كۇندەردىڭ كۇنى ءبىر ءۇيدىڭ ەرلى-زايىپتىلارى سەرۋەندەپ، حايۋاناتتار باعىنا بارادى. باقتى ارالاپ ءجۇرىپ مايمىلداردى تاماشالاۋعا توقتايدى.

سوندا ايەلى:

– انانى قاراشى، ەركەك مايمىل ۇرعاشىسىن قۇشاقتاپ ەركەلەتىپ وتىر، نەتكەن ماحاببات! – دەپ تاڭىرقايدى.

ەركەك ءۇنسىز قالىپ، ودان ءارى جۇرە بەرەدى. ەندىگى جەردە ارىستانداردى كورۋگە توقتايدى. سوندا ايەلى ارىستاندارعا قاراپ:

– قاراشى، ەركەر ارىستان ۇرعاشىسىنا كوڭىل اۋدارماي ءوز بەتىمەن جاتىر، نەندەي قاتىگەز ەدى، – دەيدى كۇرسىنىپ. وسى ساتتە كۇيەۋى ايەلىنە:

– سەن بۇل ۇرعاشى ارىستانعا جەردەن ءبىر تاس الىپ لاقتىرشى، – دەيدى. ايەلى كىدىرمەستەن جەردەن تاس الىپ لاقتىرا بەرگەندە، ەركەك ارىستان ۇرعاشىسىنىڭ جانىنا جۇگىرىپ، اقىرىپ، ونى قورعاي باستايدى. سوسىن كۇيەۋى ايەلىنە:

– ەندى سەن وسى تاستى مىنا مايمىلدىڭ ۇرعاشىسىنا لاقتىر، – دەيدى. ايەلى مايمىلدىڭ ۇرعاشىسىنا تاس لاقتىرعان ساتتە ەركەك مايمىل تۇرا قاشادى. سوندا كۇيەۋى ايەلىنە:

– كوردىڭ بە؟ ماحاببات، سەزىم دەگەن سىرتقى كورىنىستەن بايقالمايدى، ونى جۇرەكتەن ىزدەۋ كەرەك. ارىستان ۇرعاشىسىنان قانشا الشاق جاتسا دا، ول اركەز ءوز جۇبىن قورعاۋعا دايىن تۇرادى. سوندىقتان سىرتىنا قاراپ تون پىشۋگە بولمايدى، – دەگەن ەكەن.

جالعاس اسحات ۇلى