ادىلەت احمەت ۇلى 1986 جىلى 25 قىركۇيەكتە جۇڭگو حالىق رەسپۋبليكاسى، التاي ايماعى، بۋرىلتوعاي اۋدانى، قارماعاي اۋىلى، تاڭبالى قىستاعىندا دۇنيەگە كەلگەن.
2012 جىلى پەكيندەگى ورتالىق ۇلتتار ۋنيۆەرسيتەتىن قازاق ءتىلى مەن ادەبيەتى ماماندىعى بويىنشا تامامداپ، شينجياڭداعى «مۇرا» جۋرنالىندا ءتىلشى جانە رەداكتور بولىپ قىزمەت اتقارعان. 2014 جىلى اتاجۇرتقا ورالعان.
بالا كەزىنەن ادەبيەتكە اسا ءبىر اۋەسپەن كەلگەن ادىلەتتىڭ «قارعالداق ماحاببات» اتتى ولەڭى 2008 جىلى شينجياڭداعى «قۇمىل القابى» جۋرنالىنان جارىق كورگەننەن بەرى، «شينجياڭ گازەتى»، «التاي گازەتى»، «ىلە جاستارى»، «شۇعىلا»، «مۇرا» سىندى ەل ءىشى-سىرتىنداعى ءتۇرلى باسىلىمداردا 80-گە جۋىق ولەڭى،ماقالالارى جانە اۋدارمالارى جاريالانعان. ارعى بەتتە جۇرگەن ستۋدەنت كەزىندە ەلىمىزدەگى «سىر ءديدارى»، «قالا مەن دالا» گازەتتەرىندە جاس اقىننىڭ ولەڭدەرىنە ورىن بەرلىلگەن. «سان عاسىرلىق ساعىنىش»، «كۇرەڭ بەل» قاتارلى جيناقتاردا جانە «تاڭشولپان» جۋرنالىندا ولەڭدەرى جارىق كورگەن. «اق الا وردام قونعان جۇرت» اتتى پوەماسى استانانىڭ 15 جىلدىعىنا وراي «قازكونتەنت» اكسيونەرلiك قوعامى ۇيىمداستىرعان جىر ءمۇشايراسىنىڭ 2 دارەجەلى جۇلدەسىن، “قاز –ايتىس” سايتى ۇيىستىرعان “ولەڭگە اركىمنىڭ-اق بار تالاسى” جوباىسىنىڭ اي جەڭىمپازى جۇلدەسىن، 2016 جىلى قازاندا “الماتى — تاۋەلسىزدىكتىڭ التىن بەسىگى” اتتى حالىقارالىق جىر ءمۇشايراسىنىڭ باس جۇلدەسىن ەنشىلەگەن.
ادىلەت احمەت ۇلى ءقازىر ا.بايتۇرسىن ۇلى اتىنداعى ءتىل ءبىلىمى ينستيتۋتىندا قىزمەتكەر.
اۋىلعا باردىم
تامىزدا.
تۋعان جەرىمدى كوردىم،
پىيعىلى وزگەرگەن ەلىمدى كوردىم.
بۇلاق بوپ قالعان وزەندەر مەنەن
كولشىككە اينالعان كولىمدى كوردىم.
ەڭسەسى تۇسكەن ەرلەردى كوردىم،
بەتەگەسى جوق بەلدەردى كوردىم.
جاباعى شاشتى، جالقاۋلىق باسقان،
و، قۇربىلارىم، سەندەردى كوردىم.
كۇرەڭ قاباقتاۋ كورشىمدى كوردىم،
وسەك لاۋلاعان ءورتىڭدى كوردىم.
الىستان اڭساپ بارعان شاعىمدا،
كوڭىل اۋىرتار كوركىڭدى كوردىم.
قۋراعان تەرەك، تالداردى كوردىم،
يمانى ورتا شالداردى كوردىم.
سايتان كولىكتەر قيراندى بولعان،
قان قاتقان قارا جولداردى كوردىم.
قۇستارى سيرەك ورماندى كوردىم،
قۇرساۋدا قالعان مال-جاندى كوردىم.
قاساپحاناعا ۇدىرە قاراپ،
بايلاۋلى تۇرعان جورعامدى كوردىم.
قاناتى سىنىق كەپتەردى كوردىم،
تىزەگە جەتپەس وتكەلدى كوردىم.
اۆتوكولىكتەر ايقاسىپ جاتقان،
اق شاڭداق بولعان بوكتەردى كوردىم.
