ايگەرىم سەيفوللا… ەسىڭىزگە بىردەن «سىرلاسۋ» باعدارلاماسى ءتۇستى مە؟ ءيا، اتالمىش باعدارلاما بەس جىلعا تاياعانمەن دە، ءوز رەيتينگىن جوعالتپاعان. تالاي مارعاسقالاردىڭ جۇرەك كىلتىن تاپقان ايگەرىمنىڭ سىرىن بىزدە اشۋعا تىرىسىپ كوردىك. حابارلاسقان كەزىمىزدە ءوزىنىڭ ازداپ اۋىرىپ تۇرعانىنا قاراماي كەلىسىمىن بەردى.
— قايىرلى كەش، ايگەرىم! سۇحباتقا كەلگەنىڭىز ءۇشىن راحمەت. ەسىمىڭىزدى كىم قويعان، اڭگىمەنى سودان باستاساق؟
— ەڭ ءبىرىنشى، وزىمە ەسىمىم وتە قاتتى ۇنايدى! اۋىلعا بەلگىلى، ەرى باسشىلىق قىزمەتتە ىستەگەن، اكەمنىڭ اعايىنداس تۋىستارى بولعان ەكەن. ۇيىنەن كىسى كەتپەيتىن، قوناقجاي شاڭىراق بولعان دەسەدى. سول كىسىنىڭ جارى قويىپتى. ول كىسىنى كىشكەنتاي كەزىمدە كورگەنىم ەمىس-ەمىس ەسىمدە. جانە تەك مەنىڭ عانا ەمەس، وتباسىمىزداعى بەس بالانىڭ تورتەۋىنىڭ ەسىمىن سول كىسى قويعان. ال ماعىناسى سول ابايدىڭ ايگەرىمىنە بايلانىستى عوي.
جاقىندا «ءبىزدىڭ اۋىل» باعدارلاماسىن اشتىق، سول جوبامەن سەمەي جەرىنە بارعان بولاتىنبىز. ابايدىڭ باسىنا سوعىپ، اۋىلىن كوردىك. ءبارى كوز الدىڭا كەلىپ «اباي جولىن» وقىپ تۇرعانداي بولاسىڭ. سوندا «ايگەرىم» دەگەن كوشە بار ەكەن، سول جەرگە بارىپ «Stand-ار» جازدىم. ەگەر اباي بولماعاندا، ول شۇكىماندى كەزدەستىرمەگەندە، مۇحتار اۋەزوۆ «اباي جولىن» جازباعاندا، ونى قالىڭ قازاق وقىماعاندا «ايگەرىم» دەپ اتالماس ەدىك قوي. سوندىقتان دا وسى ەسىم وزىمە قاتتى ۇنايدى، سوعان ساي «ءاي، كەرىم!» دەپ تامساناتىنداي، ەلدىڭ اۋزىندا جۇرەتىندەي ءومىر سۇرگىم كەلەدى.
— وقىرمانداردىڭ اراسىندا ءسىزدىڭ تۋعان جەرىڭىز تۋرالى سۇراعاندار كوپ بولدى. قاراعاندىدان ەكەنىڭىزدى بىلەمىن. ءوزىڭىز تۋرالى ناقتىراق ايتا كەتسەڭىز؟
— مەن قازاقشا سويلەپ جاتقان كەزدە، كوبىندە: «شىمكەنتتەنسىز بە؟ وڭتۇستىكتەنسىز، ءيا؟» دەپ جاتادى. مەن: «نەگە، قانداي ديالەكتى بايقادىڭىز؟» دەپ سۇراسام، «جوق، تازا قازاقشا سويلەپ تۇرسىز عوي!» دەپ جاتادى. كەشىرىڭىز، «قاراعاندىدا قازاقشا سويلەيتىندەر جوق!» دەگەن قاتە تۇسىنىك. بالكىم قاراعاندىنىڭ ءوز باسىندا بار بولار… ءبىراق مەن اۋىلدانمىن عوي. ءبىزدىڭ اۋىلدا بىر-ەكى عانا ورىس بولعان. قاراعاندى وبلىسى نۇرا اۋدانىنىڭ وتارباي دەگەن كىشكەنە عانا اۋىلىنان شىقتىم. ول جەرگە اراعا ون جىل سالىپ تاياۋدا عانا بارىپ كەلدىم. سوندا كوپ كورەرمەندەر: «قازاقستانداعى بۇكىل اۋىلدى ارالاعان كەزدە، ءوز اۋىلىڭىزعا نەگە بارمايسىز، نەگە كورسەتپەيسىز!» دەپ جازىپ جاتىر. ول جەردە ءقازىر مالمەن اينالىساتىن ءبىر-اق وتباسى تۇرادى. نەگىزى وندا ءۇي دە جوق، باياعى ءبىز تۇرعان جەردە تەك ءبىر تال ءوسىپ تۇر. ون ءبىرىنشى سىنىپتى بىتىرگەننەن كەيىن استاناعا كەلگەنمىن، سودان بەرى وسى قالادامىن. العاشىندا گرۋپپالاستارىم دا ءسوزىمدى تۇسىنبەي جاتاتىن. بايىرعى سوزدەردى قولدانسام، «سەن قانداي ءسوز قولداندىڭ» دەپ سۇرايتىن ەدى.
— «ءبىزدىڭ اۋىل» باعدارلاماسى تۋرالى ايتىپ قالدىڭىز، ءسىزدىڭ جاڭا جوباڭىز. اۋىلدىڭ «گەرويلارىن» تۇسىرۋگە نە تۇرتكى بولدى؟
— ماعان كوپ ايەلدەر «نەگە تەك تانىمال ادامداردى تۇسىرەسىز، اۋىلداردى تۇسىرمەيسىز» دەپ جازاتىن. سودان جاڭا يدەيا كەلىپ، ءبىر كۇنى ونى باسشىلىققا بارىپ ايتتىم. ولار: «سەن اۋىلعا باراسىڭ با؟» دەدى، «بارامىن!» دەدىم. نەگىزى ءوزىم دە اۋىلدان شىقتىم دەدىم عوي. ول حاباردىڭ نەگىزگى يدەياسى-اۋىل ايەلدەرىنىڭ تىرشىلىگى.
