. وسىنىڭ ءبارى جۇرەكتى اينىتقانى سونداي، ەكى قولىمدى توبەمە قويىپ، تۋرا كوز كورمەس، قۇلاق ەستىمەسكە بەزىپ كەتكىم كەلگەنى راس.  -- ----دۇرىس ايتاسىڭ، جانسۇلۋ، كورىنىس ەمەي نە بۇل؟،-دەي بەرگەنىمدە ۇيالى

تەلەفونىم بەزىلدەپ قويا بەردى. كورشىم ەكەن.

-اي، ايگۇل-اۋ، انا ءبىزدىڭ ءۇي جاقتاعى باتيمانى بىلەسىڭ عوي؟-دەدى ول تەلەفوننىڭ ار جاعىنان.

-باتيما ما؟ ءيا، وعان نە بوپتى؟

– «تىنەۋگۇنى  اكەسى ينسۋلت سوعىپ اۋىرىپ جاتىر» دەپ ەدى، شاماسى ءۇشىنشى رەت قاتتى سوققان بولۋى كەرەك ءجۇرىپ كەتىپتى. كەشە سونى شىعاردىق، وسى جاتىسقا ءۇشى مەن جەتىسىن ءبىر بەرەدى ەكەن.ەكەۋمىز بىرگە كىرىپ شىعارمىز، توبە كورسەتىپ.  –ءاي، وسى ينسۋلت دەگەن بالە تىم ءورشىپ كەتتى-اۋ، ءا، ەكىنىڭ ءبىرى ينسۋلت، ەكىنىڭ ءبىرى قان قىسىمى اۋرۋىمەن اۋىراتىن بولدى عوي. ءجا- ءجارار، كىرسەك، كىرىپ شىعارمىز.

ءسويتىپ جەكسەنبى دە كەلىپ جەتتى. كورشىم ەكەۋمىز قايعىسىنا ورتاقتاسىپ، وزىمىزشە بار بىلگەنىمىزدى ايتىپ جۇباتپاقشى بوپ بارعانبىز.بارساق باتيماڭ ارلى-بەرلى  شاۋىپ ءجۇر.قايعىرۋعا دا ۋاقىتى جوق.  اينالا شۇبىرعان حالىق.  ---قوي، نە دە بولسا كەلدىك قوي! كورشى رەتىندە كومەكتەسىپ، پايدامىزدى تيگىزەيىك،- دەپ كىرىسىپ كەتتىك.

ءما، ساعان، كەرەك بولسا! ناعىز كورىنىستىڭ كوكەسى پالاتكانىڭ ءىشى مەن سىرتىندا ەكەن. پالاتكانىڭ سىرتىندا قازان-وشاق قۇرىلعان، جان-جاعىندا بەس-التى ايەل. بىرەۋى استىڭ ەتىن، بىرەۋى كۇرىشىن دايىنداپ،بىرەۋلەرى باۋىرساق ءپىسىرىپ، ەندى بىرەۋلەرى ءشاي تاسۋمەن ءجۇر.كەشە عانا قوناقاسىعا ءبىر سيىر،ءبىر- ەكى قوي سويىلىپ، قازان-وشاقتىڭ ىرگەسىندەگى سارايعا مۇزداتقىشقا سالىپ قاتىرىپ قويعان ەكەن.

وحو! انە ءبىر الدىنا سارى الجاپقىش بايلاپ العان ايەل سول ەتتىڭ قىزىعىن كورۋدە. ايلاسىن قارا! قوقىس سالاتىن پاكەتكە «سىپ-سبەجي» ەتتى سۇڭگىتىپ كەپ جاتىر. ۇيىنە قايتاردا الىپ كەتۋگە وڭايلاستىرىپ ۇلگەردى. «قوقىس توگۋگە بارا جاتىر» دەپ  ويلاپ قالسىن دەگەن عوي شاماسى. ال، كەرەك بولسا!  ۇستىنەن ءتۇستى. باتيمانىڭ دولى ابىسىنى.  ەتتى قولىنان جۇلىپ الىپ، الىگى ايەلدى قۋىپ جىبەرىپ، باتيماعا ايقايدى سالدى كەپ. بايعۇس باتيمانىڭ نە جازىعى بار دەسەڭشى؟!

