نۇرسۇلتان ءابىش ۇلىنىڭ قازاقستان حالقىنا جاساعان مالىمدەمەسى تاريحي شەشىم بولدى. بۇگىن بولماسا ەرتەڭ مۇنداي ۇندەۋ جاسالارىن بىلگەنبىز. سوندىقتان تەلەديداردان ەلباسىن كورىپ وتىرىپ، كوزىمىزگە جاس كەلدى. كەيىن «نەلىكتەن جانارىم جاسقا تولدى؟» دەپ ويلاندىم. كوپ ۇزاماي سەبەبى دە انىقتالدى. سويتسەم، نۇرسۇلتان ءابىش ۇلى اكەمىزگە اينالىپ كەتكەن ەكەن عوي. قۇددى ءۇيدىڭ وتاعاسى جول جۇرگەلى جاتقان كەزدەگىدەي سەزىمدى باستان وتكەردىك. ءبىراق اللاعا شۇكىر، ەلباسىمىز امان-ەسەن. ونىڭ اقوردادا وتىراتىنىنا تاۋبە دەدىك. تاريحتىڭ دوڭعالاعى ەش ۋاقىتتا توقتامايدى. ىلعي العا جىلجىپ وتىرادى. جاڭالىق بولىپ وتىرۋى دا – زاڭدىلىق. جاڭا ۇرپاق كەلە جاتىر. نۇراعا ولار ءۇشىن قولدان كەلگەننىڭ ءبارىن جاسادى دەپ ويلايمىن.
ول – بۇگىنگى قازاقستاندىقتاردىڭ اعاسى، بولاشاق قازاقستاندىقتاردىڭ اتاسى. مىڭ قازاقتىڭ قولىنان كەلمەيتىن شارۋالاردى وتىز جىل ىشىندە نۇراعاڭداي ءبىر قازاق جاسادى.
سوڭعى مىڭجىلدىقتا قازاقتىڭ باسىنان وتپەگەن، جاڭا تاۋەلسىز قازاقستان سىندى الىپ عيماراتتىڭ ىرگەتاسىن ءوز قولىمەن قالاعانداي بولدى. ارينە، ەل ىرگەسىن قالاۋعا بارشا قازاقستان حالقى اتسالىستى. ءبىراق سول حالىقتى باعىتتاعان، «تاۋەلسىزدىك» دەپ اتلاتىن قۇبىلىستىڭ ارحيتەكتورى – ەلباسى. ماڭدايىنا جازىلعان مىندەتتى شاماسى كەلگەنشە، كۇندىز كۇلكى، تۇندە ۇيقى كورمەستەن اتقاردى. قازاق ەرتەگىلەرىندەگى تولاعاي سىندى قيمىلداپ، وتىز جىلدىڭ ىشىندە قازاقستاندى الەمگە تانىتتى. ەلىمىزدە تۇراتىن ءتۇرلى ۇلت وكىلدەرىن ءبولىپ-جارماستان، قۇرمەت تۇتاتىن، باۋىرمال، جانى كەڭ، دارحان ەكەنىن جەر جۇزىنە تانىتا ءبىلدى.
ءبىر بايقاعانىم، ەلباسىمىز – كەڭ پەيىلدى ادام. جاقسىنىڭ الدىندا ادام تارتىلمايدى، قىسىلمايدى. بۇل كىسى مەملەكەت باسشىسى بولا تۇرا قاراپايىم كەيىپتەن تايعان ەمەس. ءوز باسىم ن.ابىشۇلىنمەن ءۇش-تورت رەت كەزدەسىپ، سۇحباتتاستىم. سولاردىڭ بارىندە ونىڭ ادامعا سالماق سالماي، كەرىسىنشە كەڭىستىك بەرىپ، كوتەرمەلەپ وتىردى. ءتىپتى تۋعان اعامىزبەن تىلدەسىپ وتىرعانداي كۇي كەشكەنىمىز بار. پرەزيدەنتتىڭ وسى قاسيەتىن ەرەكشە سىيلايمىن. قۇرمەت تۇتامىن. وسى مامىلەسىنە بايلانىستى جاقىن ارادا حات جولداۋدى جوسپارلاپ وتىرمىن.
قازاقستان ەكونوميكاسى سوناۋ توقسانىنشى جىلدارمەن سالىستىرعاندا ونداعان ەسە كۇشەيدى. ەلىمىزدە الىپ لوكاماتيۆ دەپ قاراستىرساق، تاۋەلسىز قازاقستان ءوز داڭعىل جولىنا ءتۇستى دەي الامىز. سوندىقتان جوعارىدا اتاپ وتكەنىمدەي، ەلباسىن اكەمىز دەپ قابىلداپ كەتكەن ەكەنبىز. مەملەكەت باسشىسى قىزمەتىن قاسىم-جومارت توقايەۆقا سەنىپ تاپسىردى. ول كىسى دە – جۇرەكتى، ەتەك-جەڭى كەڭ پىشىلگەن ازامات. ەلىمىزدى العان باعىتىنان تايدىرماي، ارمەن قاراي الىپ جۇرەدى دەپ سەنەمىز. ءبىر عانا تىلەگىم – كۇللى قازاقستاندىقتار وسىنداي ساتتە كوك تۋدىڭ استىندا جينالسا ەكەن. تۋىمىزدى بيىككە كوتەرۋىمىز كەرەك. ول ەل بەدەلىنىڭ ارمەن قاراي وسۋىنە اسەر تيگىزەدى. حالىقتىڭ بىرلىگى مىقتى بولارىنا سەنەمىن. ءبىز وسى ورايدا نۇراعامىزعا العىس ايتىپ، قاسىم-جومارت كەمەلۇلىنا قولداۋ بىلدىرگەنىمىز ءجون.
سماعۇل ەلۋباي، جازۋشى:
پىكىر قالدىرۋ