حاليفا وماردىڭ كەزەڭىندە ءبىر جاس جىگىت بار ەدى. ول ەشقاشان مەشىتتەن قالماي ناماز وقىپ، قۇلشىلىعىن مۇقيات ورىندايتىن. اللاھتىڭ امىرلەرىنە وتە تاقۋالىعىمەن تاڭىلاتىن. حازىرەتى ومار نامازعا كەلىپ جۇرەتىن ءوز جاماعاتىن جاقسى بىلگەندىكتەن ءبىر كۇنى بۇل جىگىتتى مەشىتتەن كورە الماي قالادى. كۇنىگە نامازعا كەلىپ جۇرگەندىكتەن ونىڭ بىردەن كورىنبەي قالۋى حازىرەتى وماردىڭ نازارىن اۋدارتادى. نامازدان كەيىن جاماعاتقا قاراپ: «پالەنشە دەگەن جىگىتكە نە بولدى ەكەن، بىر-ەكى كۇن بولدى ونى مەشىتتەن كورە- المادىم؟» - دەدى. سوندا جينالعان جاماعات بۇعان جاۋاپ بەرگىسى كەلمەدى. ءبارى باستارىن سالبىراتىپ، وماردىڭ بەتىنە تىكە قاراۋعا ۇيالادى. ومار سۇراعىن تاعى دا قايتالاعاننان كەيىن بارىپ، جاماعاتتان ءبىرى: «ءاي، مۇميندەردىڭ ءامىرشىسى! ول جىگىتتى (ايتۋعا ۇيات بولاتىن جەردە) جولدا ءولىپ قالعان جەرىنەن تاۋىپ الدىق. ءسىزدىڭ كوڭىلىڭىزدى تۇسىرمەۋ ءۇشىن دەرەۋ جانازاسىن شىعارىپ، جەرلەپ جىبەردىك»، - دەيدى. حازىرەتى ومار بولعان وقيعانى تۇسىنەدى. اللاھ تا ونىڭ جۇرەك كوزىن اشىپ جىگىتتىڭ ىستەگەن تىرلىگىن ايان ەتەدى. وقيعانىڭ بارىسى بىلاي بولعاندىعى ءمالىم بولادى. بۇل جىگىت كۇنىگە مەشىتكە كەلىپ كەتىپ جۇرگەن كەزدە سول كوشە بويىندا ءبىر ايەل وعان سىرتتاي عاشىق بولىپ جۇرەدى. جىگىت ادەمى، كورىكتى جانە بويداق بولعاندىقتان الگى ايەل ونى وزىنە قاراتۋ ءۇشىن شايتاننىڭ بارلىق قۋلىقتارىن قولدانادى. ءار جولىققان سايىن جىگىت ونىڭ ۇسىنىسىن قابىل ەتپەستەن كۇنا ىستەمەۋگە تىرىسىپ باعادى. قانشا دەگەنمەن ءاربىر پەندەنىڭ نازىك تۇسى بولادى ەمەس پە. مىنە، سونداي ءبىر كۇندە سول جىگىتتىڭ ءالسىز تۇسىن پايدالانعان الگى ايەل ونى ءويتىپ-بۇيتىپ وزىنە شاقىرادى. جىگىت تە شىداي الماي ونىڭ ۇيىنە قاراي بىر-ەكى قادام جۇرگەن كەزدە ەرىكسىز تۇردە تىلىنە ءبىر ايات تۇسەدى. جىگىت ەرىكسىز اۋزىنا تۇسكەن اياتتى وقي باستايدى. العاشقىدا اياتتىڭ ماعىناسىنا اسا ءمان بەرمەگەنىمەن، سوسىن اياتتىڭ ماعىناسىن جەتە تۇسىنەدى. اياتتىڭ ماعىناسى مىناداي ەدى: «تاقۋالارعا شايتان تاراپىنان ءبىر سىبىس تيسە، ولار اللاھتى ەسكە الادى دا قىراعىلىق ىستەيدى»  (اعراف سۇرەسى 201-ايات). بۇل اياتتىڭ ماعىناسىن ءتۇسىنىپ وقىعان كەزدە، تۇلا بويى دىرىلدەپ، ءدال سول كەزدە ايات كوكتەن جاڭا تۇسكەندەي جان دۇنيەسىنە قاتتى اسەر ەتەدى. جىگىت ەسىن جيىپ، ىستەمەك بولعان ءىسى ءۇشىن راببىسىنان قاتتى ۇيالىپ، قالايشا كۇنا ىستەۋگە ءداتى بارعاندىعىنا ءوزى تۇسىنبەي قالادى دا، تۇلا بويىن قورقىنىش بيلەيدى. جىگىت اۋزىنا كەلگەن اياتتىڭ ماعىناسىن ويلاعان سايىن جۇرەگى قاتتى دۇرسىلدەپ سوعادى. ءبىراق، جۇرەك شىركىن قورقىنىشتان شىداي الماي جارىلىپ كەتىپ، جىگىت سول جەردە جارىق دۇنيەمەن قوش ايتىسقان ەكەن. حازىرەتى ومار جىگىتتىڭ باسىنا كەلگەن بۇل وقيعانى بىلگەننەن كەيىن دەرەۋ ونىڭ قابىرىنە قاراي جۇگىرە جونەلەدى. ءقابىر باسىنا بارىپ، جىگىتتىڭ جاتقان جەرىنە ءيىلىپ، بار داۋسىمەن: «يا، ءفاتا! ۋا ليمان حافا ماقوما راببيھي ءجانناتان» (ەي، جىگىت! راببىسىنان قورىققاندار ءۇشىن ەكى ءجاننات بار) دەپ ايقايلايدى. ءدال سول كەزدە حازىرەتى وماردىڭ ايبارلى، گۇرىلدەگەن داۋسى سياقتى ءبىر داۋىس ەستىلەدى. بۇل ولگەن جىگىتتىڭ: «ەي، مۇميندەردىڭ ءامىرشىسى! اللاھ ماعان سەنىڭ ايتقانىڭنىڭ ەكى ەسەسىن بەردى»، - دەگەن داۋىس بولاتىن.

