قازاق ءولىسىن نەگە سونشا قادىرلەيدى ەكەن دەگەن سۇراق ءجيى ويلانتادى. ارتىنان قۇران باعىشتايمىز، جەتىسىن، قىرقىن، جىلىن بەرەمىز. قابىرىنە كۇمبەز ورناتىپ، ولاي-بۇلاي وتكەندە دۇعا وقىماي كەتپەيمىز. بۇل ءوزى جاقسى قاسيەت پە، جامان با، بىلمەيمىن. ءبىراق قازاقتىڭ بۇل ارەكەتى مەنى دە اينالماي وتپەپتى. كوپ ءقابىردىڭ جانىنان ءدىندى بىلمەگەن تۇسىمدا دا بەت سيپاي وتكەن ەكەم. ال ءقازىر ءتىپتى، سوناۋ جەردە قازاقتىڭ ءبىر تۇلعاسىنىڭ سۇيەگى جاتىر دەسە بارىپ، كورگىم كەپ تۇرادى. ويتكەنى ماعان بۇل مازارلار تاريحتىڭ سىرىن شەرتەدى. باياعىدا قازاق وسىناۋ بايتاق جەردى قابىرلەردىڭ ارقاسىندا ساقتاپ قالعان دەسەدى. ياعني وسىنداي قابىرلەر سەن ول جەردەن كوشىپ كەتسەڭ دە، كەزىندەگى ءوز جەرىڭ ەكەنىنىڭ ايعاعى.
شىعىس قازاقستاندا دا ۇلتىمىزدىڭ وتكەنىنەن حابار بەرەتىن تاريحي ەسكەرتكىشتەر كوپ ەكەن. سونىڭ ءبىرى وسى ىرعىزباي اۋليە مازارى. كەزىندە قۇنانبايدى ەمدەپ جازعان ادام بولعان كورىنەدى.
ال كەلەسى ءبىر سۋرەتتە زايسان اۋدانىنىڭ التىن ادام تابىلعان شىلىكتى ايماعى. ارنايى بارىپ كوردىك. جەرگىلىكتى ولكەتانۋشىلاردىڭ اڭگىمەلەرىن تىڭدادىق. مۇندا ءالى دە اشىلماعان قابىرلەر كوپ ەكەن. ءالى دە تالاي التىن ادام تابىلۋى مۇمكىن ەكەن. بۇل تۇس بولاشاقتا اشىق اسپان استىنداعى مۋزەيگە اينالدىرىلادى دەسەدى. كەرەمەت ەندى! استى دا، ءۇستى دە بايلىققا تولى قازاق دالاسى! سەنى جانىمداي جاقسى كورەمىن!
مارفۋعا شاپيان