ولار ءۇشىن «باقىت دەگەن نە؟» سونى بىلگىم كەلدى. مەن ولاردان «باقىتتىسىز با؟» دەپ سۇراسام، «ءيا، بالام مەن جولداسىم قاسىمدا. مالىم اناۋ…» دەپ ايتادى. ال، ونىڭ جولداسى كوپ جاعدايدا دورەكىلىك تانىتىپ جاتادى، سىيلامايدى، سوندا دا ول ايەل «ءيا، ءيا…» دەپ قويىپ جۇرە بەرەدى. سول كىسىلەر مەن قالا ايەلدەرىن سالىستىرىپ كوردىم. سوسىن، ەكەۋىنىڭ ورتاسىندا جۇرگەنىمە تاۋبە ەتتىم. باعدارلامانى تۇسىرۋگە سول اۋىلداعى ايەلدەردەن كەلگەن حاتتار نەگىز بولدى. بارعان اۋىلدارىمنىڭ بارلىعى جىلى قابىلدادى.
— ءسىز سول اۋىلداعى ايەلدەردەي «ايگەرىم» بولا الار ما ەدىڭىز؟
— مەن ءبىر وتباسىن كوردىم. جولداسى كادىمگىدەي اۋىر سوزدەر ايتىپ، ۇرسىسىپ جاتتى. ول ءبىزدىڭ ەستىپ تۇرعانىمىزدى اڭعارمادى. مەن سىرتتا تۇرىپ ەستىپ قالدىم. كوپ ۇزاماي ەكەۋى دە ۇيدەن شىقتى. كۇيەۋى ازداپ ەموسياسىن كورسەتىپ قويدى، ءبىراق ايەلى كۇلىپ شىعىپ كەلە جاتقاندا «قالاي؟» دەپ تاڭ قالدىم. تەز ارادا قالاي بويىن جيناپ الدى؟ مەن ولاي جاساي المايتىن ەدىم. ءوزىم تەز قۇبىلا المايمىن. كۇيەۋىممەن رەنجىسىپ قالسام ءبىرىنشى كەشىرىم سۇرامايمىن، كوپ ويلانامىن. ءاناليزدى ۇزاق جاسايمىن.
—نە ۇيرەنىپ كەلدىڭىز؟
—شىدامدىلىقتى. سول اۋىلدا جۇرگەندە جولداسىما حابارلاسىپ «مەن كوپ قاتەلىكتەر جىبەرىپ ءجۇر ەكەنمىن. كەشىر مەنى!» دەپ ايتقان بولاتىنمىن. ول شوك بولدى. (كۇلىپ) مەن نەگىزى ءالسىز تۇستارىمدى كورسەتكىم كەلمەيدى.
—«مىنەزى بىربەتكەي» دەيدى، كىمنەن دارىعان؟ كەيدە سۇحباتتاسۋشىلارىنىڭ جاندى جەرىنەن «تىستەپ» سويلەيدى دەپ جاتادى…وزىڭىزدە ءبىر سۇحباتىڭىزدا: «كوپ ادامعا ەمەۋرىن تانىتا بەرمەيمىن» دەگەندى ايتقان ەكەنسىز…
—ءيا، ءبىر ۇلكەن كىسى: «سەن تىك مىنەزدىسىڭ! قايسارلىق، بىربەتكەيلىك كەرەك، ءبىراق ول ءدال قازىرگى قوعامعا ەمەس. وسكىڭ كەلسە، جوعارى جەتىستىككە جەتكىڭ كەلسە وزگەرۋىڭ كەرەكسىڭ، كىشكەنە «جالپىلداۋ» دەگەندى ۇيرەنىپ ورتاعا بايلانىستى وزگەرە ءبىلۋىڭ كەرەك!»-دەپ ايتىپ ەدى. ءوزىم دە بايقايمىن، كەيدە بۇل مىنەزىم كەدەرگى جاسايدى. ويتكەنى مەن «ءيا» دەسەم «ءيا»، ال «جوق» دەسەم «جوق» بولادى. كەيبىر جوبالارعا شاقىرعاندا مازمۇنىن بىلگەننەن كەيىن باس تارتامىن. سەبەبى بولمىسىما ساي كەلمەي جاتادى. «جالپىلداۋدى» دا بىلمەيمىن. ۇناماي تۇرسا ۇنامايدى دەپ ايتامىن. ءبىراق كىمنەن دارىعانىن بىلمەدىم. پاپام مەن مامامنىڭ مىنەزىنەن وندايدى بايقامايمىن. ەكەۋى دە جۇمساق، كەڭ پەيىل. كەيدە ولارعا زامان وزگەردى عوي، «نەگە «ءيا، جارايدى» دەپ وتىرا بەرەسىڭدەر؟ ۇنايدى نەمەسە ۇنامايدى دەپ ايتساڭدارشى…» دەيمىن. جوق، ولار بىرەۋدىڭ كوڭىلىنە قاراپ، اناۋ رەنجىپ قالار، مىنادان ۇيات بولار، انانىڭ جولى ۇلكەن دەپ وتىرادى. ولار جولدى بىلەدى!
مەن دە بىلمەيدى ەمەس، بىلەمىن! كىمنىڭ جولى قانداي ەكەنىن، قىزدىڭ جولى جىڭىشكە بولاتىنىن بىلەمىن. ونى ساقتايمىن دا! قاتتى ءبىر شەكارادان اسىپ، ەتيكادان اتتاپ كەتكەن كەزىم بولماعان. ونى ەشكىم جوققا شىعارا المايدى!
— سۇحباتتاسۋشىڭىزعا تىكە سۇراقتار قويىپ، ءوزىڭىزدى ۇنەمى سەنىمدى ۇستايسىز. ول ءۇشىن الدىن الا دايىندالاسىز با؟ قانداي دا ءبىر پسيحولوگيالىق دايىندىقتار بولا ما؟
— جوو-جووق! مەن ءۇشىن «سىرلاسۋ» «مەنشىكتى مەكەننىڭ» جالعاسى سياقتى. سوعان دايىندالعان كەزدە «سەن وسىنداي بولۋىڭ كەرەك! مىنە سۇراقتار، مىنا سەنارييمەن جۇرەسىڭ» دەپ ەشكىم ايتقان جوق. مەنىڭ بارلىق تابيعي بولمىسىم سول جەردە ەكرانعا شىقتى. كەيبىر جۇرگىزۋشىلەرگە وبراز بەرىپ سوعان ساي كيىندىرىپ، بوياندىرىپ جاتادى. ءبىراز ادامدار سوعان جۇمىس جاسايدى. مەن ولاي ەتپەيمىن. ءوزىم قالاي بارمىن، سولاي شىقتىم. كەيدە «بۇل سەنىڭ وبرازىڭ با؟ وسى سەن قانداي ايگەرىمسىڭ؟» دەپ سۇراپ جاتادى. «مەن وسىنداي ەفيردەگى ايگەرىممىن!» دەسەم، «ءسىزدىڭ جولداسىڭىزدىڭ جولى بولماعان ەكەن. ءسىز ونى قاسقىر سياقتى جەپ قوياتىن شىعارسىز!» دەگەندەرى دە بولعان. ويلايتىن شىعار مەن ەكراندا قاندايمىن، ۇيدە دە سوندايمىن دەپ. (كۇلىپ)
—ءۇي مەن ەفيردەگى ايگەرىمدە ايىرماشىلىق بار ما؟
— اسا جوق. ءبىراق نەگىزى بولۋى كەرەك! جۇمساقتىق، نازىكتىك بولعانى جاقسى. جولداسىم: «سەن نەگە ورتاعا قاراي بەيىمدەلمەيسىڭ؟ جۇمساق بول!» دەپ اندا-ساندا ايتىپ قويىپ جاتادى. ارينە ۇيدە ەندى اۋىساسىڭ عوي، ءبىراق مۇلدە باسقا ايگەرىممىن دەپ ايتا المايمىن!
