«اۋىلدا تۋدىق، اۋىلدا وستىك. اۋىلدان تۇلەپ ۇشتىق. سول ۇشقاننان قايتپادىق. مەن، جارايدى، قىز بالامىن. جات جۇرتتىق. وسى الماتىدا ءجۇرىپ، قۇداي قوسقان تەڭىم تابىلىپ، قالىپ قويدىم. شۇكىر، ءوسىپ-ونىپ وتىرمىز.
ال سەن، باۋىرىم، ءالى ۇشىپ ءجۇرسىڭ. مەكتەپ بىتىرگەنىڭە ون جىل بولدى. اۋىلعا قايتاتىن ويىڭ جوق. نە ءجۇرىس؟ قانداي ارمان؟ نە ماقسات؟ اينالدىرعان ۇشەۋ-اقپىز. اعامنىڭ ەسىگىنىڭ الدىنا شىقساڭ، ساسىق يىستەن باسىڭ اينالاتىن، ەكى بولمەلى كۇركەتاۋىقتىڭ ۇياسىنداي "ۆرەميانكاسىندا" قاشانعى قىستىرىلىپ تۇرا بەرمەكسىڭ؟ اۋىلداعى داڭعاراداي جەتى بولمەلى ۇيىمىزدە اكە-شەشەمىز قاشانعى سوپايىپ وتىرادى؟! جەردىڭ ءجانناتىن، تازا اۋا، ۇلان عايىر دالانى، اسقاق تاۋلار مەن كەربەز توبەلەردى نەگە وسى تاس قالادان، لاس قالادان، ءوزىڭ تۇرىپ جۇرگەن الماتىنىڭ بار قوقىسى جينالاتىن اۋدانىنداعى كۇركەدەن كەم كورەسىڭ؟
ەسىڭدە مە، اكەمىز ايتۋشى ەدى عوي: «مەن كەش ۇيلەنىپ، وسى ۇشەۋىڭە ارەڭ جەتتىم. ەندى سەندەردىڭ ءارقايسىسىڭدا كەمىندە بەس بالادان بولۋى كەرەك» دەپ. اعامىزدى كورىپ تۇرسىڭ، دەنساۋلىعى جوق. اۋىلدان كەتكەندە قانداي ەدى؟ تازا تاماق جەپ، تازا سۋ ىشكەن اپتالداي ازامات ەدى عوي. ونىڭ ءوزى قانشا جىل ءجۇردى، پاتەردەن پاتەرگە كوشىپ. اكە-شەشەمىز اقشا تولەپ، كوللەدج ءبىتىرتتى. ماماندىعى بويىنشا ءبىر كۇن دە ىستەمەدى. ءويتىپ-بۇيتىپ ايتەۋىر، جەر الۋعا قولى جەتتى. ونى دا انامىزدىڭ مەكتەپتەن الاتىن جالاقىسىنا نەسيە الىپ، اكەمىزدىڭ باققان سيىر، جىلقىسىن ساتىپ ارەڭ الدى. ءوزى دە اۋىر جۇك ءتۇسىرىپ، ۆوكزالدا ىستەپ، اقىرى دەنساۋلىعىن قۇرتتى. قۇدايعا شۇكىر، ءبىر قىزى بار، ايتەۋىر. ءومىرى ەشتەڭەگە ريزا بولماي جۇرەتىن جەڭگەڭنىڭ قاس - قاباعىنا قاراپ، كۇڭكىلىن تىڭداپ جۇرگەنشە، اناڭنىڭ ايالى الاقانىنىڭ استىندا، شەشەڭدى، اكەڭدى الاقانىڭا سالىپ، نەگە اۋىلدا تۇرماسقا؟
بايقايسىڭ با، اعامىز اۋىلدان كەتكەلى اكە-شەشەمىزدىڭ نەسيەدەن كوزدەرى اشىلمادى. قۇرىلىسقا الدى. سودان سوڭ "ماشينا الام" دەدى، ودان ماشيناسىن سوقتى. ونى نەشە رەت جوندەتتى. ەسكىنىڭ مايى تاتىمايدى ەمەس پە، اقىرى ساتتى. اكەممەن جاقىندا سويلەستىم، تاعى نەسيە الىپ ساعان ماشينا الىپتى عوي. ماعان ايتپايدى. ۇرسامىن عوي. سەنىڭ دە ىستەپ جۇرگەن جۇمىسىڭ جۇمىس ەمەس. ەكسپەديتور. ءۇش جىل كوللەدجدى نە ءۇشىن وقىدىڭ؟ اپتاسىنا التى كۇن، كۇنىنە سەگىز ساعات رۋلدە وتىراسىڭ. ول ازداي اۋىر اۋىر تاۋار تۇسىرەسىڭ. وتاۋ قۇرىپ، بالالى بولعىڭ كەلمەي ما؟ تۇرىكتەر سەنى ايايدى عوي دەيسىڭ بە، دەنساۋلىعىڭ جاراماي قالسا، لاقتىرىپ جىبەرەدى. ورنىڭا تاعى ءبىر قازاقتى الادى سەن سياقتى، «ارمانى ءپاس، ماقساتى بۇلىڭعىر». سول الاتىن 80 مىڭدى اۋىلدا وتىرىپ-اق، دەنساۋلىعىڭدى قۇرتپاي، كەرىسىنشە تازا اۋادا شىنىعىپ ءجۇرىپ تابۋعا بولادى عوي.