پەندە  ەگەر زينا ارەكەتى كەزىندە ءولىپ كەتسە، توزاقى بولادى. سەبەبى، حازىرەتى پايعامبارىمىز (س.ا.ۋ.) بىلاي دەيدى: «زينا ەتكەن كىسى زينا ەتكەن كەزىندە ءمۇمين رەتىندە زينا ەتپەيدى (سانالمايدى)» (مۋسليم، يمان 100-102).

اللا تاعالا زينا تۋرالى قۇران كارىمدە دە ەسكەرتكەن:

«زيناعا جولاماڭدار. ويتكەنى، ول انىق ارسىزدىق جانە جامان جول» (يسرا سۇرەسى 32-ايات).

«ولار اللاھپەن بىرگە باسقا تاڭىرگە جالبارىنبايدى. اللاھتىڭ حارام ەتكەن جانىن ولتىرمەيدى جانە زينا جاسامايدى. كىمدە-كىم وسىلاردى ىستەسە كۇناعا جولىعادى. قيامەت كۇنى ەسەلەنىپ ازاپ بولادى. ولار وندا قور بولىپ، مۇلدە قالادى» (فۋرقان سۇرەسى 68-69 اياتتار).

«زيناشى ايەل مەن ەردىڭ اربىرىنە ءجۇز دۇرە سوعىڭدار. ەگەر اللاھقا، اقىرەت كۇنىنە سەنسەڭدەر ولارعا جۇمساقتىقتارىڭ ۇستاما-سىن. ءارى ەكەۋىنىڭ جازاسىن مۇمىندەردەن ءبىر توبى كورىپ تۇرسىن» (نۇر سۇرەسى 2-ايات). 

اللا تاعالا وسىلايشا قۇلدارىنا ەسكەرتۋ جاساپ، زيناعا بارعانداردى جازالاۋدى بۇيىرادى. يمانسىزدىقتان بولاتىن بۇل ارەكەت قوعامعا كوپتەگەن كەسىرىن تيگىزىپ جاتقانى راس. باززاردان جەتكەن ريۋاياتتا پايعامبارىمىز (س.ا.س.) بىلاي دەيدى: «ەگەر زيناقورلىق جايىلسا كەدەيلىك پەن قارىپ-قاسەرلىك تە جايلادى». وتباسىن شايقالدىرماي، جەتىمدەردىڭ سانىن ارتتىرماي، ءتۇرلى اۋرۋلاردى پايدا بولدىرماۋدىڭ ەڭ باستى جولى ءاربىر پەندەنىڭ زيناعا جولاماۋى. ونىڭ ازابى بۇل ومىردە عانا ەمەس، اقىرەتتە دە ەسەلەنىپ بەرىلمەك. زينا جاساۋ تۇگىلى، وعان جاقىنداۋعا ءدىنىمىز تىيىم سالادى. «ازعىندىق ىستەردىڭ جارياسىنا دا جاسىرىنىنا دا مۇلدە جولاماڭدار» (ءانعام، 151) دەيدى اللا تاعالا. زينا جاساعان قاۋىمعا اللانىڭ مەيىرىمى تۇسپەيدى جانە ونداي قاۋىمنىڭ باسىنا ءارتۇرلى بالەكەتتەردى جىبەرەدى. پايعامبارىمىز مۇحاممەدتىڭ (س.ع.س) ءبىر حاديسىندە: «زيناقورلىقتىڭ التى ءتۇرلى جازاسى بار. ونىڭ ۇشەۋى وسى دۇنيە دە، ۇشەۋى احىرەت كۇنىندە بولادى. وسى دۇنيەدەگى ءۇش جازاسى؛ ول ادامنىڭ بەتىنەن نۇرى كەتەدى، كەدەي بولادى، ءومىرى قىسقا بولادى. ال، احيرەتتەگى ءۇش سيپاتى: اللانىڭ قاھارىنا ۇشىرايدى، احيرەتتە ەسەبى قيىن بولادى، سونداي-اق، ماڭگى وتتا قالادى.-دەپ ايتتى» (ءابۋلايس سامارقاندي،قۋرراتۋ-ل-عۋيۋن 21بەت).

 تۇكەتايەۆ ارداق ءادىلحان ۇلى

اقتوعاي اۋداندىق ورتالىق مەشىتتىڭ باس يمامى