ۇزىناعاشتا قاستاندىقپەن ولتىرىلگەن ءۇش ازاماتتىڭ (جارقىنبەك دولدان ۇلى، مۇحيات زارلىحان ۇلى، قادىلبەك الەمقان ۇلى) ءبىرى قادىلبەكتىڭ اكەسى الەمقان اجدا ۇلى مەزگىلسىز ومىردەن وزعان ۇلىنا ارناعان جۇرەگىنەن جارىپ شىققان قاسىرەتتى ولەڭىن جاريالاۋدى ءجون كوردى. قايعىلى اكە ولەڭىندە وسى ءىستىڭ باسىنان باستاپ اقپاراتتىق قولداۋ كورسەتكەن «قامشى» پورتالىنا، ءتىلشىسى ەرلان تولەۋبايعا دا العىسىن بىلدىرگەن. «قامشى» پورتالى دا اقساقالدىڭ قايعىسىن ءبولىسىپ، شەر-مۇڭىن جەڭىلدەتۋدى دۇرىس دەپ تاپتى.
***
نە قالدى بىزدەرگە اۋىر كۇندەر قالدى،
ۇيقىسىز اتىراتىن تۇندەر قالدى.
قوش دەگەن ءبىر اۋىز دا ءسوزىڭ قالماي،
ارت جاقتا ۇلار شۋ بوپ ەلىڭ قالدى.
باركولدىڭ جادىراعان جازى قالدى،
كوكوراي قۇس قۇناتىن سازى قالدى.
جىلاۋمەن كۇندەرىمىز ءوتىپ جاتىر،
بۇل ءومىر كوبى ءوتىپ ازى قالدى.
كورمەسەڭ ساعىناتىن اۋىل قالدى،
جاۋاتىن سىبىرلەتىپ جاۋىن قالدى.
ايناكول، تاسباستاۋداي سۋىڭ قايدا،
وينايتىن اسىر سالىپ جەرىڭ قالدى.
كوتەرىپ قۇر سۇلدەرىن اكەڭ قالدى،
زار جىلاپ كۇندىز-تۇنى شەشەڭ قالدى.
قازاڭدى الىستاعى ەستىگەندە،
جول تارتىپ تۋىس-تۋعان كوبى باردى.
ءبىر جۇرتىڭ ناعاشىڭداي ەلىڭ قالدى،
ەستىگەندە ويبايدى ءبارى سالدى.
قايعىمەن كوكىرەككە شەر بايلانىپ،
كۇندەردەن قۋانىشتى ەلەس قالدى.
كوپ جىلاپ اعامەنەن باۋىر قالدى،
سۇم اجال كوڭىلىمنىڭ ءنارىن الدى.
كورمەسە سەنى ويلاپ ساعىناتىن،
اپەككە، قارىنداسپەن ءبارى قالدى.
سىيلايتىن اعاسىنداي كەلىن قالدى،
كورۋشى ەدى ءبىر ماقتانىش ءبارى سەنى.
ارىت جاقتا جىلاي-جىلاي قاراعىم دەپ،
كورەتىن باۋىرىنداي جەڭگەڭ قالدى.
ارتىڭدا پەريزاتتاي بالاڭ قالدى،
وشپەستەي جۇرەگىنە جارا سالدى.
جاس بولىپ وڭ مەن سولىن تاني الماي،
ۇش جاستا نۇرگەلدىدەي ۇلىڭ قالدى.
قايعىمەن قام كوڭىلدى جارىڭ قالدى،
سۇم اجال جۇرەگىڭنىڭ گۇلىن الدى.
ۇمىتپەن بىر جاعىنان كەلەر مە دەپ،
سەن جاققا قاراي-قاراي كوزى تالدى.
كورەتىن ۇلدان ارتىق اتاڭ قالدى،
الاتىن ۇلكەندەردەن باتاڭ قالدى.
كورە الماي بالدىزدارىڭ ءبارى زار بوپ
ايتەۋىر شىقپاعاندا جانى قالدى.
تارىقساڭ ءبىر سۇيەنىش ەنەڭ ەدى،
بەل ەدى، تىرىسىندە مەدەۋ ەدى.
اقىلمەن جونگە سالار ءبىر اۋىلدى،
تەكتى ەدى، ءبارىن ويلار ورەلى ەدى.
كوپ باسقان اينا بۇلاق ىزىڭ قالدى،
ارالاس ءتاتۋ-تاتتى كورشىڭ قالدى.
ءبىر بەلگى اۋىلداسىڭ ەسكە الاتىن،
تيگىزگەن كوپكە كومەك ءىسىڭ قالدى.
كۇيىندى جاناشىر جۇرت ەڭىرەدى،
ىزدەۋگە ەرىكتىلەر كەلىپ ەدى،
«قامشىدايىن» حاباردان ەرلان باۋىرىڭ،
ايانباي كۇندىز-تۇنى تەر توگىپ ەدى.
داكەندەي ارت جاعىڭدا اعاڭ قالدى،
ايتقاندا قادىلبەك دەپ جاعى تالدى.
باسىڭا ەسكەرتكىشتى ءوزى قويىپ،
ىستەردى اۋىر سالماق ۇستىنە الدى.
ات قويدى ۇش ارىس دەپ اعالارىڭ،
ويلاسام لايىقتى ەكەن باعالارىڭ.
جەرىنە قازاق ەلى قونىستانىپ،
وسىناۋ كەڭ ولكەنى ارالادىڭ.
كەتتىڭدەر قاستاندىقپەن شەت جەرىندە،
بولماسا كوز جۇمبادىڭ ءوز ەلىڭدە.
ءبىر ۋىس توپىراق بوپ قالمادىڭدار،
قۇتتى جەر قۇتبىي مەن باركولىڭدە.
ات قالدى يەسى جوق ارىنداعان،
ءبىر كۇندە اشتى تەرى الىنباعان.
جەر قالدى قىزىل قۇدىق، ىرگە كۇنگەي.
كورگەندە كوزگە ىستىق ساعىمدانعان.
حالىقتىڭ قارسىلىعى بولدى كۇشتى،
ايتەۋىر قىلمىسكەرلەر قولعا ءتۇستى.
كەشەگى جارقىلداعان ازاماتتار،
مەزگىلسىز اجال جەتىپ جولعا ءتۇستى.
داريعا-اي ولمەگەننىڭ ازابى مىڭ،
نەشە مىڭ ادام كەلدى قازالى كۇن.
جەتە الماي جەر شالعاي بوپ جانازاڭا،
موللانىڭ ەستىمەدىم ازالى ءۇنىن.
ءبىز تۇرمىز التىن ەمىل كەزەڭىندە،
قايعىمەن ورتەنەدى وزەگىمدە.
قيا الماي ەرىكسىزدەن كوپ جىلادىم،
قوش ايتىپ قابىرىڭنان كەتەرىمدە.
مۇقيات، جارقىنبەكتەي دوسىڭ قايدا،
اكە ءولىپ بالا قالار جوسىن قايدا.
سۇم اجال ۇشەۋىڭدى بىردەي جۇتىپ،
بايانسىز جالعان دۇنيە وسىنداي ما؟ !
جاقسى ەكەن ىنتىماعى ونداعى ەلدىڭ،
وسى رەت جاقسىلىعىن كوردىم كوپتىڭ.
جازبادىم ونەر تاسىپ جەتىسكەننەن،
ازىراق كوڭىلىمنىڭ زارىن توكتىم...
