مەنەن اسقان باقىتتى جان جوقتاي ەدى. مەنىڭ عانا ءومىرىم قۋانىشتى ساتتەرگە تۇنىپ تۇر. اسپانداعى كۇن مەن ءۇشىن عانا ساۋلەسىن توگىپ تۇرعانداي. تابيعاتتىڭ سۇلۋلىعى تەك ماعان ارنالعانداي. ول ادام تەك مەن ءۇشىن جارالعانداي.

كوكتوبەنىڭ كەشىندە كەلە جاتىرمىز ادىمداپ. ءدىرىل قاققان ساۋساقتارىمدى قاتتى قىستى دا، «قوبالجىما» دەپ ءۇنسىز عانا جىميىپ قويدى. ۇياڭ ەكەنىمدى جاقسى بىلەتىن. جۇزىنە تىك قاراي المايتىن ەدىم. سول ءۇشىن دە باقىتتى بولدىم. مەنىڭ جانىمدى، ىشكى سىرىمدى ودان باسقا ەشكىم تۇسىنە المايتىنداي... ماعان اللانىڭ جىبەرگەن سىيى عوي بۇل دەدىم. اللا ادامدى جاراتاردا وعان جۇپ رەتىندە ەكىنشى جارتىسىن بىرگە جاراتادى ەكەن. مىنە، مەنىڭ جۇبىم – وسى دەدىم. باقىتتى ەكەنىمدى ءدۇيىم جۇرتقا جايعىم كەلەتىن. مەن سۇيەتىن، مەنى سۇيەتىن جانمەن قول ۇستاسىپ بىرگە كەلە جاتقانىمدى بار الەمگە كورسەتكىم كەلەتىن.

تەلەفونىم شىر ەتتى:

 –اللو!، - دەدىم قوبالجىعان ۇنمەن.

–قالايسىڭ، التىنىم؟ بۇگىن بوسسىڭ با؟

«بوس بولماسام دا، سەن ءۇشىن قالاي دا ۋاقىت تابامىن» دەپ ايتقىم كەلگەنى...

–ءيا، - دەدىم جاي عانا.

–وندا دايىن بول، كەشكى ساعات 8-دە الىپ كەتەمىن.

جۇرەگىمنىڭ ءدۇرسىل قاققانى-اي. ءار كەزدەسۋىمىزدە العاش رەت كەزدەسىپ جاتقانداي قاتتى قوبالجيتىنمىن. قوبالجىعان ساتتەرىمدە الاقانىم سۋلانىپ كەتەتىن ادەتىم بار. ونىڭ التىنى بولعانىما 2 اي ءوتتى. ءالى دە سۋلانىپ تۇر قۇرعىر الاقانىم. ول مۇنى دا جاقسى بىلەتىن. الايدا ءمان بەرمەگەندەي، بايقاماعانداي كۇي تانىتىپ ءجۇردى. سول ءۇشىن وعان شەكسىز ريزا ەدىم.

كەشكى ساعات 20:00. ادەمى كويلەك، جۇپار ءيىسسۋ، وپا-دالاپ، داپ-دايىن وتىرعان قىز... تەلەفونىم تاعى دا شىر ەتە ءتۇستى. كەلىپ تۇر ەكەن. قوبالجىعاننان جۇرەگىم القىنىپ تۇر... «جوق، توقتا، ءقازىر شىعا سالسام، مەنىمەن كەزدەسۋگە اسىق ەكەن دەپ ويلاپ قالادى، وزگە قىزدار سەكىلدى ءبىراز كۇتتىرەيىن» دەدىم دە 20 مينۋتتاي وتىردىم تەرەزەگە ءۇڭىلىپ. ءبىراق، شىعۋعا اسىقپىن. قۇدايىم-اۋ، شىعا سالسام نەسى بار ەكەن دەسەڭشى؟ قىز بالا ءبىرىنشى كەزەكتە ار-نامىسىن ويلاۋ كەرەك، ەشقاشان ءبىرىنشى قادام جاساماۋ كەرەك، جىگىتكە سەزىمىن بىلدىرمەۋ كەرەك دەگەن اپكە-جەڭگەلەرىمىزدىڭ ءسوزىن ابدەن ءسىڭىرىپ وستىك قوي قۇلاققا. نەم بار ەدى سونى ەستىپ؟ 20 مينۋتىم 20 ساعاتتاي سوزىلىپ كەتتى.

