مەن بۇل جىگىت اعاسىمەن كەزدەيسوق تانىسىپ قالدىم. قىتايدان كەلگەن قانداس باۋىرىمىز ەكەن. قىتايشاعا سۋداي. ەكەۋمىز ونى-مۇنى جاعدايدى اڭگىمە قىلدىق. ءبىر كەزدە ول ءوزىنىڭ قايدا جۇمىس ىستەگەنى تۋرالى ايتىپ قالدى. ءبىراز ۋاقىت قازاقستاننىڭ باتىسىنداعى وبلىستاردىڭ بىرىندە قىتايدىڭ مۇناي كومپانياسىندا اۋدارماشى بولىپتى. جۇمىستىڭ قيىندىعىن ايتتى. ۇي-كۇيىڭدى كورمەي، الىس دالادا ەڭبەك ەتەسىڭ دەدى. سوسىن، قىتايلاردىڭ قازاققا قالاي مامىلە جاساپ، قالاي جۇمىس ىستەتەتىنىن ايتا باستادى. ەندى سوعان كەزەك بەرەلىك: ءبىر كۇنى مۇناي بۇرعىلاپ جاتقان 60 شاقىرىم جەردەن قالاعا كەلدىك، كولىكتى مەن جۇرگىزدىم. قاسىمدا ءبىر جاس جۇڭگو باستىق بار. سودان ول دۇكەنگە كىرىپ بىردەڭەلەر الاتىن بولدى دا، ماگەزىنگە كىرىپ كەتتى. كۇن بۇلتتى ەدى. ول شىعامىن دەگەنشە جاڭبىر جاۋىپ، جۇڭگو باستىق ماشيناعا جەتكەنشە ءۇستى ازداپ سۋ بولدى. كىرە سالا ول ءاي-شايعا قاراماي «ءيتتىڭ بالاسى، كولىكتى نەگە تۋرا دۇكەننىڭ اۋزىنا تاقاپ اپارمايسىڭ، مەنىڭ ءۇستىم سۋ بولدى» دەپ كىجىنە جونەلگەنى. مەن ۇندەمەدىم، الايدا اشۋدان جارىلارداي بولىپ وتىرعان سوڭ بىرەر اۋىز قاتقىل جاۋاپ بەرگەن بولۋىم كەرەك. جىل سوڭىندا سىيلىق اقشا بەرگەن كەزدە ءاربىر جۇڭگو 10 مىڭ اقش جوللارىن الدى دا، ماعان 3 مىڭ دوللارداي عانا بەردى. مىنە، تەڭسىزدىك. بۇل سەكىلدى مىسالدار كوپ... بارىنەن قورلىعى تاعى ءبىر قىتايدىڭ ماعان قازاقتاردىڭ ءبارى اناۋسىڭدار (تومەن جاقتاعى اۋرەت جەر) دەپ قويىپ قالعانى بولدى. مەن بار قازاقتى بۇلاي اتاعانىنا نامىسىم كەلىپ تۇرسا دا سەبەبىن بىلەيىن دەپ، «نەگە ولاي ايتاسىڭ؟» دەدىم. سوندا ول جۇڭگو ماعان بىلاي اڭگىمە ايتتى: مەن ەكى جىل اراب ەلدەرىنىڭ بىرىندەگى جۇڭگو كومپانياسىندا وزىمشە ۇلكەن باستىقتاردىڭ ءبىرى بولىپ جۇمىس ىستەدىم. سول كەزدە ءبىز مۇنايعا جاۋاپتى ارابتاردىڭ كەڭسەلەرىنە كىرە الماي زار بولاتىنبىز. سوندىقتان ولارعا كەزىگۋدىڭ ەڭ ءبىر ءساتتى ۋاقىتى ارابتاردىڭ جۇمىستان شىعىپ كولىگىنە وتىراتىن كەزى بولاتىن. ەگەر سول كەزدە دە كولىگىنە وتىرعانشا ۇلگەرىپ بارىپ، ايتاتىن شارۋاڭدى ايتساڭ جولىڭ بولعانى. ولاي بولماعاندا ولاردى ماشينامەن قۋۋعا تۋرا كەلەدى. ءتىپتى، 70-80 شاقىرىمعا دەيىن ىلەسىپ وتىرىپ، ۇيلەرىنىڭ، نە باسقا دەمالىس ورىندارىنىڭ قاسىنا بارعاندا سويلەسىپ قالاتىنبىز. سول كەزدە ولار كەلگەن ءبىزدى كورىپ كولىكتەرىنەن ءتۇسىپ تە قويمايدى. تەرەزەسىنەن كوز سالىپ، «نە جۇمىسىڭ بار؟» دەپ يەك قاعادى. ءبىزدى ينۆەستور ەكەن، شەتەلدىك، باسقا ەلدىڭ ادامى دەپ ەلەت تە قويمايتىنداي. ءبىز ولاردىڭ ارتىنان وسىلاي ءجۇىرىپ ءجۇرىپ شارۋالارىمىزدى رەتتەۋگە تىرىسامىز. مەن سول ءۇشىن ولاردى قۇرمەتتەيمىن، ولار ءوزىن سىيلاتا بىلەدى، باسقالاردىڭ الدىندا وزدەرىن ءور ۇستايدى. ال، قازاقستاندا مەنى جانە مەن سەكىلدى باستىقتى كورسە كەرىسىنشە وسى جەردەگى مۇنايدىڭ يەسى، سونىڭ اينالاسىنداعى باستىقتار جالباڭ قاعىپ، قاۋمالاپ ءجۇرىپ، كاۋكەلەكتەپ قالادى. سول كەزدە ءبىز جاڭاعى ارابتار قۇساپ ءوزىمىزدى كەرەمەت سەزىنەمىز. ال، جالپاقتاپ جۇرگەن قازاقتاردىڭ قۇنى جوق، قادىرى از، ءوزىن سىيلاتا دا، باعالاتا دا المايتىن حالىق سەكىلدى كورەمىن. سول ءۇشىن وسى ءسوزدى ايتامىن دەدى. مەن بۇعان قارسى داۋ كوتەرە المادىم، ويتكەنى، ونىڭ مەنىڭ بەتىمە باسىپ وتىرعانى ءوزىم دە كورىپ جۇرگەن جايت ەدى... جەر بولىپ، وتىرىك نامىستانعاننان باسقا امالىڭ نە؟.. مىنە، اۋدارماشى جىگىت وسىلاي دەدى. قازاقتىڭ ءقادىرى نەگە قاشتى، اقشا مەن ءمانساپقا قۇلدىقتان با، الدە جانشىلعان رۋحىن وياتا الماي، رۋحاني، سانا قۇلدىعىنا تاۋەلسىزدىكتەن كەيىن دە ءالى ويسىزدىقپەن باس ءيىپ وتىرۋىنان با؟ نەگە ءالى باسقالاردىڭ تابانىندا تاپتالا بەرەمىز؟..

(مۇرات الماسبەك ۇلىنىڭ فەيسبۋكتەگى جازباسىنان)