گۇلنار اپام – ءمىرجاقىپ قىزى دۋلاتوۆانىڭ ەكى تومدىق «شىراعىڭ سونبەسىن» اتتى مەمۋار-تانىم كىتابىن الماتىدان قاتىناعان بالالارىم ارقىلى العىزدىم. مەن ءۇشىن قيماس ەسكەرتكىش، الاش جۇرتى ءۇشىن باعا جەتپەس قازىنا. اپا-ەكەم ءوز قولىمەن سىيلاپ ەدى. مەنىڭ الپىس جىلدىق مەرەيتويىمنىڭ اعايىن-تۋىس، دوس-جار جۇرتقا جايىلعان اتاۋلى داستارقانى ۇستىندە. مۇباراك قولتاڭباسى بار.
ءبىرىنشى كىتاپتاعى ءسوزى:
«اسىلدان قىمباتتى باۋىرىم مۇحتارجان!!
مەرەيتويىڭ قۇتتى بولسىن! الپىس دەگەن نە؟ جۇزگە جەت! جازۋشىلىق الەمىندە جۇيرىك قالامىڭدى سىلتەي ءتۇسىپ، دۇنيەگە جاڭا شىعارمالار كەلتىرۋىڭدى كۇتەمىز!
مۇحتارجان، كەلىن ەكەۋىڭ باقىتتى، ۇزاق ءومىر جاساڭدار، جىگەر-قايراتىڭ كۇشتى، دەنساۋلىعىڭ مىقتى بولۋىنا تىلەكتەس
گۇلنار اپاڭ
ءمىرجاقىپ قىزى دۋلاتوۆا (قولى)
25.ءىى.2000».
جازۋى مارجانداي، كوك سيامەن نىق، شىمىر تاڭبالانعان.
ەكىنشى كىتاپقا جانە جازىپتى:
«اينالايىن مۇحتار!
وتكەن كەزەڭدەردى، كورگەن-بىلگەنىمدى ءالى دە جەتكىزە الماي كەلەمىن. ايتار اڭگىمە كوپ، كوڭىلىمدە سايراپ تۇر، كۇشىم جەتسە جالعاستىرارمىن، قازىرگى ۇسىنارىمدى قابىل ال!
گۇلنار اپاڭ /قولى/».
قۋانىش ءبولىسىپ، تويعا كەلگەن اعايىننىڭ ءبارى دە سىيلى. ايتكەنمەن، ءتوردىڭ توبەسىندە وتىرعان ەكى كىسىنىڭ ورنى بولەك ەدى: وسى گۇلنار اپام جانە عازەل اپام. ءارقايسىنىڭ ءوز مارتەبەسى بار، سونىمەن قاتار، بىرەگەي بيىك: عازەل اپام – ۇلى ابايدىڭ شوبەرەسى، ال گۇلنار اپام – قايتپاس ۇلتشىل ءمىرجاقىپتىڭ قىزى عانا ەمەس، وتكەندەگى الاش-وردا تۇلعالارىنىڭ سوڭعى اماناتىن ارقالاعان ءتىرى تۇياعى. وسى قاسيەتتى، قاستەرلى ەكى اپام ارقىلى مەن اتا-قازاقتىڭ جاميعى رۋحى مەن بارلىق تىلەك-باتاسى ءوز داستارقانىمنىڭ باسىنا ءۇيىرىلىپ كەلگەندەي، ءدارىپتى، دەگبىرلى سەزىمگە بولەنىپ ەدىم. بىرىنە ءبىرى جالعاس ەكى ۇلى تۇلعانىڭ بۇگىنگى ۇرپاقتارىن جالعىز مەن عانا ەمەس، تويشى زيالى قاۋىم، مەنىڭ بالا-شاعام، بۇكىل اۋلەتىمىز ەلبىرەي قۇرمەت تۇتقان. ەكەۋى جۇبىن جازباستان، داستارقاننىڭ اقىرىنا دەيىن وتىردى جانە توي تارقاعاندا، ەڭ جاقىن كىسىلەر قاتارىندا بوگەلىپ قالىپ ەدى. نەبارى جيىرما-وتىز ادام، دوڭگەلەنە قول جالعاسىپ تۇردىق. كەش بويى الەمدىك وپەرالاردان اريا ايتقان بەكەن اعا جىلىسبايەۆ، بۇل جولى دا دارىندى شاكىرتى ۇلان كەنجەبەكوۆپەن كەزەك الماسا، اباي اندەرىنە باستى، قالعان جۇرت ودان ارمەن كوتەرىپ اكەتكەن، سوندا مەنى ورتاسىنا العان عازەل اپام مەن گۇلنار اپامنىڭ «جەلسىز تۇندە جارىق ايدى» كوپكە قوسىلا، ەلجىرەي تولعاعانى ءالى كۇنگە دەيىن ەسىمدە تۇر.