ءبىر عانا ەمەس، مىڭ سىردى كوردىم،
قارىزعا باتقان جۇرتىمدى كوردىم.
ايدالاداعى الاياقتارعا،
جايلاۋىن ساتقان ۇلتىمدى كوردىم.
مەن سوندا راس ءبىر ءتۇرلى بولدىم.
«قازاقتار سونشا ەرىنشەكتەر» دەپ،
«پەيىلى دارقان كوڭىلشەكتەر» دەپ.
الاشتان قالعان التىن القاپتار،
تولىپتى وزگە كەلىمسەكتەرگە.
تۋىسىم جالعىز اتانىن ساتقان،
استىنداعى اتىن، شاپانىن ساتقان.
كۇزەۋلىكتەگى كۇرەڭ بەلدەرگە،
زاۆودتار كەپتى ءزاھارىن شاشقان.
ءزاھارى سوسىن دالانى باسىپ،
بايتاق ادىرلار بارادى جاسىپ.
قارا قوشقىلداپ ارسالاڭدايدى،
اجداھا تەكتەس ارانىن اشىپ.
ايبارى قايتقان اسقاردى كوردىم،
تاسىمال بولعان تاستاردى كوردىم.
سۇڭقار مەن قىران قاقالىپ ولگەن،
تۇتىنگە تولى اسپاندى كوردىم.
قۇمارشىل، تويشىل دوستاردى كوردىم.
جالىنى سونگەن وتتاردى كوردىم.
اقساقال كورسە بەتى قىزارماي،
سالەم بەرمەيتىن جاستاردى كوردىم.
تاڭ اتسا شىرقار قۇستارى دا جوق.
ۇل مەنەن قىز ءجۇر، ۇستامى دا جوق.
اڭدار مەكەنى ــ اقدالا اناۋ،
قارساق پەن قويان. . . تىشقانى دا جوق.
بۇلاقتار قالعان قاينارى قۇرعاپ،
جاعاسىن جاتتىڭ دايراعى بۇلعاپ.
«ەر عانا تۇسەر» ەرتىستە كۇي جوق،
كەتكەندەي بىرەۋ ايبارىن ۇرلاپ.
ءۇن شىعار ەمەس ۇلىڭگىردەن دە،
ارناسى قۇرعار كۇنىن بىلگەن بە؟!
بەتىمدى جۋار سۋ تابا الماي،
كۇرسىندىم، جىلاپ، ءتۇڭىلدىم مەن دە. . .
قاھارلى قىس تا سىرعىدى ەپپەن،
قۇم بورانمەنەن جىلجىدى كوكتەم.
تەڭگەنى اڭساپ، تەلمىرگەن بويدا،
كوبەيدى حالىق ىندىنى كەتكەن.
مەنى شاقىرعان تويلارعا باردىم،
ىشىمدىك، جەمەك، شايلارعا قاندىم.
اق تىلەك ەمەس، اقشا مەن اتاق
ەكەنىن كورىپ ويلارعا قالدىم.
اق نەكە تويى ــ التىنى قانداي؟
ايقاي-شۋ بولعان التى كۇن بولماي.
ارىزىن ايتىپ سوتقا جەتەت تە،
اجىراپ جاتىر جارتى جىل بولماي.
كويلەك، جاۋلىقسىز، ەرىنشەك مىنەز،
ايىرماي قىز بەن كەلىنشەكتى كوز.
اتا-ەنەنىڭ بەتىنەن الىپ،
جەڭگەيلەرىم ءجۇر جەڭىلتەك مىنەز.
تاپقانمەن باعىپ تاماقتى عانا،
كوشەگە كوز ساپ قاراپ تۇر اعا.
اتادان قالعان مىڭقىرعان مالدان،
بۇگىنگى تۇياق شاناقتى عانا.
مەيلى كوپ، مەيلى از اقشا جيدى.
جاقسىلىق جايىن جولاتسا يگى.
قازاقشا بىلمەس قازاق ءسابيدى
كورگەندە جانىم ازاپقا كۇيدى.
كەمسەڭدەپ الدىم كەزگەن ويمەنەن،
تاڭداندىم سەنبەي سوزگە كەيدە مەن.
كەلەدى ۇرپاق وزگە تىلمەنەن،
وزگە ويمەنەن، وزگە بەينەمەن. . .
كوزىمنىڭ الدى كۇندە بۇلت، مۇنار.
مۇندايىن كورسەم مۇڭ قونىپ تۇرار.