—ال، جاڭاعى سۇراققا قايتا كەلسەك. الدىن الا ەفيرگە دايىندالىپ، ءوزىڭىزدى دامىتۋ ءۇشىن نە وقيسىز؟
—وپرا ۋينفري. جاي ەمەس كوپ ەفيرلەرىن قارايمىن. ەركىندىكتى قالايمىن، بىزدە دە سونداي ەركىندىك بولسا ەكەن دەيمىن. ءاسانالى اعانىڭ ءبىر سۇحباتىنان: «ەكراندا 5 مينۋت سۇيىسكەندى قويسىن. ودان كوپ بولماۋ كەرەك» دەگەندى بايقاپ قالعان ەدىم. سول سياقتى ەركىندىكتىڭ دە تەجەۋلەرى بولۋى شارت. ءبىز قازاق ەكەنىمىزدى ۇمىتپايمىز، مەنتاليتەتىمىزدىڭ قانداي ەكەنىن، قوعامنىڭ نەنى قابىلدامايتىنىن بىلەمىز. مەنى دە جاقتىرمايتىن ادامدار بار. «ۇلكەن كىسىلەرگە، حالىقتىڭ الدىندا جۇرگەن قالاۋلىلارعا نەگە ونداي سۇراق قوياسىڭ؟ سەن مادەنيەتسىزسىڭ، اكە-شەشە تاربيەسىن كورمەگەنسىڭ» دەگەن ءۇشبۋ حاتتار كەلەدى. بەتىمە ايتقاندار بولسا تۇسىندىرەمىن، ال حاتتارعا شامام كەلگەنشە جاۋاپ بەرۋگە تىرىسامىن. كەيبىرەۋلەرىن جاۋاپسىز قالدىرىپ جاتامىن. وعان ءبىرىنشى ۋاقىت كەتەدى، ەكىنشىدەن جۇيكەگە تيەدى. مەن مىنانى ايتقىم كەلەدى، «اكە-شەشە تاربيەسىن كورمەگەن» دەگەندەر ولاي ايتپاس بۇرىن مەنىڭ اتا-اناممەن ارالاسسىن، قولدارىنان ءبىر كەسە بولسىن ءشاي ءىشىپ بارىپ ايتسىن.
«سەن كىمسىڭ؟»- دەيدى. مەن ءجۋرناليستپىن. بەس جىل وقىپ، ءتالىم الدىم. وقىپ ءجۇرىپ جۇمىس ىستەدىم، تاجىريبە جينادىم. ءۇشىنشى سىنىپتا وقىپ جۇرگەندە-اق، ۇلكەن-ۇلكەن رومانداردى وقىپ بىتىرگەن ەدىم. ويتكەنى انام كىتاپ وقىعاندى جاقسى كورەتىن، كوپ وقيتىن. مامامنىڭ وقىعانىن مەندە وقىپ جۇرەتىنمىن. دۋلات يسابەكوۆتىڭ، قابدەش ءجۇمادىلوۆتىڭ كىتاپتارىن وقىپ، وبرازدارىنا كىرىپ جىلاپ جاتاتىنمىن. ول كەزدە اۋىلدا جارىقتى كوپ وشىرگەندىكتەن شامنىڭ جارىعىمەن وقيتىنمىن. جۋرناليستيكاعا الىپ كەلگەن، كىتاپتى كوپ وقۋىم شىعار. جازۋشى بولامىن دەپ ارماندايتىنمىن. ونىڭ بارلىعى كەزدەيسوق ەمەس! سونداي-اق، پسيحولوگيالىق كىتاپتاردى دا وقيمىن. «ءوزىڭدى قالاي قالىپتاستىرۋ كەرەك، قانداي تۇلعا بولاسىڭ، ۋاقىتىڭدى قالاي ءتيىمدى قولدانۋعا بولادى» دەگەندەردى ءجيى وقيمىن. ءبىراق وسى ۋاقىتتى ءتيىمدى قولدانا الماي قويدىم. (كۇلىپ)
—ءوزىڭىز ايتىپ وتىرعانداي اركىم ءارتۇرلى پىكىرلەر جازىپ جاتادى. ونىڭ ىشىندە ۇستازدارىڭىزدىڭ دا جازعانى بار ەكەن… نەگىزى سىنعا قالاي قارايسىز؟
— مەن نەگىزى سىندى دۇرىس قابىلدايمىن. ەگەر ول ورىندى، ابىرويعا تيمەي، ەتيكادان اسپاي ايتىلسا. كەيبىرەۋلەر «ايگەرىم كىم سونشاما؟ وعان مۇحتار شاحانوۆتاي، بەكبولات تىلەۋحانداي اعالارى كەپ وتىرعان دا مىناداي سۇراق قويعان… يا بولماسا، «سىرلاسۋ» دەپ اتالماۋى كەرەك ەدى. مىناداي كىسىلەر سىرىن ايتاتىن ول كىم دەيدى». وتباسىندا وتىرعاندا، ۇستەل ۇستىندە شۇيىركەلەسكەندە شىناي نارسەلەر ايتىلادى، ءيا؟ ال، ول نەگە ەكرانعا شىققاندا وزگەرىپ سالا بەرۋى كەرەك؟ نەگە سەن گريمەرنىيدا ايتىلعان اڭگىمەلەردى كامەرا قوسىلعاندا ايتپايسىڭ؟ شىن، ناعىز «سىرلاسۋ» گريمەرنىيدا بولادى. تەك ستۋدياعا بارىپ، شامدار جانىپ، كامەرا قوسىلعاندا ادامدار كىلت وزگەرىپ شىعا كەلەدى. سەن تانىماي قالاسىڭ! كەرەمەت دەگەن ادامداردىڭ وزگەرگەنىن كورىپ قارنىڭ اشادى. سوسىن ارينە، ەستىگەنىڭدى سۇرايسىڭ. ويتكەنى بىرەۋدەن ەمەس ءوز قۇلاعىڭمەن ەستىپ، كوزىڭمەن كورىپ تۇرعاندى نەگە سۇراماسقا؟ مەن ويدان ەشتەڭە قۇراستىرمايمىن! تىكە ايتىلاتىن، ەركىن سۇراقتار سولار. كەيدە سۇحباتتاسۋشىلارىڭنان نەگە ءبىر ساتى تومەن تۇرمايسىڭ دەيدى. مەنىڭشە، جۋرناليست ءوزىنىڭ كەيىپكەرىمەن تەڭ وتىرۋى كەرەك.
