باۋىرجان وماروۆ: «ءولەڭ وقىمايمىن، تءۇسىنبەيمىن»
فيلفاكتاعى «تۋعان» اعالارىمنىڭ ءبىرى فازىل بيسەنبايەۆ ەدى. كازگۋ-دەن قىپ-قىزىل ديپلوم الىپ، جان-جاعىما قاراپ جءۇرگەندە، فازاعامنىڭ باستاۋىمەن «الما اراسانعا» باردىق. داستارحان باسىندا «جەتى كءۇءننىڭ» جءۇرگىزۋشىسى دە وتىردى. مەن عانا ەمەس، اۋىلداعى ءبىراز قازاق باۋىرجان وماروۆتى وسىلاي تانيتىن. ءولەڭ وقىتتى.
ىجداعاتپەن تىڭداعاندارىنا ءاجەپتءاءۋىر ارقالانىپ قالسام كەرەك، ءبىر وڭاشا قالعان سءاتتە باۋىرجان اعادان: «ءسىز ءولەڭ وقيسىز با؟» دەپ سۇرادىم. «جوق، ءولەڭ وقىمايمىن، ءتىپتى تءۇسىنبەيمىن ءولەڭءدى» دەدى. «ە، ءولەڭءدى تءۇسىنبەي دە مىقتى جۋرناليست بولۋعا بولادى ەكەن عوي» دەپ تءۇءيدىم.
كەيىن بىلدىك، باۋكەڭءنىڭ پوەزيانى قالاي «وقيتىنىن»؟!
سۇراعىمنىڭ كەرەمەتتىگىن ايتساڭىزشى!
العاشقى ۇستازىم – ءادىلبەك
ءادىلبەك جاپاق مەنەن ەكى جاس كىشى. ءبىراق مەنىڭ جۋرناليستيكاداعى ۇستازىم. ماقسات تءاج-مۇراتوۆتىڭ «قىرىنا» ىلىكپەۋ ءۇءشىن ءادىلبەكتىڭ مازاسىن الامىن. «انانى قايتەم؟ مىنانى قايتەم؟ قالاي بارام؟ قالاي جازام؟» قىل اياعى قانشا بەت جازۋىم كەرەك دەپ تە سۇرايمىن. ول دا جالىقپايدى. ۇناتپاسا دا امال جوق.
مەن جۇمىسقا جاڭا قابىلدانىپ، ايلىعى شايلىعىنا جەتپەي جءۇرگەن جۇپىنى ءجۋرناليستپىن. ول «انا ءتىلىنىڭ» اق مىلتىعى. ءارەدىكتە شاشلىققا اپارادى… سول كەزدە عانا «جۋرناليستيكادان» باسقا ءاڭگىمەلەردى ايتىپ جىرعاپ قالامىز.
ۇستاز استاناعا كەتتى الماتىنى تاستاپ…
ءبىر تءۇندە ءبىر كىتاپ
ءبىرىنشى تاپسىرما – «سالت اتتى جولاۋشى» شىعارماسىنىڭ اۆتورى قۇرعامانعازى قارامانۇلىمەن سۇحبات ەدى. بۇل كەڭەس وداعىنىڭ ءوزىندە الاش وردا تۋرالى اقيقاتتىڭ شەتىن شىعارعان تۇڭعىش تۋىندىلاردىڭ ءبىرى بولاتىن. جان سالا كىرىستىم. كىتاپتى ءارەڭ قولعا تيگىزدىم. سۇحبات سول كءۇءننىڭ ەرتەسىندە دايىن بولۋ كەرەك. تءۇنىمەن شىعارمانى وقىپ، تءاڭەرتەڭىندە اۆتورىمەن جولىعىپ، ءاڭگىمەنىڭ تيەگىن اعىتتىق. سودان جازعان 7 بەت سۇحباتىم، انار دءۇيسەنبايدىڭ قولىنا تءۇسكەندە 3 بەت بولىپ قالماسى بار ما؟! سءويتسەم، ءاءربىر جولدىڭ ورتاسىنان ءوگىز ءوتەتىندەي الشاق جازىپپىن. ءاءيتىپ-بءۇءيتىپ تولىقتاعان بولدىم. جامان شىقپادى.
