بۇل كۇننىڭ بولارى انىق ەدى. الايدا، بۇنداي جەدەلدىكتى كۇتپەپپىن. جارىق كۇندەگى نايزاعايداي توسىن جايت. قۇلاعىما سەنبەدىم. راس ەكەن. قۇلازىپ قالدىم. ءوزى ايتپاقشى، ءومىر زاڭى!
زۋ ەتىپ كوز الدىمنان شيرەك عاسىردان استام ۋاقىتتىڭ تىزبەگى وتە شىقتى. قازاقتىڭ قاتارعا قوسىلىپ، بايراق كوتەرگەن باقىتتى شاعى. قانداسىن قاراشاڭىراققا قايتارعان، استاناسىن انىقتاپ، شەكاراسىن شەگەندەپ، اۋزى اققا تيگەن باقىتتى شاعى!
تورتكۇل دۇنيەنىڭ ءتورت بۇرىشىنا بارسا دا، "مەن قازاقپىن" دەگەن ءسوزدى قايمىقپاي، قومسىنباي ايتاتىن دارەجەگە جەتكەن باقىتتى شاعى!
جاۋىن كۇيىندىرىپ، دوسىن سۇيىندىرگەن مۇناراداي مۇنارتقان شاعى!
سول مۇنارانى قولىمەن قالاعان قالاۋلى جان قاراشا حالقىنا وكىلەتتىگىن وتكىزەتىنىن ايتتى. جۇرەگىم شىم ەتتى. تولقىپ كەتتىم. و كىسىدەن دە تولقۋ كۇتتىم. سەلت ەتپەدى! الاشتىڭ التىن ءداۋىرىنىڭ تۇتقاسى ءمىز باقپادى. بەينە استانادان الماتىعا ۇشقان جولاۋشىداي الاڭسىز. نەتكەن تەمىر جۇيكە! نەتكەن مارتتىك!
الاشتىڭ ازانىن جاڭعىرتىپ، قازانىن مايلاعان اسىل تۇلعا الاڭسىز سويلەپ وتىر. سول ماڭعاز، سول تەكتى قالپى!
تاعى تاڭعالدىم. ءيا، تاعى تاڭعالدىم. وتىز جىل ەل باسقارعاندا، قانداي قادام جاسارىن جاتقا دا، جاقىنعا دا بولجاتپاعان سارابدال قالپىنان تانباي سويلەدى. سۇڭعىلاعا دا، سۇرقياعا دا سىر الدىرماستان تاعىن تاپسىردى. تاريح-شالدىڭ ءوزى تاڭ قالعانداي.
ۇيرەنە ءجۇرىپ ۇيرەتكەن، ۇيرەتە ءجۇرىپ ۇيرەنگەن، البىرتتى اۋىزدىقتاپ، سالعىرتتى قامشىلاپ، اقساقالدىڭ اقىلىنا، جاستىڭ جالىنىنا، ەلدىڭ سابىرىنا سۇيەنە ءجۇرىپ، قازاعىن شىڭعا باستاعان بەيبىت تە بەرەكەلى وتىز جىل وتىز كۇندەي بولماي وتە شىعىپتى. ات توبەلىندەي ءوز ەلى تۇگىلى، الپاۋىت وزگە ەلدىڭ كوسەمدەرى كەڭەسىنە جۇگىنىپ، ارا اعايىندىققا سالسا، اقىلىنىڭ اسقاندىعى دا! جۇرتى قيماسا، ءقادىرىنىڭ اسقاندىعى دا! الاشتىڭ العىسى ايرىقشا وزىڭە، اسىل تۇلعا نۇر-اعام!
بەكبولات تىلەۋحاننىڭ فەيسبۋك پاراقشاسىنان الىنعان
ۇسىنعان: اسەل بولات قىزى
پىكىر قالدىرۋ