قازاقشا مىنەز جۇقپاعان بالا،
ياپىر-اي، ەرتەڭ كىم بولىپ شىعار.
«قاراعاي باسىن شورتان شالار» دەپ،
اسان ايتقان ءسوز شىن بولىپ شىعار.
«شورتان شالدى راس، قاراعاي باسىن» ،
شاقشاداي بولدى شاراداي باسىڭ.
تاقياڭ باسقا تار كەلمەس ەدى،
اسىردى زامان ارام ايلاسىن.
جاسپەن جۋىلعان ءجۇزىمدى ءسۇرتىپ،
ونساقتاپ ويىم، بۇزىلدى شىرقىم.
اشتىلاۋ ايتتىم، وكپەلەيسىڭ-اۋ،
وسىلاي ەكەن بۇگىنگى سۇرقىڭ!
***
ەي، مەنىڭ قۇتتى، دارقان اۋىلىم،
ساعىنىپ جەتتىم ورتاڭا بۇگىن.
جۇگىڭدى ارقالار ءبىر ۇلىڭ ەدىم،
كوتەرمەي جاتىپ ارقام اۋىردى.
وزگەلەر باسسا ءورسىڭدى باي،
اتتى ما «دالا ءبورىسىن» قۇداي؟!
از عانا جىلدا كەتەۋىڭ كەتتى،
ايتشى سەن دالا، نە ءۇشىن بۇلاي؟
2012 جىل 18 تامىز
اتا جۇرت
اكە، مەن اتتانايىن، رۇحسات بەر،
ارعى بەت اۋاسىنان تىنىستاپ كور.
ارداقتى اۋىلداعى اقساقالدار،
باتاڭدى بەر.
ال، اعا ءجۇرىستى ات بەر.
ول جاقتىڭ دا تاۋ، ادىر، كەزەڭى بار،
ءشول دالا وزەك جالعار وزەنى بار.
كەڭ اسپانعا تامسانىپ ونداعى جۇرت،
اسقاق ءومىر كەشۋدە _ ءوز ەلى بار.
جاتىر وندا جالپاق جول سىرشىل دالام،
ورمانى ويران، قىراتى قىرقىلماعان.
بۇلاق قۇرىپ، وزەندەر بوگەلمەگەن،
جەر-كىلەم جالبىر-جۇلبىر جىرتىلماعان.
ەت-باۋىر بۇزىلماعان ۇلگىسىندەي،
مىڭ قالا كوركەيمەگەن بىزدىكىندەي.
ەركەگى ەزىلمەگەن بىزدىكىندەي،
ەڭسەسى ەڭكەيمەگەن بىزدىكىندەي.
قىزى گۇل، ال ۇلدارى وتتى كەلەد،
مەكەنسىز مۇڭ جۇزىندە جوق ءبىر ەرەك.
«مەنىڭ ەلىم، جەرىم!» دەپ ءان شىرقايدى،
تومپاڭداعان ءسابي دە وتكىر، وجەت.
سەبەبى، ولاردا جوق قۇلدىق سانا،
جەتەدى بارلىعىنا بۇل قۇت دالا.
تاتقانى ءتاتتى عۇمىر تىرلىك قانا،
ماقتانى بال بەرەكە-بىرلىك قانا.
ارىلعان رۋحاني كەدەيلىكتەن،
اللادان نۇر، ادامنان مەرەي كۇتكەن.
اكە، سەنىڭ نەمەرەڭ سوندا تۋسا،
اۋلاق بولىپ وسەر-اۋ، وگەيلىكتەن.
تاۋەكەل، ءجۇرمىن ساعان مەن كەتكەلى،
ەگەمەن ەگەي بەسىك، تەربەت مەنى.
«وتانسىز ۇل _ ورمانسىز بۇلبۇل» ەكەن،
اتاجۇرت _ ەڭ اسىلسىڭ جەر-كوكتەگى!
التاي، التاي، التاي. . .
(پوەمما)
التاي، التاي، ايتپايىن تاريحىڭدى،
ونسىز دا ەسى بار جۇرت تانيتىن-دى.
نەشە مىڭ جىل جايلاعان مەكەنىم بۇل،
ادامزات العاش قونعان ءنان ءۇي سىندى.
قوينىڭنان تاس قۇرالدى قولىنا الىپ،
ەڭ العاش ادام دەگەن ءسابي تۇردى.
قارت التاي،
قاباعىڭنان بايقاتتىڭ قاتال اجار،
بۇكىل پەندە ەرجەتكەن بوساعا بار.
