ەكى ەلدىڭ ەكى زيالىسى
«–ۇلتتىق ينتەلليگەنسيا ۇلتتىڭ كوشباستار كوسەمى بولۋعا ءتيىس!-دەپ ەدى فيلوسوف تولەۋعازى ءابجانوۆ ءبىر اڭگىمە ۇستىندە،– كييەۆتە وقىپ جۇرگەنىمدە ءبىر نارسەگە تاڭ-تاماشا قالعان ەدىم. مۇندا ماركس پەن ەنگەلستىڭ، لەنيننىڭ سۋرەتتەرىن كۇندە تىلگىلەپ كەتىپ جاتادى. ولار – سوۆەت وكىمەتىن مەنسىنە قويماعان ەل ەدى. ءساۋىردىڭ 12 جۇلدىزى كۇنى تاراس شيەۆچەنكونىڭ تۋعان كۇنىن ۇلت بولىپ اتاپ وتەدى. كوبزار ەسكەرتكىشىنە ەل بولىپ جينالىپ، اقىننىڭ ولەڭدەرىن وقيدى، ءان سالادى، بي بيلەيدى. بىزدە ابايدىڭ تۋعان كۇنىن كوپ ەل ءالى بىلە بەرمەيدى!
بىردە ءبىر كەمپىر ەسكەرتكىشتىڭ الدىندا تاقىلداپ ولەڭ وقىپ تۇر ەدى. بىر-ەكى-ۇش ادام ساحنادان ءتۇسىرىپ اكەتتى. «نە بولدى؟» دەيمىز ءبىز. «سوۆەت وكىمەتىنە قارسى ولەڭ وقىپ تۇر!» دەيدى. «قامالىپ قالاتىن بولدى-اۋ، بايعۇس؟!» دەيمىز جانىمىز اشىپ. «جوق، – دەيدى ۋكرايندار– بىلاي شىعا بەرە بوساتىپ قويا بەرەدى عوي…».
ال، ءبىز شە؟ قانداستارىمىزعا قاشان ارا تۇستىك؟! سەكسەن التىنشى جىلى-اۋ دەيمىن، ساعات اشىمبايەۆتىڭ ۇيىندە قوناق ەدىم. سوندا ساعات «بۇگىن كولبينگە ولجاستىڭ ۇستىنەن تاعى ءبىر ارىز كەتتى. سوعان قول قويعان تانىس ءبىر جازۋشىعا «ولجەكەڭنىڭ سىزگە جازىعى جوق ەدى عوي؟» دەپ، ەدىم، «ول ماعان ءۇي اپەرگەن جوق!- دەدى» دەپ قاپالانىپ وتىردى.
ناعىز ينتەلليگەنت وسىلاي ىستەي مە؟ وسى وقيعا جانى تازا ساعاتتىڭ وزەگىنە ءورت، جۇرەگىنە دەرت بولىپ ءتۇستى. كوپ ۇزاماي ساعاتتان دا ايىرىلدىق.
قازاق ينتەلليگەنسياسى ەتەك-جەڭىن قاشان جينار ەكەن؟..»
