ەرتەدە ءبىر بالا الما اعاشىمەن ايىرىلماستاي دوس بولىپتى. ولار كۇنۇزاق بىرگە بولىپ، كۇندەرىن ىلعيدا بىرگە وتكىزەدى ەكەن. بالا شارشاسا ونىڭ تاساسىن پانالايدى، قارنى اشسا جەمىسىن جەيدى، ءىشى پىسقاندا ونىڭ ۇستىنە ورمەلەپ وينايدى ەكەن. وسىلاي كۇندەر زىرعىپ، جىلدار جىلجىپ وتە بەرەدى. الگى بالا ەسەيىپ،ەر جەتىپ ءوز ورتاسىن تاۋىپ، ۇيلەنىپ ءوز تەڭىن تابادى. ونىڭ بالا كەزدەگى الما اعاشىنا باراتىن ۋاقىتى دا بولمايدى. ال، الما اعاشى بالانى قاتتى ساعىنادى. ۋاقىت جىلجىپ، كۇندەردىڭ ءبىر كۇنىندە بالا الما اعاشىنا كەلەدى. الما اعاشى قاتتى قۋانىپ:

— كەل باياعى كۇندەردەگىدەي وينايىق،مىنەكەي، مەنىڭ جەمىسىم دە جە، — دەيدى. بالا:
— قانداي ويىن، مەن وينايتىن جاستان ءوتتىم. ءقازىر مەن ۇيلەندىم. ماعان سەنىڭ جەمىسىڭ كەرەك ەمەس، سەن ماعان اقشا بەرشى، — دەيدى. الما اعاشى:
— مەندەگى قانداي اقشا، وداندا سەن مەنىڭ جەمىسىمدى تەرىپ الىپ، ونى ساتىپ اقشا قىل، — دەيدى. بالا اعاشتىڭ بارلىق جەمىسىن تەرىپ الىپ، كەتە بارادى. الما اعاشى جالعىزسىراپ تاعى قالادى. 
ۋاقىت ءوتىپ بالا الما اعاشىنا تاعى كەلەدى. الما اعاشى قاتتى قۋانىپ:
— كەل باياعى كۇندەردەگىدەي وينايىق،-دەيدى. بالا:
— قايداعى ويىن، مەن ءقازىر اكە اتاندىم، ماعان ءۇي كەرەك،-دەيدى. الما اعاشى:
— مەن نە ىستەي الامىن؟ سەن مەنىڭ بۇتاقتارىمدى جيناپ الىپ، سودان ءۇي سالىپ ال،-دەيدى. بالا اعاشتىڭ بارلىق بۇتاعىن شاۋىپ الىپ، كەتە بارادى. ارادا تاعى ءبىراز جىل وتكەن سوڭ بالا اعاشتىڭ قاسىنا تاعى كەلەدى. اعاش قاتتى قۋانىپ:
— كەل، باياعىداي وينايىق،-دەيدى. بالا:
— قانداي ويىن، مەن ءقازىر ەل اعاسى بولدىم. ماعان قايىق كەرەك، وزگە ەلگە بارىپ دەم العىم كەلەدى،-دەدى. اعاش:
— مەن نە ىستەي الامىن؟ سەن مەنىڭ كەۋدەمدى الىپ، ودان قايىق جاساپ ال، — دەيدى. بالا اعاشتىڭ ورتان بەلىنەن شاۋىپ الىپ كەتە بارادى. ارادا تاعى ءبىراز جىل وتكەن سوڭ بالا الما اعاشىنا قايتادان كەلەدى. الما اعاشى:
— مەنىڭ ساعان بەرەر جەمىسىم جوق.
— ونى جەيتىن مەندە ءتىس تە جوق.
— مەنىڭ ساعان بەرەر بۇتاقتارىم دا،كەۋدەم دە جوق.
— مەنىڭ ولاردى الاتىنداي كۇش قۋاتىم جوق، تەك ساعان سۇيەنىپ وتىرسام جەتەدى، — دەيدى قارتايىپ قالعان بالا. 
الما اعاشى:
— كەل وتىر، — دەپ شاقىرادى. بالا الما اعاشىنا سۇيكەنىپ وتىرا كەتەدى، الما اعاشى ەڭكىلدەپ جىلاپ قويا بەرەدى.

بۇل وقيعادا باياندالعان الما اعاشى ءبىزدىڭ انامىز. ءبىز كىشكەتايىمىزدا اركەز ونىڭ قاسىندا بولدىق، ەسەيىپ ەر جەتكەن سوڭ ءتىپتى ءحالىن سۇراۋعا ۋاقىتىمىز بولمادى، ال، ءوزىمىز جەكە ءۇي بولعاندا انامىزدى ويلايتىن دا ۋاقىت بولمادى...

اڭگىمە ءاليا نۇربەكوۆانىڭ فەيسبۋك پاراقشاسىنان الىنعان