ورەلى ءسوز ۇستاعانداردىڭ ەلدى دە ۇستايتىنى تاريحتان بەلگىلى. ءبىز مۇندا توبىردى ايتىپ وتىرعان جوقپىز نەمەسە ءسوزدىڭ كيەسىن بىلمەيتىن «قالامگەرسىماقتاردى» دا ايتىپ وتىرعان جوقپىز. كىمنىڭ قالامعا سۇيەنىپ تۇرعانىن، كىمنىڭ قالامدى سۇيەپ تۇرعانىن وقىرمان مەن ۋاقىت بەلگىلەيدى. بىزدىكى «قازاق ادەبيەتى» دەيتىن التىن تەڭىزدە قاي قالامگەردىڭ قانداي ەسكەك ۇستاپ جۇرگەندىگىن، قاي ارنادا اعىپ جاتقانىن بۇگىنگى وقىرمان تارازىسىنا سالۋ. وقىرمان ويىن ءدوپ باسىپ، قىزۋ تالقىلانعان قۋاتتى ءسوزدىڭ يەسىن دەر شاعىندا باعالاي ءبىلىپ، كىتابىن شىعارۋعا «قامشى» سايتى قال-قادەرىنشە تىرىسىپ باعادى. ءادىل تورەشى بولۋعا سىزدە تىرىسىپ كورىڭىز ورەلى وقىرمان!

مەن سەنى تاڭىردەن سۇرادىم، ماما، وسى ارۋدىڭ قۇرساعىنا بىتەمىن دەپ. مەن سەن ءۇشىن تالاي جىلادىم، ماما، اقىننىڭ اناسى بوپ وتەدى دەپ.   مەن سەنى جۇباتا المايمىن، ماما، ارايلى ءبىر تاڭىڭ اتادى دەپ. مەن بۇل ءومىردى ۇناتا المايمىن، ماما، قابىرعاما بار مۇڭى باتادى كەپ.   مەن ءومىردى سوندا دا ءسۇيىپپىن، ماما، سىزدايدى تەك ىشتە، جارام عانا. مەن بار مۇڭنان بيىكپىن، ماما، مەن ءۇشىن الاڭداما!   بۇل ومىردە قاي اقىن جارىعان، ماما؟ جۇرگەن سوڭ تاعدىردىڭ وتىندە كوپ. بار بولمىسىم وزىڭنەن دارىعان، ماما، سەن عارىشتى تۋعانىڭا وكىنبە تەك.   سەن مەنى قازاققا سىيلادىڭ، ماما، عاجاپتاردان قاعىلساڭ دا. مەن سەنى ازاپقا قيمادىم، ماما، قانشا جىل ساعىنسام دا.   ايتپەسە، بىلسەڭ عوي، جانىم، ماما، ءىشىم مەنىڭ – شەكسىز الەم. بۇل مەنىڭ سورىم ءارى باعىم، ماما، جانارىمداعى وكسىك ولەڭ.   ءىشىم مەنىڭ گۇلدەرگە تولى عوي، ماما، نۇرعا دا تولى جۇرەگىم اق. ءبىزدىڭ تاعدىر – ازاپ جولى عوي، ماما، ايتەۋىر تىلەگىم اق.   اكەم – ءتاڭىر، ءوزىڭ – ۇمايسىڭ، ماما، ال، مەن – قۇدايدىڭ بالاسىمىن. سەن ءبارىبىر ماعان ۇنايسىڭ، ماما، كوزىمدەگى قاراشىعىم..!  

