باتساق تا كۇناعا بەلشەدەن،
ءالى دە ءتىرىمىز، جەردەمىز.
جاراتقان كەشىرىپ جاتسا دا،
سونى ۇقپاس اقىماق پەندەمىز.
بەرىپ اپ ون تيىن ساداقا،
جىر قىلىپ جاھانعا جايامىز.
ناپسىگە، ماقتانعا ەرەم دەپ،
توزاڭداي ساۋاپتى جويامىز.
پارىزدىڭ بەسەۋىن بىلەمىز،
الايدا، تەك جاقپەن قاقسايمىز.
ماتەريال جاعىنان ۇستەم بوپ،
رۋحاني جاعىنان اقسايمىز.
اكەنى، انانى سىيلاماي،
باستىققا جالپاقتاپ جۇرەمىز.
ءوزىمىز ساۋ بولىپ تۋعانداي،
اقساققا، كەمىسكە كۇلەمىز.
جەتىمدىك كىناسى سەكىلدى،
جەتىمگە ەش كومەك بەرمەيمىز.
جامانعا ءۇيىر بوپ العانبىز،
جاقسىعا شاقىرسا ەرمەيمىز.
كۇن سايىن ورلەۋدە "دۇنيە"،
رۋحاني تومەندەپ باعامىز.
قاي جاققا بىلمەيمىن،
بىلمەيمىن...
ايتەۋىر بيىكتەپ بارامىز...
تومەنگە قۇلديلاپ سانامىز،
اجىراپ جاتىر-اۋ ارامىز..
ادامدىق مىنبەدەن ءتۇسىپ قاپ،
ايتەۋىر بيىكتەپ بارامىز...
ايتەۋىر بيىكتەپ بارامىز...
ماقپال سەمباي
پىكىر قالدىرۋ