 – مەن ساعان ايتپاپ پا ەدىم: «ءبىر كوزىڭنەن جاس سورعالاپ  اعىپ جۇرسە، ءبىر كوزىڭمەن اينالانى باعىپ ءجۇر» دەپ. سارايدىڭ كىلتىن قولىڭا الىپ، شەتىنەن ءبولىپ-بولىپ بەرىپ وتىرساڭ، مۇنداي شيكىلىك بولماس ەدى، كىم ايايدى دەيسىڭ سەنى قازىرگى ۋاقىتتا؟!

 و توبا، سوندا اكەسىنەن ايرىلعان باتيما سورلى  قايعىرا ما، جوق الدە سارايدى كۇزەتە مە؟..

-ايگۇل، پالاتكىگە تازا ىدىس اكەپ بەرشى ،-دەگەن باتيمانىڭ داۋسىن ەستي سالا جۇگىرىپ كەتتىم.

ال ەندى پالاتكىنىڭ ىشىنە كىرەيىن. داستارحاندا قۇستىڭ ءسۇتى مەن جىلقىنىڭ وتىنەن باسقاسىنىڭ ءبارى بار. قولىندا دىبىس كۇشەيتكىشى بار اسابا جولداس جۇرتتى ورىن-ورنىنا جايعاستىرىپ ءسوز كەزەگىن بەرۋدە. ءسوز العان ۇلكەندەۋ مۇرتتى كىسى الدىمەن ءۇرىم-بۇتاعىن تۇگەل ءتىزىپ شىقتى، سونان سوڭ مارقۇممەن بىرگە جۇرگەن كەزدەرىن ەسكە الىپ، ماقتاۋدىڭ ءتۇبىن ءتۇسىردى.

ەلەڭ-الاڭنان:  «دايىندالىڭدار، ءقازىر كەپ قالادى» دەپ كۇتكەن دوكەيلەر دە كەلىپ جەتتى.ءويدويت دە! بۇلارعا دەگەن قۇرمەتتەرى بولەك ەندى. «باكە، قوش كەلدىڭىز! ساكە، قوش كەلدىڭىز!» دەسىپ، باس يزەپ شىبىنداپ جۇرگەن بىرەۋ.

الگى باكە-ساكەلەرى «ءا» دەپ اۋزىن اشسا بولدى ورنىنان تۇرىپ قول شاپالاقتاپ جىبەرەردەي. «ىشىنەن بىرەۋىن ۇلىعىلايىن دەپ جاتىر-اۋ، شاماسى» دەپ  قالۋىڭ دا عاجاپ ەمەس.تۋرا تويعا كەلگەندەي بولدىم. وتىرعانداردىڭ گۇبىر-گۇبىر اڭگىمەسىن ايتسايشى، شىركىن.

ء-اي، نە اعايىندارى بار ەكەن-اي، ءا؟-دەپ باستادى سارى كەمپىر.

ء-بارى كەلىپ بولعان سەكىلدى. انەبىر  استانادا تۇراتىن قۇداسى مەن قۇداعيى بولماسا،- دەپ جانىنداعى كەمپىر جالعاي كەتتى اڭگىمەنى.

ويباي، انەبىر كەلىنى نە كيىپ العان ۇستىنە تىرتيتىپ، - بۇل الدىڭعى سارى كەمپىر.

-سەن ودان دا مىنا كەلىنىن قارا شۇباتىلعان،-بۇل ەكەۋى قازالى ءۇيدىڭ ادامدارىنىڭ كيىم كيىسىن تەرگەپ جاتقاندا، مىنا جاقتا ءارتۇرلى سىپسىڭ ءسوز تىڭداۋشىنى ەرىكسىز تارتادى ەكەن.

- بانادان قانشاما ادام كەلدى ەندىگى تاماققا كەتكەن شىعىندى جاپقان ءشىعار-ا؟-دەدى قارا ورامالدى سانمەن تارتقان تولىق اپا. 

-ايتپاقشى، الگى مولدا نە قىلدى ەكەن؟ وقىتاتىنىن وقىتىپ الىپ، اقىسىن بەرمەي قويا بەرىپتى عوي بەيشارانى،- دەپ جولدان قىستىرىلا كەتتى ەرنى سۇيرەڭدەگەن ءبىر قارا قاتىن.

