ادەل ۇيىنەن شىققاندا كەش باتا باستاعان. «جاۋىن جاۋار ما ەكەن» دەپ ويلاعان ول قولشاتىرىن قولىنا الىپ تاكسي ۇستاپ ۇزاق تۇردى. قۇربىلارى كوپ كۇتىپ قالماۋ ءۇشىن ۇيىنە اپىل-عۇپىل كىرىپ، كيىمىن دە اۋىستىرىپ ۇلگەرمەي، قولىنداعى  زاتتارىن قويىپ ۇيدەن شىعىپ كەتە جونەلگەن.

كۇزدىڭ سوڭعى ايلارى بولعاندىقتان با، الدە تابيعاتتىڭ باسقا دا تىلسىم كۇشتەرىنىڭ ارالاسۋىنان با، وسى كۇن ايتارلىقتاي ىزعارلى، سۇستى، قاھارلى ەدى.

ءۇش كۇن بۇرىن جوسپارلانعان بۇل كەزدەسۋگە ادەل اسىعىس. سەبەبى ءبىر ايداي ءجۇزىن كورمەگەن قۇربىلارىن كورىپ، ساعىنىشىن باسپاق. قۇرىلىس كومپانياسىنا جۇمىسقا كىرگەلى بەرى ءتىپتى قولى بوساماي كەتكەنىن ويلاپ، جول بويى بالالىق شاعىنا ەسىنە الىپ، تەرەڭ ويعا شومىپ كەتتى.

كوپتەن كۇتكەن كەزدەسۋدىڭ سوڭى ۇزاققا سوزىلىپ، قىزدار ءبىر-بىرىن قيماي ۇزاق وتىردى.  كينو كورىپ، كەشكى اس ءىشىپ ماز-مەيرام بولىپ، ايتار اڭگىمەلەرى تاۋسىلماي كەتتى.

— ادەل، جۇمىستا بىرەۋدى كەزدەستىردىڭ بە؟-دەيدى قۇربىسى تولعاناي.

— تومكا، قويشى... كەزدەسۋ، قارىم-قاتىناسقا ۋاقىتىم جوق،-دەيدى ادەل كەيىپ.

— وندايدى قوي، جاسىڭ 24-تەن اسىپ بارادى. جالعىزدىق قۇدايعا عانا ءتان.

— ءيا، قۇدايعا سەنەتىندەر ءۇشىن سولاي شىعار،-دەي جازدادى دا، ءجاي عانا جىميىپ قويدى.

الايدا،تولعاناي قۇربىسىنىڭ بۇل جىميىسىنان  بۇرىن-سوڭعى بايقاماعان ەرسى قىلىقتى، جات نارسەنى بايقادى. «جىميىس كوپ جاعدايدا كەلىسىمدى بىلدىرەدى عوي» دەپ ويلادى ءوزىن جۇباتقان بولىپ.

بەيمەزگىل ۋاقىت ورناپ، تىم كەش بولىپ كەتكەنىن سەزگەن قۇربىلار قايتپاققا نيەتتەندى. اندا-ساندا كەزدەسەتىن كەز كەلگەن قۇربى-قۇرداس سەكىلدى بۇلار دا، تاعى دا كورىسۋگە ۋادەلەسىپ جان-جاققا تارادى.

ەكى قىز بولەك كەتىپ، قالعاندارىنىڭ دا  جولى بىرگە تۇسكەندىكتەن ادەل جالعىز قالدى. جالعىزدىقتان ەشقاشان قورىقپايتىن باتىل قىزدىڭ ءدال وسى ۋاقىتتا كوڭىلى قۇبىلىپ، باسى اۋىردى. ۇيىنە جاقىنداي بەرگەن كەزدە ءوزىن ناشار سەزىنە باستادى. تار كوشەلەر تارىلىپ، جەر بەتىن قاراڭعىلىق باسقان ءتارىزدى بولىپ،  اينالاداعى بارلىق ۇيلەردىڭ شامدارى ءوشىپ قالعان سەكىلدەنىپ كەتتى. سۋىق اۋا بەتىن قارىپ، ەسەڭگىرەپ كەتكەن قىزدىڭ ەسىن جيعىزدى. نەگە ەكەنى بەلگىسىز ادەلدىڭ بويىن قورقىنىش بيلەپ، الدەقايدان جىلاعان بالانىڭ داۋسىن ەسىتكەندەي بولدى.

«تەزىرەك ۇيگە جەتۋ كەرەك. ءبارى جاقسى بولادى. ءقازىر مەنىڭ باسىم اۋىرىپ تۇر، نەشە ءتۇرلى نارسە ەلەستەگەنى دە سوندىقتان» دەپ وزىمەن ىشكى مونولوگ جۇرگىزىپ كەلە جاتقان ۋاقىتتا جىلاعان بالا داۋسى قايتا ءبىراق انىق ەستىلدى.

ەگەر ادەل اتەيست بولماعاندا، ءدال وسى ساتتە مۇمكىن قۇدايعا سىيىنىپ،  دۇعا ەتەر ما ەدى؟  ءبىراق ول تىڭ-تىڭداپ تۇرىپ قالدى. ەلەستەپ تۇر ما، الدە راسىمەن بالانىڭ جىلاعانى ما؟ تۇسىنبەدى.