اناۋ ءۇش ۇيدەن كەيىن تۇراتىن ايباردى قاراشى. سەنەن ەكى-اق جاس ۇلكەن. اۋىلدا-اق تۇرادى. مىنگەنى - جاڭا ماشينا. ءۇيىن تاپ-تۇيناقتاي ەتىپ جوندەپ قويعان. بىلەسىڭ عوي ءقازىر، اۋىلدا ءار ۇيدە سۋ دا بار، قالاداعىداي جايلى جاعداي جاساپ الۋعا ابدەن بولادى. ءتىپتى، ينتەرنەت تە "ۇرىپ" تۇر. باسقا اۋىلداردى بىلمەيمىن. ءدال ءبىزدىڭ اۋىلدا. مال ۇستايدى. 15 باس سيىر جيناپ الىپتى. اپكەسى مەنىڭ قۇربىم عوي، بىلەسىڭ. «30-عا جەتكىزەم. سوسىن ءتولىن سەمىرتىپ، ساتىپ وتىرام»،- دەيدى ەكەن. سوندا ءتىپتى، ايىنا ءبىر عانا تاناسىن ساتسا دا، سەنەن ەكى ەسە كوپ پايدا كورەدى. تازا پايدا. ال سەنىڭ الاتىن اقشاڭ كۇندەلىكتى جولىڭنان، كيىمىڭ مەن تاماعىڭنان ارتىلمايدى. ءتىپتى اناڭا ءبىر ورامال دا اپەرۋگە جەتپەي قالادى. سونداعى جەيتىن تاماعىڭ - جۇڭگو لاپشاسى، ارزان كولباسا، ىشەتىنىڭ - جاساندى ءسۇت. اۋىلدان اندا-ساندا كەلەتىن قۇرت، ماي، ەتىڭ دە بولمايدى، بولاشاقتا. ءدال وسىلاي جۇرە بەرسەڭ. اكە- شەشەڭ جاسارىپ جاتقان جوق، جەر ورتادان استى. سوندا ولار ۇلدارىن نەمەرەلەرىنىڭ قىلىعىن قىزىقتاماي، وسىلاي قارتايعاندا سوقا باستارى سوپايىپ بىتپەيتىن نەسيەلەرىڭدى تولەپ وتىرۋ ءۇشىن دۇنيەگە اكەلدى مە؟!.
كۇش-قۋاتىڭ بويىڭدا بولىپ، تاۋ قوپارىپ تاس جاراتىن، ناعىز تىرشىلىكتىڭ قىزۋ مايدانىنا تۇسەتىن جاستىق شاعىڭدى الماتىنىڭ الدامشى جىلتىر دۇنيەسىنە ايىرباستاپ، كەيىن ءال-قۋاتىڭ كەتىپ، جالعىز قالعاندا اۋىلدا اكە-شەشەڭ دە قالماس. سول كەزدە بارساڭ سەنى كىم سىيدىرادى، كىم ۇيىنە كىرگىزەدى؟
سۆەتا ىبىرايىموۆانىڭ فەيسبۋك پاراقشاسىنان الىندى
ۇسىنعان: ماقپال سەمباي
پىكىر قالدىرۋ