بۇدان سوڭعى، مەنىڭ كەۋدەمدى كوتەرگەن وزگەشە ءبىر وتىرىس – گۇلنار اپامنىڭ ءوزىنىڭ 90 جىلدىق مەرەيتويى بولىپتى. ساۋلەتتى، كەڭ داستارقان. اپامىز تىڭ ەدى. سەرگەك ەدى. بەتىنەن شۋاقتى نۇر توگىلىپ تۇرعان. اتاۋلى بيىك – اۋلەتتىڭ، اعايىن-تۋىس، تىلەكتەس زيالى قاۋىمنىڭ عانا ەمەس، وتكەندەگى الاش-وردا ارىستارىنىڭ تويى، قايتا كوتەرىلگەن قازاق مەرەيىنىڭ كورىنىسى سياقتى سەزىلگەن. ءسۇيىنىش پەن مەرەيگە تولى الدەنەشە ساعات اپ-ساتتە وتە شىقتى. ەندى ءجۇز جىلدىقتا تابىسايىق دەپ، قيماستىقپەن ارەڭ تارقاپ ەدىك. تىلەك قانا ەمەس، سەنىم. ايتكەنمەن، ناقپا-ناق ورنىنا كەلمەدى. گۇلنار اپام بۇدان سوڭ از ەمەس، كوپ تە ەمەس، تولىق جەتى جىل جانە ءۇش جارىم اي جاساپ، جۇزگە جەتەر-جەتپەستە دۇنيەدەن ءوتىپتى. ءتاۋبا جانە شۇكىر. بۇل كەزدە مەن الىس شەتەلدە تۇرام جانە ءداپ وسى مەزەتتە شاھاردان تىس، دەمالىس جايىندا جاتقام، ازالى شەرۋگە ءۇن قوسا المادىم. ايتكەنمەن، وسىدان ءبىراز بۇرىن، گۇلنار اپامنىڭ كوزى تىرىسىندە كەزەكتى كىتابىنا العىءسوز جازىپ ەدىم جانە ءمىرجاقىپ اتام تۋرالى، قازاقتىڭ العاشقى رومانىنىڭ مازمۇنىن بالا كەزىمدە ۇلكەن اكەمنەن ەستىگەنىم، ايتۋلى شىعارمانىڭ ءوز زامانىنداعى اسەرى مەن قوعامدىق ساناعا ىقپالى تۋرالى شاعىن ماقالا جازعام. ايتەۋىر ءۇنسىز قالماپپىن. دەسە دە، جەتكىلىكسىز. بۇل ەكى ورتادا كەيىنگى تولقىن تارابىنان ارنايى زەرتتەۋلەر جاسالىپ جاتىر، ايگىلى جاقاڭا جالعاس گۇلنار ءمىرجاقىپ قىزى دا قازاق رۋحانياتىنىڭ تاريحىنان وزىندىك ورنىن الا باستادى. شىن تانىمى – كەلەشەك كۇندەر ۇلەسىندە. ويتكەنى، گۇلنار اپام – ۇلتتىق رۋحتىڭ ءازيز كورىنىسى، داڭقتى ءمىرجاقىپ دۋلات ۇلىنىڭ قىزى عانا ەمەس، ارماندا كەتكەن الاش ارىستارىنىڭ ءتىرى بەينەسىن سومداعان، ولاردىڭ ادامدىق قالىبىن اينا-قاتەسىز تاڭباعا تۇسىرگەن، ەشبىر تاۋاريحتا ءىزى قالماعان تاعى قانشاما قۇندى دەرەكتەردى جارياعا جەتكىزگەن شىنشىل قالامگەر جانە ءوزى دە اينىماس، قايتپاس رۋحاني كۇرەسكەر، قيىندىق زامانىندا عۇمىر كەشىپ، بار زۇلماتتى باسىنان وتكەرگەن قايران قازاق ايەلىنىڭ تولىمدى ءبىر تۇلعاسى. بۇگىنگى ءبىزدى بۇرناعى كۇڭگىرت، ۇمىتىلا باستاعان قيلى زامانمەن جالعاستىرعان ەڭ سوڭعى كۋاگەر. الاش-وردانىڭ اقىرعى تۇياعى.