ءوزى كەلە جاتقان كوشەنىڭ ەڭ تۇكپىرىندە، تومەنگى بۇرىشتا الگى داۋىستى تاعى ەستىدى. بۇل جولى  بالانىڭ شىڭعىرعان، «قۇتقارىڭدار!» دەپ جالىنعان داۋسى ءالسىن عانا شىققانداي بولدى.

ءوڭى قاشىپ كەتكەن ادەل جۇرەگى تاستاي قاتىپ الدەنەشە سەكۋند بويى قيمىل-قوزعالىسسىز قالدى.

كوپ ادامدار سۇمدىق، جانتۇرشىگەرلىك قورقىنىشتى نارسەنى كورگەندە ايقايعا باسىپ، تاماعى قارىلعانشا بار پارمەنمەن شىڭعىرىپ كىرەرگە جەر تاپپاي كەتەتىن سياقتى بولىپ كورىنەدى. شىن مانىندە، سۇمدىقپەن بەتپە-بەت كەلگەن ادام ءۇنسىز، ءتىلسىز، جانسىز، قيمىلسىز قالادى ەكەن.

ءبىرتالاي ۋاقىت "جان مەن ءتان اراسىندا" قالعان ادەل ءبىر ساتتە ەسىن جيىپ، ءوزىنىڭ ءتىرى ەكەنىن سەزىنگەن سوڭ جاپا تارماعاي جۇگىرە جونەلدى. قاشتى. نەدەن قاشىپ بارا جاتقانىن ءوزى تۇسىنبەيدى. قاراڭعى كوشە تۇبىندەگى داۋىستان قاشتى ما، بالادان قاشتى ما، الدە سول بالانى داۋسىن شىعارىپ شىڭعىرتقان الدەنەدەن ياكي ادامنان قورىقتى ما – بار ويى وسى كوشەدەن الىستاۋ بولدى.

تەك ۇيىنە جەتكەن سوڭ عانا دەمىن الىپ، ۇزاق وتىردى.

ادەل قورقىنىش پەن سۇمدىقتىڭ اراسىندا تۇرعان ساتتەگى ەستىگەن بالا داۋسى – ونىڭ ءتۇسى، يا بولماسا ويدان شىعارعان قيالى ەمەس ەدى. ءدال سول ساتتە ءسابي جۇرەك دارىن ءولىم مەن ءومىر اراسىنداعى ارپالىستى باستان كەشىرىپ جاتقان.

 5-سىنىپ وقۋشىسى دارىن اۋداندىق فۋتبول كومانداسىنىڭ ۇزدىگى. اقىل-ويى تەرەڭ، زەرەك بالا بولىپ ءوسىپ كەلە جاتقا. جانە وسى ساعاتتاردا  ول جان ءتاسىلىم ەتتى. ونى ولتىرگەن جانۋار ياكي ادام بالانىڭ تۇگىن قويعان جوق، ءتىپتى ءمايىتىن دە قالدىرمادى.

سول ءتۇننىڭ ەرتەسىندە ادەل كەشەگى جاعداي تۋراسىندا كوپ ويلاندى. «ەسىمنەن الجاستىم با ەكەن» دەگەن وي ونى  مازالاپ، ەندى ءبىراز ۋاقىتتان كەيىن جاعدايى ءتىپتى قيىنداپ كەتتى.

شىنىمەن-اق بالانىڭ داۋسىن ەستىدىم بە؟ ول كىم بولدى ەكەن؟ سولاي بولعان بولسا، نە جاعداي ورىن الدى؟ الدە بۇل پەدوفيل بولدى ما ەكەن؟ دەگەن سۇراقتار ويىنا كەلىپ، ونى ارى مازالاي باستادى.

ارادا ەكى كۇن وتكەن سوڭ ادەل باسىنان وتكەن جاعداي تۋرالى ويلاماۋعا تىرىسىپ ءجۇردى. ۇمىتقانداي بولدى.  كەشە جاقىن ۇيىندە كىتاپ وقىپ وتىرعان ۋاقىتتا، كوزى ءىلىنىپ كەتىپ، باستىرىلدى.

الگى كوشە. الگى بالا. شىڭعىرعان داۋىس. بارلىعى قايتالانىپ جاتتى. «كومەكتەس!» دەگەن اششى داۋىس. قولى، اياعى جوق، باسى جارىلىپ قانى سورعالاعان، جۇلىم-جۇلىم  بولىپ كەلە جاتقان بالا قاسىنا جاقىنداپ كەلىپ: «مەن سەنى شاقىردىم عوي... نەگە ماعان جاردەمدەسپەدىڭ؟»-دەدى. باسىنان، قول-اياعىنان قان سورعالاعان 10 جاس شاماسىنداعى بالا ادەلدىڭ قولىنان شاپ بەرىپ ۇستادى دا: «ول سەنىڭ ارتىڭنان كەلەدى» دەدى.