—ءقازىر «سىرلاسۋ» ەفيرگە شىقپاي ءجۇر. ءبارىمىزدى مازالايتىن سۇراق جالعاسى بولا ما؟
—بولادى! تاياۋدا ءبىر كىسى: «مەنىڭشە ونى ءبىر دوكەيلەر جاۋىپ تاستادى» دەپ جازىپتى. ايتا كەتەيىن وعان ەشقانداي دوكەيلەردىڭ قاتىسى جوق! ول باعدارلاما جابىلعان جوق، رەسمي تۇردە جالعاسىن تابادى. نەگىزى سول حاباردى باستايتىن كەزدە ايتقان ەدىم ون جىل ءبىر ارنادان، ءبىر ۋاقىتتا ەفيرگە شىعاتىن باعدارلاما بولسا ەكەن دەپ. ءبىراق ول قازىرگى ۋاقىتتا مۇمكىن ەمەس. اسىرەسە ءبىر ۋاقىتتى ۇستاپ تۇرۋ قيىن، سەبەبى ءبىز جارناماعا تاۋەلدى ارنامىز. «سىرلاسۋدىڭ» ەفيردە جۇرگەنىنە بەس جىل بولىپ قالدى. سول ۋاقىتتا ءوزىنىڭ سۇرانىسىن جوعالپاعان باعدارلاما دەپ ايتا الامىن. كورەرمەندەر كوپ ىزدەيدى. وسى «ءبىزدىڭ اۋىل» جوباسىنىڭ ءتۇسىرىلىمى كەزىندە كوپ اۋىلدى ارالادىم، سوندا ءبارىنىڭ سۇرايتىنى «سىرلاسۋ». ءبارى «سىرلاسۋداعى ايگەرىم تىرىدەي كەلدى» دەپ تاڭ قالىپ جاتىر. قاي اۋىلعا بارسام دا قويلارىن سويىپ تاستاپ كۇتىپ الدى. سوندىقتان دا ازداپ سالماق قوسىپ الدىم. اۋىلدىڭ 94 تەگى اتالارى مەنى كۇتىپ وتىرعاندا ۇيالادى ەكەنسىڭ. (كۇلىپ)
— بەس جىلدا «سىرلاسۋعا» تالاي ادام كەلدى. ءسىزدىڭ كەيىپكەرلەرىڭىزدىڭ ىشىندە ومىرىڭىزگە اسەر ەتكەن، تاعى دا سولارمەن اڭگىمەلەسۋدى قالايتىن ادام بار ما؟
— بەكبولات اعانىڭ اڭگىمەلەسكەنى ۇنايدى. ول كىسىگە سۇراق قويساڭ تۇششىمدى جاۋاپ الاتىنىڭدى بىلەسىڭ. ءوزىنىڭ ءسوزى، ەموسياسى، داۋىسى، ايتىلعان اڭگىمەسى، ەنەرگەتيكاسى جاقسى. سوندىقتان سول كىسىمەن سۇحباتتاسۋدان جالىقپاس ەدىم. ودان كەيىن مادينامەن سۇحباتتاسقان ۇنايدى. ويتكەنى ول ەركەلەپ وتىرىپ اڭگىمەلەسەدى، ءبىر جىلىلىق بار. مەن نەگىزى سۇحباتتاسۋشىلارىممەن ەتەنە جاقىن ارالاسپايمىن، ارا قىشىقتىق بولعانىن قالايمىن. 2003 جىلى رەسمي جۇمىسقا تۇرعان كەزدەن بەرى قانشاما ادامدارمەن سۇحباتتاستىم. ءاسانالى اعا، ءامينا ءومىرزاقوۆا، كاۋكەن كەنجەتايەۆ ءوزىم بالا كەزدە ارمانداعان تۇلعالاردىڭ بارىمەن سۇحباتتاستىم. سوسىن ءابىش كەكىلبايەۆ اعانىڭ سۇحباتى ەرەكشە ەسىمدە قالدى. ول كىسىنىڭ جىلىلىعى، قولىمدى ۇستاپ «اينالايىن» دەگەنى قانداي ەدى؟ مۇنداي كىسىلەرمەن سۇحباتتاسۋ ماعان مەكتەپ بولدى. ءومىر سۇرۋگە ءپىسىردى، جول كورسەتتى. نەگىزى وتباسىن قۇرعانداعى العاشقى جىلدار قيىن بولادى. سونداي كەزدە سول كىسىلەردىڭ سوزدەرىنەن كادىمگىدەي ساباق الاتىنمىن. كوپ نارسە ۇيرەندىم. مىسالى ساعان بىرەۋ وسىلاي ىستەمە دەپ ايتسا ونى ورىندامايسىڭ عوي. ال سولاي بولۋى كەرەك دەپ جەتكىزە بىلسە، وي تۇيەسىڭ. قانشاما دەپۋتاتتارمەن دە سۇحباتتاستىم. ءبىز جولبارىستاي كورىپ جۇرگەن ازاماتتاردىڭ ۇيلەرىنە بارىپ، ولاردىڭ جارلارىمەن قارىم-قاتىناستارىن كورىپ ساباق الدىم.
— «سىرلاسۋعا» شىعۋ ءۇشىن قىزمەت ۇسىنعاندار دا بار دەپ قالدىڭىز. ماشينا ۇسىنعاندار دا بار دەپ ەستىگەن ەدىم… ءوزىڭىزدىڭ كولىگىڭىز جوق ەكەن. نەگە سونداي ۇسىنىستاردان باس تارتىپ ءجۇرسىز.