وعان كۋا جارتاستىڭ شيماي ءجۇزى.
وعان كۋا، مىڭ بالبال، تاس وبالار. . .
سودان بەرى ءوتتى ەكەن قانشا عاسىر،
ساي-سالاڭدا كومىلدى قانشاما اسىل؟
ءبورى ەتەكتەن العاندا بولىندى مە،
جاۋ جاعادان العاندا جانتالاسىپ. . .
قانشا عاسىر؟
مەن ونى قايدان بىلەم؟
قارت التاي، باۋىرىڭ سەنىڭ مايدان كىلەڭ.
جاسىل مانات، جاننات جەر سىيعا تارتىپ،
جاراتقان جەر بەتىنە جايعان كىلەم.
مەن ـ اقىن، جاتقا بىلەم تەك بەرگىسىن،
تەكتى جۇرت تەپەرشىكتى كوپ كوردى شىن.
تورىڭنەن تۇلپارلاردىڭ ءدۇبىرى ءوشىپ،
توبەڭە قايتا قوندى كەپتەر قۇسىڭ.
التايىم، ايباتىمسىڭ، قۇتتى اسىلىم،
جۇتاڭ ەل جۇمىر جەردىڭ جۇتتى اسىلىن.
وتىز تۇمەن قازاعىم وتىن جاعىپ،
تەك بەرىدە-اق ءوتىپتى-اۋ، ءۇش عاسىرىم.
وشپەيتىن شاڭ قالدىردى سول ءۇش عاسىر.
ارىس باتىر قىزىل قان توگىستى اقىر.
سوعىستى اقىر، سويقانسىز توعىستى اقىل،
توسىڭدە سول ايعاي ءىز تەگىس جاتىر.
وتكىزدىڭ-اۋ، سانسىز جاز، نەشە كۇزدى،
ەشكىمگە دە كەتىرمەي ەسەمىزدى.
وق اتتاعان ءۇش عاسىر اسقارىڭنان،
جولاتپاعان ءۇش عاسىر بوتەن ءىزدى.
بەۋ، مەنىڭ قايسار ولكەم، قۇتتى ايماعىم،
قارت قىران قالعىپ قالدىڭ ۇشپاي ناعىپ.
جۇمىر جەر جۇقاردىڭ با، جۇتقا اينالىپ،
التىنىم، ازاندادىڭ مىسقا اينالىپ.
* * *
جون- جوتا كيدىڭ بۇگىن قوڭىر بورىك،
توسىڭدە ءوتتى-اۋ، سەنىڭ نەبىر جورىق.
كوكىرەكتەن كوپ شانشۋ قادالادى،
كوزسىزدىكتىڭ شيمايىن كوزىم كورىپ.
زۋلايدى استىمىزدا تەمىر كولىك.
ماعان قىمبات قاپ-قارا تاسىڭداعى،
الاسۇردى ونسىز دا اقىن جانى.
جولاۋشىنىڭ بىرەۋى قاسىمداعى:
«يەن دالا ءۇن-تۇنسىز جاتىر ناعىپ؟! »
دەپ جولدان جالىققانىن جاسىرمادى.
«ە، قۇربىم، دەمە مۇنى يەن دالا،
مەن ءۇشىن التىن التاي كيەڭ دارا.
جاراتقاندى، اتا-انام، تۋعان جەردى
جانە سەنى كوزىمدەي سۇيەم دالا.
جولاۋشىم، ساعان كەرەك ءنان قالا ما؟
ءنا قالا پاڭ دالاعا سۇيەل عانا.
دەمە سەن، مىناۋ قانداي تاقىر دالا،
بۇل دالا ــ اقىن دالا، باتىر دالا.
ەرلىكتىڭ جىرى قالعان ءار ادىردا،
ەندەشە، مەنى تىڭداپ وتىر بالا.
تاريحىنا تاسى ايعاق، ءتاڭىر ايعاق،
اناۋ بەل باباڭ شىققان ا، قۇدايلاپ.
بۇل جازىق باتىر شاپقان ابىلايلاپ!
جۇيرىگى جۇزدەن وزىپ، سالىپ ويناق.
اناۋ ساي قونعان مەكەن اۋىل-ايماق،
جاۋ اكەتكەن ۇلىستىڭ مالىن ايداپ.
انا كەزەڭ دۇشپاننىڭ كۇنى باتىپ،
‹جاۋ ولگەن› اتانىپتى جاۋى جايراپ.
انا تاۋ، تۇرعان قاردان سالى بايلاپ،
تۇلكى العان اڭشى باباڭ تازى قايراپ.