گۇلنار اپام تۋرالى العاش رەت 1963، الدە 1964 جىلى، اسپيرانت كەزىمدە، ۇلى ۇستازىم بەيسەكەڭ – پروفەسسور بەيسەنباي كەنجەبايەۆتان ەستىگەن ەدىم. باياعى الاش-وردا ۇرپاقتارىنان الدەكىم بار ەكەن، ءتىرى ەكەن دەپ ءبىلۋ – ۇلكەن قۋانىش ەدى. جانە باسقا ەمەس، جاقاڭ – ءمىرجاقىپ دۋلاتوۆتىڭ قىزى. جوعارى ءبىلىمدى دارىگەر، ءۇيلى-باراندى، زايىبى – بەلگىلى ادەبيەتشى، اۋدارماشى ابەن ساتىبالدييەۆ. بۇرنادا جازعام، ۋاقىت وزا كەلە ابەن اعامەن تانىس، ءبىلىس بولدىق، ال گۇلنار اپامدى العاش رەت كوپ كەيىن، جاقاڭ تۋعان حالقىنا قايتىپ ورالعان كەزدە، احاڭ، ماعجان، جۇسەكەڭ سياقتى، ءداستۇرلى، قايىرا قاۋىشۋ سالتاناتىنىڭ اقىرى، اتاۋلى كەشتە كوردىم. قارالى قاپاستان قۇتىلىپ، ەرتەگىلىك زاماننان ءتىرىلىپ كەلگەندەي، قۋانىش، مەرەيمەن قاتار، بايىپتى، پاراساتتى كەيىپ تانىتقان. ۇلتتىڭ تويى ەسەپتى ادەبي كەش تارقار كەزدە مەن ارنايى بارىپ، گۇلنار اپامەن تىكەلەي تانىستىم، ءوزىمنىڭ ءمان-جايىمدى ءبىلدىردىم، ەندى وسى كەشتە ايتقاندارى نەگىزىندە، جانە ايتىلماي قالعان جاعداياتتاردى مۇمكىن قادارىنشا قوسپالاپ، تەزىرەك ەستەلىك جازىپ بەرۋىن سۇرادىم جانە مەن باسقارىپ وتىرعان جۋرنالدا بۇل تاراپتا ەشقانداي شەكتەۋ بولمايتىنىن، ونىڭ ايقىن دالەلى – ادەپكى باسىلىمداردان وزگەشە، ماعجاننىڭ ولەڭدەرى مەن پوەمالارىنىڭ قىسقارتۋ، وزگەرىسسىز، سول ءتۇپنۇسقا قالپىندا جاريالانىپ جاتقانىن العا تارتتىم. گۇلنار اپام باس يزەپ كەلىسكەندەي بولدى، ءبىراق ناقتى ۋادە بەرمەگەن. بۇدان سوڭ قانشالىق حابارلاسقانىمىز ەسىمدە جوق، اقىرى، تىم كوپ ۇزاماي، 1990 جىلى ناۋرىزدا ماشىڭكەگە مۇقيات باسىلعان ۇلكەن قولجازباسىن الىپ كەلدى. قۇندى ەڭبەكتى ۇيگە اكەتىپ، تۇندەلەءتىپ وقىپ شىعىپ، ەرتەڭىنە العاشقى بەتىن ءوزىمىزدىڭ تيەسىلى بلانك قاعازىنا قايىرا باستىرىپ، قالعانىن سول قالپىندا تيپوگرافياعا جىبەرءدىم. ول كەزدە كومپيۋتەر تەرىمى جوق، جۋرنالدىڭ كەزەكتى سانى تەز دەگەندە ءۇش-ۇش جارىم ايدان سوڭ عانا جارىق كورەدى. نەگىزىنەن ءمىرجاقىپ دۋلاتوۆتىڭ عۇمىرى مەن ادامدىق بولمىسىنا ارنالعان «ارداقتاپ وتەم اكەمدى» دەگەن كولەمدى ەستەلىك «جۇلدىز» جۋرنالىنىڭ 6-سانىندا جارىققا شىقتى، 1990 جىل.