— (كۇلىپ). الدىم اشىق بولۋى كەرەك! بالكىم كەيبىرەۋلەر ونى دا ۇتىمدى پايدالاناتىن شىعار. ءبىراق مەن ارتىمنان ءسوز ەرگەنىن قالامايمىن. ءيا، ءبىر كىسى كولىك ۇسىنعان، بىر-ەكى كىسى قىزمەت ۇسىنعانى شىندىق. «ادەمى تون بار وسىنداي جەردەن كيىپ كەتۋىڭە بولادى، ادەمى كيىم..» دەگەندەي ۇسىنىستار ەفيردە جۇرگەن ءاربىر جۋرناليستكە تۇسەتىن شىعار. ءبىراق مەن وسى ۋاقىتقا دەيىن ەشكىمنەن ەشتەڭە العان ەمەسپىن. ءبارىنىڭ كوزىنە تىك قاراي الامىن! سىرلاسۋعا شىعارىپ، جەكە باسىم ءۇشىن پايدا تاپتىم دەپ ايتا المايمىن. ونى باسشىلىق تا بىلەدى. تازا جۇمىس جاسايمىن. كەيدە ەفيردەن كەيىن قوڭىراۋ شالىپ، اقشا ۇسىنىپ: «انانى باستىعىم ەستىسە رەنجيدى، جولداسىم ەستىسە سوگەدى، ارىپتەسىم ەستىسە سويلەسپەي قويادى» دەيتىندەر بار. ونىڭ قاجەتى قانشا؟ بىردە ءبىر گازەتتەن سۇحبات الايىن دەپ جۋرناليست حابارلاستى. سۇراقتارىڭىزدى الدىن-الا جىبەرىڭىز دەسەم، ىشىندە جادو ما سول حانىمنان «سىرلاسۋعا» شىعۋى ءۇشىن اقشا سۇراپسىز دەيدى. مەن ەشكىمنەن جەكە باسىما اقشا سۇراعان جوقپىن. ەفيرگە شىققىسى كەلەتىندەر تەلەارنانىڭ كوممەرسيالىق بولىمىنە بارىپ، كەلىسىپ شىعۋعا بولادى. نەگە شىقپاسقا؟ ول بارلىق تەلەارنادا بار نارسە.
—سوڭعى كەزدەرى «سىرلاسۋ» كەيىپكەرلەردى شاعىستىرىپ وتىراتىن سياقتى كورىنىپ ءجۇر. مىسالى تورەعالي مەن داستان، رينات پەن ەربولاتتىڭ اراسىنداعى داۋلار ءسىزدىڭ حابارىڭىزدان كەيىن شىقتى.
— (كۇلىپ )ءبىراز سايت سونىڭ ارقاسىندا رەيتينگ جيناپ، نان تاۋىپ قالدى دەۋگە بولادى. ءبىراق ول قاساقانا جاسالعان دۇنيە ەمەس. مەندە ونداي ماقسات تا، وي دا بولعان جوق. مەن ەشكىمدى ارازداستىرعىم كەلمەيدى، رەيتينگ ءۇشىن دە جاسامايمىن. ول كەزدەيسوق بولدى. بىلتىر الماتىعا بارىپ ريناتتى تۇسىرگەن كەزدە ول ءوزى ايتتى: «وسىنداي-وسىنداي توپ بار، كورگىم كەلمەيدى» دەپ. مەن «ونداي دەپ ايتا بەرۋگە بولادى. اتىن اتاپ، ءتۇسىن تۇستەي الاسىز با؟»-دەدىم. ول توپتىڭ اتىن اتادى. ول ەفيرگە شىققاسىن باسقالار كوشىرىپ، سول وتتى تۇتاتتى. رينات قوعامنىڭ دەرتىن ايتتى، ونى ول اقىن رەتىندە بايقاپ تۇر. نەگە ونى قوعامعا كورسەتپەسكە؟ مەن سول ماقساتتا شىعاردىم. ارى قاراي قىرىلىستىرعان باسقا سايتتار.
ودان كەيىن داستان دا ءوزى ايتقان بولاتىن. مەن ناقتى قانداي انشىلەر دەگەندە تورەعالي، قايرات نۇرتاس دەپ اتاپ كەتتى. ال، تورەعالي ستۋدياعا كەلەردە ينستاگرامدارىنا قاراسام ءبىرىن-بىرى باۋىرىم دەپ ءجۇر ەكەن. داستان سول اڭگىمەسىن ەفيردە ەمەس، تورەعاليدىڭ وزىنە ايتۋى كەرەك ەدى. ول ەفيردەن كەيىن بارلىعىنىڭ شۋلاپ كەتەتىنىن ءبىلدى عوي. ادامداردىڭ قازىرگى تاڭدا قانشالىقتى شىنايى ەكەنىن كورگىم كەلدى. تورەعاليعا مىنا سايت بۇلاي دەيدى دەپ اڭگىمەنى جالعاعان جوقپىن، ءوز قۇلاعىممەن ەستىگەن داستاننىڭ ءسوزىن ايتتىم. وعان جۋرناليست رەتىندە مەنىڭ قۇقىم بار.
— ءوزىڭىز سوزگە كەلىپ قالعان سۇحباتتاسۋشىلار بار ما؟
—تورەعاليمەن العاشقى سۇحباتتا تۇسىنىسپەۋشىلىك بولعان. ول تۇسىرىلىمگە كەشىگىپ كەلدى. نەگىزى تورەعاليدىڭ سونداي قيسىقتاۋ مىنەزى بار. بايقايتىن شىعارسىز، ءبىراق سول مىنەزى وزىنە جاراسادى. نەگىزى ءار ادام ينديۆيد قوي. وزىنە ءتان مىنەز بولۋ كەرەك. تورەعالي سول مىنەزىنىڭ ارقاسىندا كوپ جۋرناليستەرمەن كەلىسپەۋى مۇمكىن. ءبىراق ول ونىڭ ەرەكشەلىگى، سونى جوعالتپاسا ەكەن دەيمىن. ءوزى ەركەلەپ ەركىن تۇرادى. سول ەكەۋمىزدىڭ ەركىندىگىمىز سايكەس كەلمەي قالعان شىعار. ال ەكىنشى رەت كەلگەندە دۇرىسىراق «سىرلاسۋ» بولسا ەكەن، ءبىرىنشىنى كوبى تۇسىنبەي جاتىر دەپ ءوزى ءوتىنىش ايتقاندىقتان، ونىڭ رەيتينگىنىڭ جوعارى ەكەندىگىن ەسكەرىپ سول نەگىزدە كەلىستىك. ءبىراق بۇل جولى دا دۇرىس اشا المادىم دەپ ويلايمىن. سەبەبى ونىڭ قاسىندا اكەسى بولدى. اكە بولعان جەردە بارلىعى تىزگىندى تارتادى عوي. سوندىقتان بولاشاقتا تورەعاليمەن تاعى ءبىر سۇحبات بولاتىن شىعار دەپ ويلايمىن. ال باسقا سۇحباتتاسۋشىلارمەن كەلىسپەۋشىلىك بولماعان سياقتى ەسىمە تۇسپەي وتىر.
