كەمپىرىنە شال ايتىپتى ءبىر كۇنى:
«كەمپىر، كەمپىر، ءىس ىستەيىك كۇلكىلى.
قانداي عاجاپ، اسپان ايلى، كەش جارىق،
قايتايىق ءبىر جاستىق شاقتى ەسكە الىپ.
بوزبالا بوپ مەن كۇتەيىن كوشەدەن،
بويجەتكەن بوپ كلۋبكا تارت توتەمەن.
«ماقۇل، – دەپتى كەمپىرى ءسال ويلانىپ، 
–– بۇل قىزىقتى قالاي تاپتىڭ، وي، ءعارىپ؟»
«تاپتىم!» دەپتى شالى كۇلىپ قۋلانا،
كوشەگە دە شىعا كەپتى شۋلاعان.
جاس جىگىتتەي اسىقتىرعان اق ارمان،
پالە شالىڭ گۇل ىزدەپتى بازاردان.
ءبىر ازدان سوڭ قىپ-قىزىل گۇل قۇشاقتاپ،
جۇدەۋ ءوڭدى «جىگىت» تۇردى ءتۇسى اپپاق...
كينوسىنا جاتىر، مىنە، ەل كىرىپ،
«كەلەمىن» دەپ عاشىعى ايتقان سەندىرىپ.
ساعات جارىم ۋاقىت بولدى، جوق «عاشىق»،
شال «جىگىت» تۇر ءون بويىنان وت قاشىپ.
«قالعان نەمە قايدا ءجۇر – دەپ – توت باسىپ»،
قويادى ىشتەي كەمپىر «قىزبەن» بوقتاسىپ.
قايتسا شالىڭ جاۋراپ-توڭىپ كوشەدەن.
كەمپىر وتىر شايدى تارتىپ كەسەدەن.
«وي وڭباعان نەگە مۇنشا توستىردىڭ، –
دەپتى شالى – قانشاما ۋاقىت بوس ءجۇردىم».
سوندا كەمپىر: «بولدى – دەپتى – تاپ قىرسىق،
كينوعا اپام جىبەرمەدى قاتتى ۇرسىپ».
سوندا شالىڭ ولە جازداپ كۇلكىدەن،
كارى ەمەندەي باسىن داۋىل سىلكىگەن،
«بولدى قىزىق، بولدى قىزىق! – دەي بەردى، 
ەلەستەتتىڭ قىز كەزدەگى بەينەڭدى!»

ەي، جىگىتتەر، قىزىق شىقپاي قالسا ەگەر،
ول دا قىزىق، رەنجىمەي تارتا بەر!

ابۋباكىر قايران