مىنە، ۋاقىت كەلدى دەگەندە ادەتتەگى ۇياڭ قالپىممەن ەسىك الدىنا شىقتىم. قولىنا گۇل شوقتارىن ۇستاعان مەن ءۇشىن ءمىنسىز جىگىت مەنى توسىپ تۇر. سۇڭعاق بويلى، سپورتپەن اينالىساتىندىقتان دەنەسى دە شىمىر، تۇر-الپەتى كەلىسكەن، ءدال مەنىڭ يدەالىمداعى جىگىت. ونىڭ مىنسىزدىگىن تۇر-الپەتى عانا ايشىقتاپ تۇرعان جوق، ناعىز ەر-جىگىتكە ءتان مىنەزدىلىگىنە ءتانتى بولاتىنىم.سابىرلى، سالماقتى، ۇستامدى، اقىلدى، سانالى، ەڭ باستىسى وزگەگە دەگەن سىي-قۇرمەتى مەن كىشىپەيىلدىلىگى شەكسىز ەدى.  ءدال سونداي جىگىت مەنى كۇتىپ تۇر. ءيا، مەنى... سونى سەزىنۋدىڭ ءوزى ءبىر عانيبەت، ءبىر عاجاپ!

ادەتتەگىدەي قول ۇستاسقان كۇيى الماتىنىڭ كوشەلەرىن كەزىپ كەلە جاتىرمىز. جاياۋلاتىپ بىرنەشە شاقىرىم جۇرگەن ەكەنبىز. الماتىنىڭ كوشەلەرى، اعاشتارى، تاۋلارى بىزگە قىزىعىپ تا، قىزعانىپ تا قاراپ تۇرعانداي. ونىڭ جانىندا الماتىنى جاياۋ ارالاۋعا دايىنمىن. ەڭ باستىسى جانىمدا بولسا ەكەن، قولىمدى قىسىپ جانىمدا جۇرسە ەكەن...

شارشاعانىمدى ۇيگە كەلگەندە عانا بايقادىم. اياقتارىمنان كۇش كەتىپ، السىرەپ قالعان ەكەنمىن. ونىڭ جانىندا جۇرگەندە شارشاعانىمدى بايقاماپپىن، سول ءۇشىن دە باقىتتىمىن.

وسى قالپىندا 4 جىل زىمىراپ وتە شىقتى. سول سەزىم، سول الماتى، سول كوشە، سول تالدار، سول تاۋ... تەك وزگەرگەن ەكەۋمىزدىڭ ارمانىمىز، ماقساتىمىز. سەبەبى ارمان-ماقساتىمىز ءبىر ارناعا ويىستى، ەكى جارتى ءبىر ءبۇتىن بولۋعا اسىقپىز. سونى سەزىنۋدىڭ ءوزى ءبىر عانيبەت، ءبىر عاجاپ!

ال ءدال ءقازىر نەگە مازاسىزبىن؟ جۇرەگىم نەگە تولقىپ تۇر؟ بەلگىسىز ءبىر ۇرەي پايدا بولىپتى. «نەگە وزگەلەرىنە بۇيىرماعان باقىت ماعان بۇيىردى؟» دەگەن وي مازالايدى. ەرەكشە باقىتتى بولعانىم ءۇشىن بويىمدى العاش رەت قورقىنىش سەزىمى ۇيالادى. تۇسىنىكسىز سەزىم... 

ءبىر عانا تىلەگىم بار، وزىمە ءمالىم...

 گ. ج.