—شىنىمدى ايتسام سىزدەردىڭ ءبىرىنشى تۇسىرىلىمدە تۇسىنىسپەستىك بولعانىن الەۋمەتتىك جەلى ارقىلى ءبىلدىم. ءسىزدىڭ: «كۇتىپ وتىرمىن ءوزىن حيت سەزىنەتىن ءانشىنى» دەگەن جازباڭىزدى وقىدىم. بىرنەشە ساعاتتار وتكەسىن تورەعالي ەكەۋىڭىزدىڭ سۋرەتىڭىزدى سالىپ: «ءبىر ساعات سىرلاسۋ نە بولادى. ءشاي ءىشىپ وتىرىپ سىرلاسايىق» دەگەندەي جازبا سالدى. كەيىن ەفيردەن كورگەندە تۇسىنىسپەۋشىلىكتىڭ بولعانى ەكەۋىڭىزدەن دە ءبىلىنىپ قالعان سياقتى…
— ارينە كامەرانى ەشكىم الداي المايدى. ءبىزدىڭ قىزىل ديۆانعا تالاي ادام كەلدى. سولاردىڭ بىردە بىرەۋى ەركىن كەلىپ وتىرمايدى. ءبارىنىڭ سۇرايتىنى: «قانداي سۇراقتار قوياسىڭ، نە ايتاسىڭ» دەپ ديۆاننىڭ شەتىندە وتىرادى. ءبىراق سۇحباتتان كەيىن كوبى ريزا بولىپ، كەتكىسى كەلمەي، «جۇرەگىمنىڭ ءبىر سىرى بار ەدى ساعان ايتايىن، سىرتقا شىقپاي ما؟» دەپ جاتادى. سونداي ءبىراز سىرلار، تالاي-تالاي ۇلكەن دوكەيلەردىڭ جىلاپ-كۇلىپ وتىرىپ ايتقان قۇپيالارى بار، ءبىراق سەنىپ ايتقان امانات بولعاندىقتان ونى جاريالامايمىن. ءبىراق ول كىسىلەردىڭ وزدەرى: «مەن مىنا قىزمەتتەن كەتكەننەن كەيىن، بولماسا مەن ولگەننەن كەيىن شىعارساڭ بولادى» دەپ جاتادى. ارينە، رۇقساتسىز شىعارمايمىن. ءبىراق بولاشاقتا شىعاتىن جاقسى دۇنيەلەر بار.
—«سىرلاسۋدان» قاشىپ جۇرگەن ادامدار بار ما؟
—مەنىڭ ەفيرىمە كەلمەگەندەردىڭ ءتىزىمىن جاساسام ءالى ءبىراز تۇلعالار بار.
—مەنىڭ ەستۋىمشە مەيرامبەك كەلمەگەن ەكەن…
—مەنىڭ جۇكتى كەزىمدە مەيرامبەك «كەش ەمەس» باعدارلاماسىنا كەلگەندە وزىنە ايتقانمىن. ول «ءيا» دەپ ۋادەسىن بەرىپ كەتكەن. ءبىراق ودان كەيىن ونى كورىپ ول ۋادەنى ەسىنە تۇسىرگەن جوقپىن. ءبىراق ديرەكتورى ەرلانعا بىرنەشە رەت ايتقانمىن. ول جەتكىزدى مە، جەتكىزبەدى مە، بىلمەيمىن. سوسىن تامارا اسار كەلمەي ءجۇر. ول كىسى ۋاقىتىم بولماي ءجۇر دەپ ايتقان ەدى. مۇمكىن سولاي…مەن نەگىزى ءقادىرىمدى قاشىرعىم كەلمەيدى. قايتالاپ مازالارىن الا بەرمەيمىن.
مىسالى بۇگىن اۋىرىپ وتىرسام دا، سىزگە ۋادە بەرگەسىن كەلىپ وتىرمىن. سونداي ءبىر جاۋاپكەرشىلىك، سىيلاستىق بولسا. جۋرناليستەر جۇگىرمەسە ەكەن دەيمىن. كەيبىر ارىپتەستەرىم ساحنا سىرتىندا جۇگىرىپ، ارتىستەردى اڭدىپ جۇرەدى. ءبىر جاعىنان ولاردى تۇسىنۋگە دە بولادى، ويتكەنى فورماتتارى سولاي. ءبىراق وسى ءۇشىن كەيدە ونەر ادامدارى قازىرگى جۋرناليستەر «وسىنداي» دەپ جالپىلاما سىن ايتىپ جاتقاندا، ارينە قىنجىلاسىڭ.
—ءسىز ءوزىڭىزدىڭ رەيتينگ ءۇشىن بەلدەن تومەن اڭگىمە ايتىپ، ەفيردەن سوڭ وكىنگەن كەزىڭىز بار ما؟
— ەندى ولاي دەپ ايتا المايمىن. «سىرلاسۋ» شىنايى بەت-بەينەنى كورسەتۋ ءۇشىن اشىلعان حابار. وكىنگەن ەفيرلەرىم سۇحباتتاسۋشىمدى اشا الماي قالعان كەزدە بولادى. كەيدە اياق استىنان ءتۇسىرىلىم بولادى، ونداي دا دايىندىق تا از، سودان شالا شارپى دۇنيە شىعادى. اياق استىنان جاسالعان ەفيرلەردىڭ جاقسى جىعۋى وتە سيرەك، ول ءۇشىن سۇحباتتاسۋشىڭنىڭ بازاسى مىقتى بولۋى كەرەك. العاشىندا بارلىق كۇشىمدى سول جۇمىسقا سالاتىنمىن. ءقازىر بالالار بار، مەندە بىرەۋدىڭ جارىمىن، كەلىنىمىن. قايىنجۇرتىم تالدىقورعاندا تۇرادى، ولارعا دا كەلىن بولىپ ەڭبەگىمدى سىڭىرە قويعان جوقپىن. ودان سوڭ جولداسىمنىڭ جۇمىسى پاۆلودارعا اۋىسقانىنا ءۇش جىلعا تاياپ قالدى. سوندىقتان ەكى جىلدان اسا ۋاقىت بولدى ەكى قالانىڭ ورتاسىندا ءجۇرمىن. سوندىقتان كەيدە اسىعىس حابارلار جاسالىپ قالادى. ول ءۇشىن ءوزىمدى كورەرمىننىڭ الدىندا كىنالى سەزىنەمىن.