-ە قايتسىن بايعۇس، مۇنداي قيىن كەزدە ۇمىتىپ تا كەتكەن شىعار،-دەدى سارى كەمپىر ءمان بەرمەي، جانى اشىعان سىڭاي تانىتىپ.

-اشۋعا مىنگەن مولدا بار «جاقسى» سوزدەرىن ۋاتساپپەن لاقتىرىپتى،- بۇل ءسوزدىڭ يەسى الگى سۇيرەڭدەگەن قارا قاتىن. ءشايدى ءسىمىرىپ قويىپ ءالى وتىر. اس بولسىن دەدىم ىشىمنەن. كوڭىل ايتۋعا ەمەس، كورىنىس كورۋگە كەلگەن كورەرمەندەر سەكىلدى كادىمگى.

ۇيىمە كەلدىم، الىگى كورىنىستەر كوز الدىمنان كەتەر ەمەس. اسىرەسە جاڭا تۇسكەن ورىسقول كىشى كەلىننىڭ اڭگىمەسى :  

-پريكين، اتاشكانى شىعاراردا ماعان جەڭگەشكا «مىنا زاۆاركانى ال دا باسىنان اينالدىرىپ، سوسىن ءۇي ءىشى بولىپ قايناتىپ ىشەرسىڭدەر» ديت، دۋرا! «فۋۋ زاچەم؟ نە نادو منە! مەن ءبىلميم ونداي ىرىم» دەدىم. ءما، سونان سوڭ ءۇش شەگە قاعىپ قويىپتى زالدىڭ پولىن ءبۇلدىرىپ. «ەتو زاچەم؟» دەسەم،  «ەندى ولىك شىقپاسىن دەپ» ديت. كاك بۋدتو ەندى بىرەۋدىڭ ولىپ-ولمەۋى سول ءۇش شەگەگە قاراپ تۇر دەگەن. ا پاتوم، جىرتىس دەي ما 200-300 ورامال تاراتتى ەنەشكا. زناەش سكولكو ستويت؟ ونىڭ ءوزى گدە تو 70-80 مىڭ. ودان دا مەن وعان سىقيعان ديۆان ساتىپ المايمىن با؟

            قۇربىم جانسۇلۋدىڭ «جيىركەنىشتى، كورىنىس» دەگەندەرىن تەرەڭىرەك ءتۇسىندىم.  تاعى دا تەلەفونى تۇسكىر شىر ەتە قالدى. باياعى كورشىم:

-باتيمانىڭ اكەسىنىڭ قىرقى...

-سونان سوڭ ءجۇزى، ول بىتسە جىلى، بىتپەيتىن نە دەگەن كورىنىس دەسەڭشى، - دەدىم شىداماي.

-نە دەيسىڭ؟- كورشىم تەلەفوننان تۇسىنبەي تۇر.

 –ءتۇۋ...ءييا،ءيا ساداقا دەگەنىم...،-دەپپىن «ساسقان ۇيرەك ارتىمەن سۇڭگيدىنىڭ» كەرىمەن.

ەكىنشى ءبولىم

مىنا ورىسقول كىشى  كەلىننىڭ پىسىعىن قاراي گور! ءوزى بىلمەسە دە مازالاعان كوپ جايتتىڭ قۇپياسىن اشقىسى كەلگەندەي، ايداپ سالىپ ءنادىربايدىڭ ۇيىنەن ءبىر-اق شىقتى.

ال كەپ شۇبىرتسىن سۇراقتارىن بىرىنەن سوڭ ءبىرىن.

ءنادىرباي –بايسالدى،  كوپتى كورگەن، يسلام دىنىنەن حابارى بار، بەس ۋاقىت نامازىن قازا قىلمايتىن قاراپايىم  يماندى قازاقتىڭ ءبىرى.ۇلكەن دەمەي، كىشى دەمەي كەز كەلگەن ۋاقىتتا قايىرىمدىلىق كورسەتۋدەن قاجىمايتىن ادەتى تاعى بار.مىنە ول  تاعى دا سول ادەتىمەن  كەلگەن قوناعىنىڭ كوڭىلىن قالدىرماي بار بىلگەنىن بولىسۋدە.