ارينە، وزگەشە وقيعا. قانشاما تىڭ دەرەك، توسىن بايلام. وتكەن قاراڭعى كۇندەردىڭ تۇمشا شىمىلدىعى اشىلا تۇسكەندەي. ءبىزدىڭ ادەبي جۋرنالدىڭ بەدەلى عانا ەمەس، ەلىمىزءدىڭ الاششىل رۋحى دا جاڭا ءبىر ساتىعا كوتەرىلۋى انىق. وزگەشە وقيعا جانە ايرىقشا قۋانىش ەدى. ارادا بىرەر اپتا وتكەندە، رەداكسياعا بەلگىلى ادەبيەتشى اعامىز كەلدى. بۇرنادا «قىزىل سۇڭقارلار» تۋرالى جازىپ، ابىروي تاپقان كىسى. بىربەتكەي، الايدا بىلىگى دە، پاراساتى دا جەتكىلىكتى وقىمىستى. اماندىق-ساۋلىق ايتىپ بىتپەستەن، وزگەشە ءبىر كەپتىڭ شەتىن شىعارعان. «بۇگىندە باياعى الاش-وردا ۇرپاقتارى ريەۆانش الۋعا كىرىسىپتى… – دەدى. – سەنىڭ جۋرنالىڭ وسى بىلعانىش ناۋقاننىڭ باستى جارشىسى بولىپ وتىر!» مەن بۇل ءسوزدىڭ ءمانىسىن ۇقپاي، انىعى – ءوز قۇلاعىما سەنبەي، قايىرا سۇرادىم. «كىم؟ قالاي؟» «كەشە عانا جاريالانعان گۇلنار دۋلاتوۆانىڭ ەستەلىگى. جانە بايتۇرسىنوۆ تۋرالى، ماعجان تۋرالى ماقالالار. الاش-وردا ۇرپاقتارى ريەۆانش الىپ جاتىر!.. – دەدى اۋەلگى ءسوزىن نىعارلاپ. – مۇنداي ءبىرجاقتى پوزيسيا جاقسىلىققا اپارمايدى!..» «اعاسى، – دەدىم مەن سوندا عانا ەسىمدى جيىپ. – الاش-وردا قايراتكەرلەرى تۇگەلدەي قۇردىمعا كەتتى. ءىز-توزى قالمادى، بار ءىسى ۇمىتىلدى. جەتپىس جىل بويى جەرلەدىك، سوكتىك، جالا جاپتىق. وزدەرى تۇگىلى، ۇرپاعى دا قۇرىپ ءبىتتى. ەندى كەلىپ… ەسىمدەرى جاڭعىرۋىنىڭ ءوزى ارتىق كورىنسە، ءداپ وسىلاي دەپ جازىپ بەرىڭىز. ءقازىر پليۋراليزم، باسپاءسوز ەركىندىگى. سول قالپىندا جارياعا شىعارايىن. ارينە، قارىمتا جاۋاپسىز قالمايدى…» اعامىزدىڭ ارىنى باسىلدى. سونىمەن بىتىسكەندەي ەدىك. ءۇنسىز كەتكەن. ارادا ەكى-ۇش اي وتكەندە، ۇلكەن ءبىر جازۋشىنىڭ داستارقانىندا ۇشىراستىق. كوڭىلدى وتىرىس كەزىندە اياق استىنان كوتەرىلىپ، اۋەلگى ءسوزىن تاعى ايتتى. «الاش-وردا ۇرپاقتارى ريەۆانش الۋعا كىرىستى!..» «اعاسى! – دەدىم مەن. – بۇل ءسوزىڭىز، تاريحي ادىلەتسىزدىگىن ايتپاعاندا، ادامدىق مورالعا قانشالىق سىيىمدى؟ بۇتكىل الاش-وردا ۇرپاعىنان ەكى-ۇش-اق بالا امان قالعان ەكەن، بۇگىندە ءوسىپ، قاتارعا قوسىلىپتى، وسىنىڭ ءوزىن ارتىق كورىپ وتىرسىز عوي…» سىيلى، ءارى جاسى ۇلكەن ءۇي يەسى باسۋ ايتىپ، تەزىنەن توقتادىق. الايدا، مەنىڭ ادەبيەتشى اعام توقتاي الماپتى. الدە اۋەلگى كوزقاراسى تۇبەگەيلى وزگەردى مە، الدە جاڭا جاعدايدا جاڭاشا اتاق شىعارۋدىڭ توتەنشە امالى ما، تىم كوپ ۇزاماي-اق، وسى ايتقاندارىنىڭ بارىنە قاراما-قايشى، كولەمدى ماقالا جازدى. الاش جولىنداعىلاردىڭ ءبارى اۋليە، ءمىرجاقىپتىڭ ورنى ءتىپتى بولەك، ال وسىنداي ماڭىزدى، قۇندى ەستەلىك جازىپ وتىرعان گۇلنار دۋلاتوۆانىڭ ەڭبەگى ەرەكشە. گازەتكە باسىلدى، كەڭەيتىلگەن، تولىق نۇسقاسى كەيىنگى كىتاپقا ءالعىسوز رەتىندە بەرىلدى. مىنە، وسىنداي، قۇبىلمالى كەرەمەت. تۇپتەپ كەلگەندە، يگىلىكتى جاعدايات. قايتكەندە دە جان-جاقتى، زەردەلى ماقالا. كوبىمىزدىڭ ايتار ءسوزىمىزدىڭ الدىن وراپ كەتىپتى. ءادىلى سول.
گۇلنار اپامنىڭ بار جازۋى ناقتى ەدى. دەرەكتى، ماعنالى. باستاپقى، كولەمدى ەستەلىكتەن سوڭ، ۇزدىك-سوزدىق، جەكەلەگەن ماقالالار كەلدى. ەشقانداي وزگەرىسسىز، قاز-قالپىندا باسىپ وتىردىق. ءيا، بىرەر رەت كەشىگىڭكىرەپ قالعان جاعدايى بار ەكەن. ول كەزدە جالعىز ادەبي جۋرنال، ونىڭ ۇستىنە، ءاربىر سانىن شىعارۋ قاراجات تاپشىلىعىنا ۇشىراسىپ وتىرعان. كەيدە مۇلدە ىقشامداپ، كەيدە قىسقارعان ەكى نومەرىن قاباتتاپ بەرەمىز. وسىنداي قاربالاستا ۋاقىتى وتىڭكىرەپ كەتىپتى. مەن عاپىل جاعدايىمىزدى اڭداي سالا، كەزەكتى نومەرگە الدىم. مۇنداعى ايتپاعىم – گۇلنار اپام ماقالا كەشىگىپ جاتىر-اۋ، ەندى قاشان شىعادى دەپ تەلەفون شالماپتى. ايتەۋىر جەردە قالماسىن بىلەدى، اسىعىپ، كۇتىپ وتىرسا دا، ءسوز قايىرۋدى ارتىق كورگەن. بەكزاتتىق ءبىتىمى وسىنداي ەدى.