وسى ساتتە ادەل شوشىپ وياندى. تەرلەپ، ابدەن قينالىپ كەتكەن ول نە ىستەۋ كەرەك ەكەنىن اڭعارعانداي،  ارى مازالاعان سۇراقتىڭ جاۋابىن ىزدەۋگە كوشتى.

تاڭ اتقان سوڭ ادەل جولعا شىقتى. بىرنەشە كۇن بۇرىن ءوزى  قاشىپ كەتكەن كوشەگە قايتا ورالدى. كۇندىزگى ۋاقىتتا دا ءوزىنىڭ سۇستى كەيپىن جوعالتپاعان بۇل كوشەنىڭ سوڭى قاقپالار مەن ەسكى قاڭىلتىرلار ۇيىلگەن جەرگە كەلىپ تىرەلەدى ەكەن. ادەل بۇل  جەردى الدەنەنى ىزدەگەندەي ۇزاق قاراپ زەرتتەدى. ەشتەڭە تاپپايتىنىن ءبىلىپ، ەندى بۇرىلا بەرگەندە جىلت ەتكەن قىزعىلت ماتاعا كوزى ءتۇستى. «مىناۋ نە ەكەن» دەپ ەڭكەيىپ قاڭىلتىر استىندا قالعان زاتتى الدى. ول جۇلىم-جۇلىم بولعان باس كيىمنىڭ قالدىعى ەكەن. تۇلا بويى تىتىركەنىپ كەتكەن ادەل مۇندا ءبىر سۇمدىقتىڭ بولعانىن ءتۇسىندى.

بۇل جەردەن دەرەۋ كەتكىسى كەلىپ، كوشە باسىنا قاراي اياڭدادى. تىنىسى تارىلىپ، ءوزىنىڭ  سول ءتۇنى قانداي قاتەلىك جاساعانىن ويلاپ  مازاسى كەتتى. الايدا ونى ار ازابىنا قاراعاندا قورقىنىش سەزىمى كوبىرەك تولعاندىردى وسى ساتتە. «ول سەنىڭ ارتىڭنان كەلەدى» دەگەن بالانىڭ ءسوزىن ەسىنە ءتۇسىردى.

بىرنەشە كۇننەن سوڭ تەلەديداردان وسىدان ءبىر اپتا بۇرىن جوعالىپ كەتكەن بالا تۋرالى حابار تارادى. 11 جاستاعى مەكتەپ وقۋشىسى  ۇيىنە قايتقان جولدا ءىز-تۇسسىز جوعالىپ كەتكەن.

مۇنى ەستىگەن ادەل بالانىڭ سۋرەتىن انىقتاپ قارادى. «داستان نيازوۆتىڭ ۇستىندە   قىزىل باس كيىم مەن قارا كۇرتەشە بولعان. كورگەن-بىلگەندەر مەن قانداي دا اقپارات  بەرە الاتىندار ءۇشىن تومەندەگى نومىرلەرگە حابارلاسۋلارىڭىزدى سۇرايمىز» دەپ جاتتى تەلەديدارداعى داۋىس.

ادەل تەرەڭ كۇرسىندى. جاقىندا تاۋىپ العان قىزىل باس كيىمدى قايدا قويعانىن ەسىنە ءتۇسىرىپ، سول كەشتى تاعى ەسىنە الدى.

بولمەسىندە تۇرعان شكافتىڭ ەسىگىن اشىپ، ىشىندەگى ايناعا كوزى ءتۇستى. شوشىپ كەتتى. ءتۇرىم نە بولىپ كەتكەن؟ ءوزىن ەمەس، قۇبىجىق كورگەندەي شوشىنىپ، ەسىكتى تارس جاۋىپ جۋىناتىن بولمەگە كىردى. سول جەردەگى ايناعا قاراپ ەسىن جيدى. بەتىن، كوزىن ۇستاپ جەڭىل كۇرسىندى. «ەسىمنەن الجاساتىن بولدىم...».

ادەل جۋىناتىن بولمەدە تۇرىپ بەتىنە سۋ شاشىپ تۇرعاندا الدەنە  تۇسكەندەي سەلت ەتە قالدى. قاتتى شوشىنعاننان جەرگە وتىرىپ قالدى. دىرىلدەپ كەتتى. ماڭدايى تامشى-تامشى تەرگە تولىپ قورىققانىنان جۇرەگى اۋزىنا تىعىلدى. بۇل ساتتە، جاتىن بولمەدە تۇرعان شكافتىڭ ىشىندە ەشقانداي اينا جوق ەكەنى ونىڭ ەسىنە تۇسكەن ەدى.

سوندا.. سوندا.. ول نە بولدى.. الدە كىم...

«ول سەنىڭ ارتىڭنان كەلەدى» دەگەن داۋىس قۇبىرلاردىڭ ىشىنەن  ەستىلگەندەي بولدى. ادەل دەمىن ىشىنە تارتىپ،  جۋىناتىن بولمەنىڭ ەسىگىن اقىرىن عانا اشتى. سول-اق ەدى، قولىن تۇك باسقان الىپ قول ونى وزىنە قاراي تارتىپ اكەتتى.

دالا قىزى