ءبىر نارسەنى ايتا كەتەيىن بۇل باعدارلاما رەيتينگ ءۇشىن ەمەس، يميدج ءۇشىن جاسالعان. كەيدە مۇلدە رەيتينگ اكەلمەيتىن ادامدار بولادى. مىسالى مارقۇم اشىربەك سىعايمەن بولعان ەفير مەن ءۇشىن ەرەكشە بولعان ەدى. ءبىراق سەنەسىز بە ءنول دەگەن رەيتينگ كەلدى. كەيدە جۇرت تۇشىمدى سۇحباتتاردى كورمەي جاتادى.
—جارىڭىز باسقا قالادا دەپ قالدىڭىز. ەندى اڭگىمەنى سول جاققا قاراي بۇرساق… كۇيەۋىڭىزدەن «تاستاشى جۇمىسىڭدى» دەيتىن ۇسىنىس بولاتىن شىعار؟
—ارينە كەيدە بولادى. (كۇلىپ) مىسالى ايەلىنىڭ جانىندا ءجۇرىپ، تاماعىن ىستەپ، كىرىن جۋىپ قويعانىن قاي ەركەك قالامايدى دەيسىز؟ ءبىراق مەنىڭ جولىم بولدى دەپ ايتا الامىن. سەبەبى جولداسىم: «سەن جۇمىسىڭدى تاستاما! ماعان ۇيدە وتىرعان ايەل قىزىقسىز بولار ەدى؟ سەنىڭ ەكى جاقتى بىرگە الىپ جۇرگەنىڭ جاقسى» دەپ ءجيى ايتىپ وتىرادى. ودان كەيىن ول كىسىدەن كوپ اقشا دا سۇراي قويمايمىن، ول كىسى كاسىپكەر ەمەس، مەملەكەتتىك قىزمەتكەر. قاراجات جاعىنا كەلگەندە تاۋەلسىزبىن. كەيدە «سەنىڭ جۇمىسىڭ نە ول؟ سۇراق قويۋ جۇمىس پا؟» دەسە، كوڭىلىمە الىپ قالامىن. ءوزىم جۋرناليستيكانى تاستامايتىن سياقتى كورىنەمىن.
— ءوزىڭىز ايتىپ جاتىرسىز قاراجات جاعىنان تاۋەلسىزبىن دەپ. ءقازىر سولاي جاسايتىن ايەلدەر كوپ. ول ەر ازاماتتاردى بوساڭسىتىپ جىبەرمەي مە؟
—مەنىڭ جولداسىم بوس دەپ ويلامايمىن. ەر مىنەزدى، ەندى پوليسيا قىزمەتكەرى عوي. قولىندا بار كەزدە ايامايدى، شەكتەۋ قويمايدى. مىسالى «مىنانى العىم كەلەدى» دەسەم، «ال» دەيدى، «بارعىم كەلەدى» دەسەم «بار» دەيدى. «ءبىراق، سەن ايەلسىڭ عوي، ءوزىڭ ويلانىپ تۇرعان شىعارسىڭ ءيا؟-دەگەن دە، تىزگىندى تارتاسىڭ.(كۇلىپ)
—جولداسىڭىز ەكەۋىڭىز قالاي قوسىلعان ەدىڭىزدەر…
—كەزدەيسوق! مەن ويلاماعان، كۇتپەگەن جەردەن تانىستىق.
—كوپ بالالى بولۋدى ارماندايمىن دەگەن جازباڭىزدى وقىعان ەدىم…
—(كۇلىپ) ءيا، ەندى ۇلدى بولۋدى ارماندايمىن. ءقازىر ەكى قىزىم بار. مىسالى مەنىڭ انام ون توعىز جاسىندا اكەممەن قوسىلىپ، وتىزعا كەلمەي بەس بالانى ومىرگە الىپ كەلگەن. ءبىراق ماسەلە ساندا ەمەس ساپادا. بالا بولعاننان كەيىن جاۋاپكەرشىلىك بولادى. ايەلدەر سونى سەزىنۋ كەرەك. ونى ومىرگە الىپ كەلەر كەزدە ول جۇكتى قانشالىقتى كوتەرە الامىن دەپ ويلانۋ كەرەك. مەن ونى قالاي كيىندىرەمىن، قالاي تاماق بەرەمىن، وقىتامىن دەگەندى ويلانۋ كەرەك. بالالارىم بىرەۋدىڭ كيىمىن كيمەسە ەكەن، تارشىلىق كورمەسە ەكەن. جولداسىم دا، مەن دە سولار ءۇشىن ەڭبەك ەتىپ ءجۇرمىز. جاقسى وقۋ ورنىندا وقىسا دەيمىن. مىسالى ءوزىم ەشقانداي ۇيىرمەگە قاتىسپاعان ەكەنمىن. سەبەبى اۋىلدا ونداي بولعان جوق. تەك كەستە تىگۋدى ۇيرەنگەنمىن.
ءبىرىنشى بالامدى تۋعان كەزدە «شابىتتى» العان بولاتىنمىن، ەكىنشى قىزىمدى بوسانعاندا «ەلباسىنىڭ ستيپەندياسىن» الدىم. نەگىزى ءار بالانىڭ ءوز نەسىبەسى بولادى دەگەنگە سەنەمىن. دەكرەتتە كوپ وتىرعان جوقپىن، ۇنەمى جۇمىس ىستەپ، اقشا تاۋىپ مەن كورمەگەن نارسەنى بالالالارىم كورسىن دەپ جانتالاسىپ ءجۇرمىن.