قاشاندا سالماقتى، سابىرلى. مىنەزى عانا ەمەس. بار ءسوزى ولشەۋلى. اۋىزەكى لەپەسىمەن قاتار، تاڭبالى جاۋى دا بايىپتى. جانە كوركەمدىك، ستيلدىك تۇرعىدا ۇلگىلى كەيىپتە. ەشقاشان ەشبىر ءسوز، سويلەمىن وڭداۋ، تۇزەتۋ قاجەت ەمەس. ءبارى ءوز ورنىندا. ەڭ باستىسى – بۇل مەمۋارلىق جازبالاردىڭ مازمۇنى مەن ءمانىسى. سەنىمدى، حاقيقات قالىبى.
باستاپقىدا جيناقتالىپ، ەكى كىتاپ بولىپ شىققان، كەيىندە ءۇشىنشى كىتاپقا ۇلاسقان ءبىرتۇتاس مەمۋاردىڭ ورتالىق كەيىپكەرى – الاش–وردا ارىستارى. البەتتە، بۇل تاراپتا ساقتالىپ، بۇگىنگە جەتكەن تاريحي قۇجاتتار ءبىرشاما. اۋەلدە – ۇلتتىق ويانۋ، ۇلتتىق پارتيا مەن ونىڭ بەلگىلى قايراتكەرلەرى تۋرالى بۇرماسىز، ناقتى دەرەكتەر؛ اقىر سوڭىندا جاپپاي قارالاعان، جالالى، ايىپتاۋ اكتىلەرى. الدىڭعىسىن سول قالپىندا دەرلىك قابىلداساق، سوڭعىسىنىڭ وزىنەن ءبىرتالاي قۇندى ماعلۇماتتى ارشىپ الار ەدىك. گۇلنار دۋلاتوۆانىڭ اتالمىش كىتاپتارى – الاش ارىستارى تۋرالى زەرتتەۋ ەمەس، بايىپتاۋ دا ەمەس، ناقتى ەستەلىكتەرگە عانا قۇرىلعان؛ كەيدە، اۆتوردىڭ ءوزى كورىپ، بىلمەگەن جاعداياتتار باسقا ءبىر كۋاگەردىڭ اتىنان ايتىلاتىنى بار، بۇل دا قوسپاسىز، اسىرەسىز، تابيعي بايان. تۇتاستاي العاندا، مەمۋارلىق ۇلكەن ەڭبەكتىڭ ومىرلىك دەرەگى مول، سونى، تىڭ، ءارى شىنايى، تاڭ قالارلىقتاي دارەجەدە اسەرلى. ەڭ باستىسى – تاعىلىمى مول. بۇل ەڭبەكتەردەن ءبىز الاش ارىستارىنىڭ بوياماسىز، قاز-قالپىندا بەرىلگەن ادامي، اسقاق بەينەسىن تانيمىز. ەشقاشان ەشبىر حاتقا تۇسپەگەن جانە سول بەتى ۇمىتىلۋعا مۇمكىن، وزگەشە حيكايالار.