«اداستىراتىن ايالدامالار»
ءوءزىم ءبىلىپ ءبىر نءارسە جازاتىن بولدىم. ايالدامالاردىڭ قازاقشا اتاۋى جانىما ايازداي باتىپ جءۇرەتىن. «ايالدامالاردىڭ اتىنا اباي بولايىق» دەدىم بە، ءايتەۋىر كءوز شارشايتىن تاقىرىپ قويدىم. بۇل ماقالا گازەتتىڭ ورىنباسارى قۋانىشبەك قاريدىڭ قولىنان «اداستىراتىن ايالدامالار» بولىپ شىقتى.
ماقالاعا قاجەتتى سۋرەتتى تءۇءسىرۋ ءۇءشىن ايالدامادا فوتواپپاراتىمدى قۇشاقتاپ وتىرعام. كوندۋكتورلاردىڭ كءوزىنە تءۇءسىپ قالۋدان قورعاندىم. ءبىر كەزدە «ابايا-ماتازالكە» دەپ تاماعى ءۇءزىلىپ كەتەردەي ايعايلاپ تۇرعان ازامات: «باسىپ جەر باۋىرىم» دەمەسى بار ما؟! «ءاپ، بءالەم! قولىما تءۇءستىڭ»دەدىم دە، اپپاراتىمدى «جارق» ەتكىزە قالدىم. سءاءتتى شىقتى.
«باس رەداكتوردى» سىنادىم
ماقالا جارىق كءورگەن سوڭ تەرىمە سىيماي ىشتەي ماقتانىپ جءۇرگەم. بۇل قۋانىش ۇزاققا سوزىلمادى. اپتالىق باسقوسۋدا بۇرىنعى «مىستى ءوڭءىر» گازەتىنىڭ باس رەداكتورى، سول كەزدە «انا ءتىلىنىڭ» ءتىل بءوءلىمىن ۇستاپ تۇرعان نۇرپەرزەنت دومباي اعامىز مەنىڭ ماقالامدى بىت-شىت قىلىپ سىنادى. ءوءزىم سءاءتتى قولداندىم دەگەن تەڭەۋلەرىم مەن تىكەن سءوزدەرىمە تيىسكەندە، شىداي الماي وتىردىم.
دءاستءۇر بويىنشا كەلەسى اپتاداعى گازەتكە شولۋ ماعان جءۇكتەلدى. قۋانا كەلىستىم. ءبىرىنشى نىسانام، ءارينە، نۇرپەرزەنت اعام. مەندە سىناعان بولدىم…
«بالاپاننىڭ كەك الۋى عوي»… نۇراعام رەنجىگەن جوق.
تءاج-مۇراتوۆتىڭ تءاجىريبەسى
ماقسات تءاج-مۇراتوۆ مەنىڭ جۋرناليستيكاداعى تۇڭعىش تىزگىنشىم بولدى. شىندىعىن ايتۋ كەرەك، ەگەر العاشقى قادامىم تءاج-مۇراتوۆقا شءاكىرت بولۋدان باستالماعاندا مەنىڭ جۋرناليست بولىپ قالۋىم ەكىتالاي ەدى…
«سەن تءۇك جازا المايسىڭ!»
«نەنى جازۋ كەرەك ەكەنىن بىلمەيسىڭ!»
«قءايتىپ جۋرناليست بولعالى جءۇءرسىڭ؟»
«ماقالا مىنا جەردەن باستالادى!»
ەستۋگە ءتيىستى، ءتيىستى ەمەس سءوزدەردىڭ ءبىرازىن ەستيسىڭ. تءۇڭىلەسىڭ، جەك كءورەسىڭ، اينالىپ كەپ ءوءزىڭءدى دءالەلدەگىڭ كەلەدى. ءبىرازدان سوڭ قايتا شاقىرادى. بارساڭ جانىندا وقىرماندار مەن اۆتورلار وتىرادى.
«مىناۋ «انا ءتىلىنىڭ» اق مىلتىق ءجۋرناليسى»
«ءادەبيەت پەن ەتنوگرافيا بءوءلىمىن العا سءۇيرەپ جءۇر».
«ماقالاسىن «كازاحستانسكايا پراۆدا» اۋدارىپ باسقان».
قۋاناسىڭ، ماقتاناسىڭ، بۇدان ارتىق «ماقتاۋ» ەستىگىڭ كەلەدى. تىرىساسىڭ…
ەكىنشى ورىنباساردىڭ ءبىرىنشى ورىنباسارى
باسقالاردىڭ تءۇسىنىگىن قايدام؟
پىكىر قالدىرۋ