  جەتىنشى اكەم ىشىمدە مەنىڭ، جىلايدى اسپان تەزىنەن. سانسىز بەلگى. تۇسىنبەگەنمىن، بايقاماعانمىن، سەزىنەم.   بوتەن سەزىم، وزگە پايىممەن، وتە مە ەكەن تەگى ءومىر. ەندى كىممەن، قانداي ويىنمەن، سىنايدى ەكەن مەنى ءتاڭىر؟   تانىس ەمەس مىنا تۇستەرىم، بەيتانىس تىم ماعان الەم. كۇرسىنەدى ۇنەمى ىشتەگى، سىرتقا شىقپاي قالعان ولەڭ…   قايدا باستاپ بارادى مەنى، مىنا سۇرلەۋ، مىنا جارىق. كۇندەر، جىلدار تونادى مەنى، قاي كوشەدە تۇرا قالىپ؟   قۇپياعا جەتەمىن دەدىم، ويلان، سۇرا، اقىماعىم! قىس كەلگەندە بىتەدى سەنىڭ، دىرىلدەگەن جاپىراعىڭ…   ىشىمدەگى جەتىنشى اكەنىڭ، داۋىسى تۇر عوي جاڭعىرىپ. كىمسىڭ ءوزىڭ مەنىڭ بوتەنىم، قايدان كەلگەنسىڭ قاڭعىرىپ؟ ..   جاۋاپ بەرمەيدى. ىشىمدە مەنىڭ، جىلايدى تاعى قانشا رۋح. مەن ەشتەڭە تۇسىنبەگەنمىن، اقىماق بولار ما ەم، سونشالىق…    

  مەن باياعى بالامىن، كەكىلدىمىن، مەن بىردەڭە بىلەتىن سەكىلدىمىن. تۇندە مەنى قۇشاقتاپ جاتادى مۇڭ، تاڭسارىدە سۇيەدى بەتىمدى كۇن.   ارماندار مەن كۇيرەۋلەر اراسىندا، توڭىپ تۇرمىن ءومىردىڭ جاعاسىندا. تۇستەرىمدە سابىلىپ سان ارۋاق، بىرەۋ ماعان سىبىرلار تاڭ استىندا.   شارشادىم با ومىردەن، جالىقتىم با، جۇماق سوندا… بىلەمىن، تامۇق مۇندا. مەنىڭ ىشكى دۇنيەمدى الاستاۋعا، قۇدىرەتى جەتپەيدى-اۋ جارىقتىڭ دا.   ءبىر ءۇمىتتى ىزدەيمىن بەكەر كۇننەن، ولەڭ جازدىم… ال، سودان وتەلدى نەم؟ نارەستەنىڭ ءيىسىن اڭساپ ءجۇرمىن، الدە قاتتى ساعىندىم اكەمدى مەن؟.    

  تاعدىر مەنى سىنادى، باعىنبادىم، جاۋلار ماعان تاپ بەردى، الىنبادىم. جاۋتاڭداۋدى بىلمەدىم، جابىرلەنسەم، وزىمنەن كۇشتىلەرگە جالىنبادىم.   ىشتە شەرىم بولسا دا، ويىمدا مۇڭ، تاعدىر مەنى سىنادى، مويىمادىم. تۇنەك باسسا جەر بەتىن، تاڭ بوپ اتتىم، كۇن كۇيدىرسە، ءتۇن بولىپ جايىلامىن.   تاعدىر مەنى سىنادى، باسىلمادىم، تۇسىنبەسە وكپەم جوق، قاسىمداعىم. مەيىرىمدى ادامعا قۇراق ۇشتىم، السىزدەردى ەشقاشان باسىنبادىم.   تاعدىر مەنى سىنادى، قۇلامادىم، وكسىك قىسىپ تۇرسا دا، جىلامادىم. مەنى وسىنداي جاراتقان تاڭىرىمنەن، تەك سابىر مەن پاراسات سۇراعانىم.   تاعدىر مەنى سىنادى، ءۇمىت كورەم، ءبارىن-بارىن ۇمىتتىم، ۇمىت دەگەم. مىقتى بولۋ كەرەك قوي ەر ادامعا، قاسقايىپ ءولۋ كەرەك جىگىت دەگەن!  

  جۇرەگىمدى كۇيرەتپەندەر، ەشتەڭەنى ۇيرەتپەندەر، ۇناماعان، ۇناعان بار، ەشنارسەنى سۇراماڭدار، كوزىن ءسۇرتسىن جىلاعاندار، كوتەرىلسىن قۇلاعاندار! كەشىرىندەر، رەنجىمەندەر، مىنەگەن مەن سىناعاندار. ەش ادامعا اقتاتپاندار، ەش ادامعا جوقتاتپاندار. ەش ادامعا داتتاتپاندار، ولەڭىمدى جاتتاتپاندار، ءتىرى جانعا ماقتاتپاندار، تىلسىمدانعان اپپاق تاڭعا، كەتىپ بارام، توقتاتپاندار!