وتكەندە ارناپ جازدىق، بىزدەن بۇرىنعىلار ايتقان، كەيىنگىلەر تاعى زەردەلەپ جاتىر، گۇلنار ءمىرجاقىپقىزى دۋلاتوۆانىڭ XX عاسىر باسىنداعى ۇلى تۇلعالارىمىز تۋرالى مەمۋارلىق كىتابى – قۇندى قۇجات، قايتالانباس، باعا جەتپەس جادىگەر. وسىنداي بىرەگەي ەڭبەك تۋرالى الداعى زاماندا قانشاما جاڭا زەرتتەۋلەر جازىلۋى انىق. بۇگىنگىمىز – باردىڭ بەتىن اشۋ عانا. سونىڭ وزىندە قانشاما عيبرات تۇر:
ءاليحان بوكەيحاننىڭ اسقاق تۇلعاسى؛
احمەت بايتۇرسىن ۇلىنىڭ كەمەڭگەر كەلبەتى؛
احمەت ءبىرىمجان ۇلىنىڭ ىزگى قاسيەتى؛
ءمىرجاقىپ دۋلات ۇلىنىڭ كۇرەسكەرلىك عۇمىرى؛
الاش ارىستارىنا سەرىك بولعان ايەلدەر؛
جاس ماعجان، جاڭا باستاعان مۇحاڭ؛
ەكىنشى قاتاردا سانالاتىن، ولار دا ءىرى تاعى الدەنەشە قايراتكەردىڭ ءىسى مەن ونەگەسى، جانقيارلىق قىزمەتى؛
تىلەكتەس جالپى جۇرت، جەكەلەگەن كىسىلەر…
تۇپتەپ كەلگەندە، – XX عاسىردىڭ اۋەلگى شيرەگىندە قالىپتاسقان ۇلتشىل، زيالى قاۋىمنىڭ ءور تۇلعاسى، وزىندىك ەرەكشەلىگى، ۇلتتىق مۇرات اياسىنداعى بىرلىك پەن سىيلاستىق، ۇلت ازاتتىعى جولىنداعى كۇرەسكەرلىك جانە اعارتۋشىلىق قىزمەتى ايقىن كورىنىس تاۋىپ، سول قيعىلىق زاماننىڭ جيناقتى سۋرەتى جاسالعان دەر ەدىك.
اتاپ ايتۋ كەرەك، بايىپتاي قاراساق، وسى مەمۋارلىق ەكى، ءۇش كىتاپتى كوكتەي ەتەتىن، وزگەشە ءبىر ەرجۇرەك، قايسار، قانداي قيىندىقتا دا بولاشاقتان كۇدەر ۇزبەگەن قاجىرلى كۇرەسكەر بەينەسى وزىنەن ءوزى دارالانىپ شىعادى. اقىلدى، ىزگى، مەيىربان جان. باتاگوي، ءبىلىمدار، پاراساتتى، تاريحي تۇلعا. بۇل – وسى گۇلنار اپا – ءمىرجاقىپ قىزى دۋلاتوۆانىڭ ءوزى. ەسكىنىڭ سارقىتى، تەمىر وزەك، الاس-كۇلەس، قاندى، قاپاستى XX عاسىردا جاساعان ورەسى بيىك قاۋىمنىڭ بىزگە جەتكەن سوڭعى جاڭعىرىعى. ەندىگى جۇرتىمىز ءۇشىن ونەگەلى ءدارىس قالدىرعان تالىمگەر.
وسىنداي دا ادامدى كوردىك، لەپەسىن ەستىدىك، يگىلىكتى ءىسىنىڭ ءبىر پۇشپاعىنا از-مۇز سەبىمىز ءتيىپ، باتاسىن الدىق. بۇرىن ءاماندا ماقتانار ەدىم: مەنىڭ ۇلكەن اكەم ماعاۋيا ۇلى ابايدى كورگەن دەپ، مەن ءوزىم عاجايىپ مۇحتار اۋەزوۆتىڭ ءدارىسىن تىڭدادىم دەپ. ەندى سول قاتارداعى ماسات: مەن ءمىرجاقىپ دۋلاتوۆتىڭ تۋعان پەرزەنتى، ءسابي، بالا كەزىندە ءاليحان بوكەيحان مەن احمەت بايتۇرسىن ۇلىنىڭ تىزەسىنە وتىرعان گۇلنار اپامنىڭ دا ۇلگىسىن تانىدىم دەگەن.
گۇلنار ءمىرجاقىپ قىزى دۋلاتوۆانىڭ 101 جىلدىق تۋعان كۇنى جازىلدى.
4 قاراشا 2016،
روكۆيلل، مەريلەند، اقش.
