«ەرتەدە ءبىر اعايىندى ەكى جىگىت بولىپتى. ءبىرىن-بىرى كورمەسە تۇرا المايدى. ءبىر كۇنى اعاسى، ءبىر كۇنى ءىنىسى قوناقاسىنا شاقىرىپ، مامىراجاي باقىتتى بەلشەسىنەن باسقان كۇندەردى كەشىپ جاتادى.
ءبىر كۇنى ەكى جىگىت وتىرىپ:
- «ءبىزدىڭ مىزعىماس تاتۋلىعىمىز بەن ايرانداي ۇيىعان ىنتىماعىمىزعا ەشكىم نۇقسان كەلتىرە المايدى. ءبارى ەكەۋمىزدىڭ ارقامىزدا!» - دەپ كوكىرەك قارا سويلەيدى.
وسىنى ەستىگەن ەكى ابىسىن:
- «مىنالار استامشىلىق جاسايىن دەگەن ەكەن! بۇلارعا باقىت كىمنىڭ قولىندا ەكەنىن كورسەتەيىك ءبىر!» - دەپ ءتۇيىپتى.
اعايىندىلار كەلەسىدە اعانىڭ ۇيىندە باس قوسادى. ارقا-جارقا بولىپ اس ءىشىپ وتىرعاندا ءىنىسىنىڭ كەلىنشەگى كۇيەۋىنە:
- «ءاي، اعاڭ سەنى كەمسىتەيىن دەگەن ەكەن. قاراشى، ءوز بالاسىنا اسىقتى جىلىك بەرىپ، سەنىڭ بالاڭا كارى جىلىك بەردى. مۇنىسى قاي باسىنعانى؟!» - دەپ سىبىر ەتە قالادى.
سوندا قانى قىزعان ءىنىسى اتتاي تۋلاپ، اعاسىنا دۇرسە قويا بەرەدى. ەكى باۋىر وسى وقيعادان كەيىن ۇزاق ۋاقىت بىر-بىرىنە ات ءىزىن سالماي، بەت كورىسپەي كەتىپتى.
كۇندەردىڭ كۇنىندە ەكى ابىسىن اقىلداسىپ قازان كوتەرىپ، ەكى باۋىردى تاتۋلاستىرماقشى بولادى. ۇلكەن ابىسىن اعانى:
- «ءاي، سەن ۇلكەندىگىڭدى جاسا! شىنىمەن-اق، سەن اعاتتىق جاسادىڭ!» - دەپ ءىنىنىڭ شاڭىراعىنا ەرتىپ كەلەدى.
وسى باسقوسۋدا ابىسىندار بار شىندىقتىڭ بەتىن اشىپ:
- ەستەرىڭدە مە «ءبىزدىڭ مىزعىماس تاتۋلىعىمىز بەن ايرانداي ۇيىعان ىنتىماعىمىزعا ەشكىم نۇقسان كەلتىرە المايدى. ءبارى ەكەۋمىزدىڭ ارقامىزدا!» دەگەندەرىڭ؟ ولاي قاتەلەسپەڭدەر. اعايىننىڭ ۇيۋى دا، ءىرۋى دە ءبىزدىڭ ءبىر اۋىز سوزىمىزگە بايلانىستى!» - دەپ اعايىندى جىگىتتەردى ساباسىنا ءتۇسىرىپتى».
ءتۇتىنىڭ ءتۇزۋ شىقسا دا، قيسىق ۇشسا دا ايەلدەن!
ەل اۋزىنان
پىكىر قالدىرۋ