ء-يا، اينالايىن، راسىندا جان بار جەردە قازا بار. ونىڭ ۇستىنە ءولىم ۇرەيلى بولىپ كەلەدى. ەرتەدە جان العىش پەرىشتە جەبىرەيىل ا.س. اللاھتىڭ بۇيرىعىمەن ۋاقىتى جەتكەن ادامنىڭ جانىن الۋعا كەلگەن كەزدە جۇرت ونى قارعاپ-سىلەپ بولادى ەكەن. ءسويتىپ پەرىشتە ادامدارعا جەككورىنىشتى  بولعىسى كەلمەيتىنىن ايتىپ اللاھقا جالبارىنادى.اللاھ تاعالا ونىڭ بۇل تىلەگىن ورىنداپ، سول كۇننەن باستاپ پەرىشتە كوزگە كورىنبەي كەلەتىن بولعان. سودان باستاپ ادامدار ءولىم ادامعا اۋرۋ سەبەپتى نەمەسە كولىك اپاتىنان، سۋعا كەتۋدەن ت.ب. سەبەپتەردەن كەلەدى دەپ ويلايتىن بولعان. ال كۇنى جەتكەن پەندەنىڭ جان الۋ ساتىندەگى قينالىسى ادام جۇرەگىنە قورقىنىش تۋدىرماي قويمايدى. سول ۇرەيدى جەڭۋ ءۇشىن دە وسىنداي ىرىمداردى ويلاپ تاپقان بولۋ كەرەك. ەندى بۇل جەردە ءولىم بولمايدى دەپ سەندىرگىسى كەلگەنى عوي. شىن مانىسىندە شاريعات بۇلاي بۇيىرمايدى. ال ەندى قادەلەرىنە كەلەتىن بولساق نەگىزى ولىك شىققان ءۇيدىڭ اعايىن-تۋما، دوس-جاران، كورشى-كولەمدەرى وزدەرى ىستىق تاعام ازىرلەپ، داستارقان جايىپ ونسىز دا قامكوڭىل جىلاپ-سىقتاعان اعايىندى جۇباتىپ، قولتىعىنان دەمەپ جاردەم بەرۋى ءتيىس. ەندى «ساداقا» دەپ اتى ايتىپ تۇرعانداي قارا جامىلعان وتباسى «قايتقان ادامنىڭ ارتىنان ساۋابى بارسىن» دەپ جوق-جىتىككە، جەتىم-جەسىرگە مال سويىپ اس بەرىپ وتىرعان.

ءارى قاراي تىڭداۋعا سابىرى جەتپەدى مە، ايتەۋىر، ءسوزى اياقتالماستان:

- سىزگە كوپ راحمەت! مەن كەتەيىن، ۇيدەگىلەر ەندىگى ىزدەپ قالعان شىعار،- دەپ كەلىن اسىعىس شىعىپ كەتتى. جول بويى الگى ايتىلعان اڭگىمەنى وزىنشە وي ەلەگىنەن وتكىزگەندەي بولدى.

«نۋ ۆوت، ىرىم قايدان شىققان،ساداقانى كىمدەرگە بەرۋ كەرەك؟ بىزدە ايتەۋىر كرۋگوم بارداك» دەپ قويادى بۇل ەندى ىشتەي كىجىنگەندەگىسى.

ۇيگە كەلسە الىگى ساپىرىلىسىپ جاتقان قاراعۇرىم حالىقتىڭ ءبىرى دە جوق. ابىسىنى عانا ءجۇر  ەكەن ىدىس-اياق جۋىپ،  جيناستىرىپ.
-قايدا جۇرسىڭ-ەي وسى ۋاقىتقا دەيىن؟ جوق الدە مەنى جۇمساپ پايدالانىپ قالايىن دەگەنىڭ بە؟

ءوزى دە ابىسىنىنىڭ بۇل ايقايىن كۇتكەندەي بوپ كەلە جاتقان كەلىن تۇرسىن با؟..