—ولارعا كوڭىل بولۋگە ۋاقىتىڭىز جەتەدى مە؟ الدە كۇتۋشىڭىز بار ما؟
—جووق، مەن قاراپايىم ءومىر سۇرەمىن. ولارعا قاراۋعا دا ۋاقىتىم جەتەدى. ءوزىم قارايمىن، انام كومەكتەسەدى. اناما ول ءۇشىن العىس بىلدىرەمىن. مەنىڭ اكە شەشەم جۇمىسىمدى تاستاپ كەتكەنىمدى قالامايدى. ءبارىن بىرگە الىپ ءجۇر، سوعان تىرىس دەپ وتىرادى. ۇلكەنىم 5 تە، كىشىمىز ۇشكە كەلىپ قالدى. ەكەۋى دە تىلگە جاقىن. تۋرا كىشكەنتاي كەزىمدەگى ءوزىم سياقتى. مەن قىزدارىمدى «سەندەر ادەمىسىڭدەر! سەندەر مىقتىسىڭدار! سەندەر مەندە جالعىزسىڭدار!» دەپ تاربيەلەيمىن. جۇرتتىڭ بالالارىمەن سالىستىرمايمىن، ول پسيحيكاعا اسەر ەتەدى عوي. مەن جىبەرگەن قاتەلىكتەردى ولار جاساماسا دەيمىن. قاتتى بولا تۇرا، ەركەلەتكىم دە كەلەدى. ول وتە قيىن بىلەسىز بە؟ ءبىز مىسالى انامىزعا ىشىمىزدەگىنىڭ ءبارىن ايتا بەرمەيمىز. ال قىزدارىمنىڭ ايتقانىن قالايمىن. بار كۇش جىگەرىڭدى سالىپ جاقسى باعدارلاما جاساپ شىعارۋعا بولادى. ءبىراق، بالا ءۇشىن يدەال انا بولۋ قيىن.
—ءوزىڭىزدىڭ سۇراعىڭىزدى قويعىم كەلەدى. ايناعا ءجيى قارايسىز با؟ كىمدى كورەسىز؟
—(كۇلىپ) ايناعا ءجيى قارايمىن. ويتكەنى ءوزىمدى جاقسى كورەمىن. نەگىزى ءبىزدى اكە-شەشەمىز ليدەر بولۋعا تاربيەلەمەگەن عوي. «سەن مىقتىسىڭ!»، «سەنىڭ قولىڭنان كەلەدى!» دەمەگەن، ال قالاعا كەلىپ سونداي تاربيە كورگەندەرمەن ارالاسقاندا ايىرماشىلىقتى بايقايسىڭ. سوندىقتان مەن ايناعا قاراپ ءوزىمدى ءوزىم تاربيەلەيمىن. ادام ءوزىن جاقسى كورۋى كەرەك. سوندا سەن وزگەنى جاقسى كورىپ، وزگەنى جاقسى كورگىزە الاسىڭ. ايناداعى ايگەرىمنىڭ دە سۇحبات بەرەتىن شاعى كەلەدى. ايتاتىن كووپ اڭگىمەلەر بار. بولاشاقتا، بالكىم ءبىر بەس جىلدان كەيىن ايناداعى ايگەرىممەن جاقسى سۇحبات بولاتىن شىعار.
ودان كەيىن نازىكپىن، مەنى تەز جارالاۋعا بولادى. ءبىراق العان بەتىمنەن قايتپايمىن.
—جالعىز قالعان كەزدە نە تۋرالى كوپ ويلايسىز؟
— كوبىنەسە ءقازىر بالالارىمدى ويلايمىن. ءوزىمنىڭ قۇداعي بولعانىمدى، اجە بولعانىمدى ارماندايمىن. ۇنەمى اتا-انامنىڭ، باۋىرلارىمنىڭ، جولداسىم مەن بالالارىمنىڭ اماندىعىن تىلەپ جۇرەمىن. جالعىز بولعىم كەلمەيدى.
—مەنىڭ بالالارىم مەن جاساعان قاتەلىكتى جاساماسا ەكەن دەپ قالدىڭىز… ءومىر بولعان سوڭ ءتۇرلى جايتتار بولادى. ءسىزدىڭ ەسىڭىزگە العىڭىز كەلمەيتىن وقيعا بار ما؟
—بار، ءبىراق ايتپايمىن. جەكە ومىرىمە بايلانىستى قاتەلىكتەر بار. «ءوزىڭ قايتا كىرەر ەسىكتى قاتتى جاپپا» دەيدى، ءبىراق مەنىڭ «تارس» جاپقان ەسىكتەرىم بولدى. جوعارىدا ايتتىم عوي، مىنەزىم بىربەتكەي دەپ. سونىڭ كەسىرىنەن كىشىرەيمەي قالعان ۋاقىتتار بار. ءبىراق ادام وكىنىشپەن ءومىر سۇرمەۋ كەرەك. وكىنىش وزەكتى ورتەپ جىبەرەدى عوي. سارى ۋايىمعا سالىنىپ، كەك ساقتاپ عۇمىر كەشپەيمىن! ولاردى جەڭىپ، قايتالاماۋعا تىرىسۋ كەرەك. مەن ويلايمىن ءقازىر سالدە بولسا ءبىر نارسەگە جەتىپ وتىرسام، ول ءوزىمدى قايراۋدىڭ ارقاسىندا.
—ءبىر وقىرمان جازىپتى. ايگەرىمنىڭ كوزدەرىنەن مۇڭ كورەمىن…ومىردە دە سولاي ما؟
—ءسىز بايقايسىز با؟
—بۇرىن ەفيردەن بايقامايتىن ەدىم، ءقازىر اڭگىمەلەسكەندە بايقاعاندايمىن.
—بار شىعار… ادام بولعان سوڭ مۇڭ بولادى، ساعىنىش بولادى. قايرات نۇرتاستىڭ انىندەگىدەي «اۋىرادى جۇرەك بولعاسىن….». بۇرىن جيىرما جەتى كۇندەلىك جازعان ەدىم. ونى بىرەۋ وقىپ قويعاندىقتان جاعىپ جەبەردىم. سول ءۇشىن وكىنەمىن. قايتادان باستاعىم كەلىپ ءجۇر.
— وسىنداي اسىعىس شەشىمدەردى ءجيى قابىلدايسىز با؟
—ءيا، قابىلدايمىن. نەگىزى اسىعىس شەشىم بولماۋى كەرەك. ەموسيانىڭ ادامى بولعاندىقتان ونداي بولادى. ءبىراق ونى تەجەۋدى ۇيرەنىپ كەلە جاتىرمىن. ءبىراق قيىن… كادىمگىدەي مىنەزىممەن كۇرەسەمىن. مەنىڭ جۇمسارۋىمنىڭ بىردەن-بىر سەبەبى انا بولعاندىعىم شىعار.
سۇحبات Ikerim.kz سايتىنان الىندى