-ۋجاس، نە بولدى سونشا كوشەنى باسىڭا كوتەرىپ؟ كەلدىك، ءتىرىمىز. شارشاساڭ وبالىڭ جوق، «ويباي انادان ۇيات بولادى، مىنادان ۇيات بولادى» دەپ سالاتتىڭ ءتۇرىن جاساتتىڭ،ال ەندى «اشىپ كەتتى» دەپ اقتارىپ توگىپ جاتقانىڭ مىناۋ.سەن سوندا «وسىنىڭ ءبارىنىڭ سۇراۋى جوق» دەپ ويلايسىڭ چتو لي؟

-ەي، سەن نە شۇلدىرلەپ وتتاپ تۇرسىڭ-ەي، ا، اقىلگويسىپ؟ سەن نە بىلەسىڭ؟ كەلىن بوپ تۇسكەنىڭ دە كەشە عانا. نەمەنە سەنىڭ قالتاڭنان شىقتى ما ءبارى؟ الدىق قارىزعا! بانك امان بولسىن –قۇتقارۋشىمىز،  دەپ مىرس ەتتى.

-دا تى چە؟ كرەدييييت؟! تاعى دا ما؟ نە وسى ساداقا ءۇشىن بە؟.. باستارىڭ قاتتى جاسايدى ەكەن. ماعان ۇرسىپ قويادى ەششە! كاك بۋدتو ساما ۆسە زناەت...

باعانادان بۇلاردى سىرتىنان اڭدىپ، قىزىقتاپ تۇرعان ەكى جىگىت سول كۇيى تاسپاعا ءتۇسىرىپ، 1000-داعان ادامعا تاراتىپ تا ۇلگەردى. كۇنۇزاعىنا بىرەۋى سۋ تاسىپ، بىرەۋى وتىن جارىپ كومەكتەسىپ جۇگىرىپ جۇرگەن ەكەۋدىڭ دەمالعانداعى ءتۇرى بۇل. «قانشا لايك جينادىق ەكەن، ءا، قۇرداس؟» دەپ ساڭق-ساڭق ەتىپ كۇلىپ قويادى بىر-بىرىنە قاراپ.

بۇنىڭ ءبارى الدىمەن ونسىز دا ەسىن جيناي الماي جۇرگەن اناعا قاتتى باتتى. بىلتىر عانا كەنجە ۇلى كەلىن اكەلىپ سونىڭ تويىنا بارىن شاشامىن دەپ ءجۇرىپ  جيناعى جەتپەي قارىزدانىپ قالعان. سودان قۇتىلا الماي جۇرگەندە تاعى باتتى قارىزعا.  ول از بولعانداي وسىندايدا  كەلىندەرىنىڭ ەل-جۇرت الدىندا بەت جىرتىسقانى، الىگى ەكى بوقمۇرىننىڭ ەلگە جايىپ كەلەكە قىلعان تىرلىگى. ۋايىم با ۋايىم. كوتەرە المادى ما  كىم ءبىلسىن ايتەۋىر تابالدىرىقتان اتتاي بەرە كوزدەرى قاراۋىتىپ، باسى اينالعانداي بوپ تەڭسەلىپ بارىپ قۇلادى.

-تەز جەدەل-جاردەم شاقىرىڭدار، ماما، ماما نە بولدى؟- دەپ  ەستەرىن ەندى عانا جيعانداي بولعان ابىسىندى- كەلىن، ءبىرى جاستىق اكەلىپ، ءبىرى سۇيەپ، الەك بولىپ جاتىر.

-قوي، بۇلارعا ەم جوق، اكەلەرىنىڭ ءولىمى جەتپەي جاتقان عوي، شاماسى،- دەپ تابالاپ ۇلگەرىپ جاتقان كورشىلەر، ءولىم مەن ءومىر ارپالىسى... ءيا، بۇنىڭ ءبارى كورىنىستىڭ ىشىندە عانا، ال سىرتىندا قانشاما سۇراق جاتىر –ءبىز  شىنىندا كىمنەن ۇيالۋىمىز كەرەك، كىمنەن قورقىپ، نەدەن ءۇمىت ەتۋىمىز كەرەك؟ بىزگە قانداي ءولىم جەتەدى ەكەن؟ ءارى وسىنداي كورىنىستەرىمىز ءۇشىن بىزگە قانشا جانە قانداي «لايكتەر» باسىلىپ جاتىر؟!

گۇلميرا سۇيەكەنوۆا