بۇل جازىقتا باتىرلار باسى قالعان،
وكتەمدىككە كەكتەنىپ، قانى قايناپ.
مىناۋ دوڭدە ءتورت تۇلىك ورىستەدى،
بولىنبەگەن ەنشىسىن تەڭ ءىشتى ەلى.
بوزدايدى سەكسەۋىلى، تەرىسكەنى،
اۋعان ەل ـ انام ايتقان كورىس پە ەدى؟
سەكەمشىل، سەرى دالا سەنبەي قاراپ،
تار زامان جەردى تاستاپ، ەلدى ايداعان.
‹قاراناردىڭ بۇيداسىن جاۋ كەسكەندە،
اعاجاي، التايىمداي جەر قايدالاپ› . . .
كوشىپتى تەگەۋرىنگە كونبەي قازاق.
جات ەلدەن مەيىر كۇتپەي كۇرەسكەن جۇرت،
اق تاڭىن ازات كۇننىڭ كوردى ايمالاپ.
بۇل جەردى تاقىر دالا دەمە قارعام،
كەسىرلەرگە جولىققان كەنەن ارمان.
ارعى اتاڭ اتاعاشىن مۇندا ورناتىپ،
ءوز اكەڭ بۇل دالادان ونەگە العان. . . »
دەگەن ەدىم، جولداسىم، ارمانداسىم،
بايقادى العاندىعىن اڭعال باسىپ.
قان توگىلگەن قارت مەكەن توسكەيىندە،
ۇيالعان بوپ يزەدى ارزان باسىن.
* * *
ايتايىن، ال بۇگىنگى التايىمدى،
اشكوز تەمىر ءتىنتىپ ءجۇر ساي-سايىڭدى.
كەۋدەسىنە تاۋلاردىڭ سىزات تۇسكەن،
اجىمىڭنەن تىكسىندىم اي سايىنعى.
جازباق ەدىم مۇڭىڭدى داستان قىلىپ،
الماق بولدى جات بىرەۋ اتتان جۇلىپ.
التىن-كۇمىس، اق جاقۇت، تاستار قۇرىپ،
اق ءتۇتىندى مورجالار اسپانعا ۇلىپ. . .
ار-نامىستان التىندى ارتىق كوردى ەل،
شىڭدارىڭدا تۇنەپ ءجۇر شارتىق-كەمدەر.
بايعۇز جىرىن پايىمداپ وقىپ بەردى،
ايعىز-ايعىز ءىز قالعان بارقىت بەلدەر.
ايبار قايدا، ءاي، التاي، شىركىن-شىركىن!
تەكتى جۇرتتان ءىس كوردىم قىلتىڭ-سىلتىڭ.
تۇنشىققان سۋرەتىڭدى سىزبايىنشى،
بۇل جۇرەگىم ونسىز دا تىلكىم-تىلكىم.
* * *
ەسىڭدى جي، جەڭىلتەك، جەتەسىزدەر،
«تەكەسىز دە تۋىلماس نەكەسىزدەر» .
ەي، حالقىم، سەنى مىنەپ وتىرعام جوق،
مىڭ قارىن ماي شىرىسە نە ەتەسىزدەر؟
تاۋى _ التىن، تاسى دا _ التىن.
تاسىماقشى.
ەرتەڭگىسىن ويلاماس اقىماق بۇل.
ۇرلىعىڭدى يەننەن ەشكىم بىلمەس،
اسپاننىڭ ارجاعىندا باقىلاپ تۇر.
ىس-تۇتەك ءسىڭىپ ۇشقان ار قۇسىنا،
جاساعاننىڭ جازاسى، جارعىسى ما؟
ەلدىڭ دە ەرلىك ءىزى سولعىندادى،
قالعانداي نار تابيعات قارعىسنا.
جارتى تۇعىر قالىپتى تۇيە تاستان،
جاۋھار شىڭ باۋىرىنا كۇيە شاپقان.
سۋدىڭ دا سۇراۋى بار ەمەس پە ەدى،
يەسى بار التىننىڭ كيەسى اتقان.
قىمباتىنا قۇت جەردىڭ قارماي ءدال،
شارشاتىپتى قارت تاۋدى شالاعايلار.
ارىقتاپ ارسا-ارسا قاراعايلار،
كوزىن قىسىپ قارايدى اجال_ ايبار.
تەمىر قولدار ءتىنتىپ ءجۇر تىمىسكىلەپ،
اق قايىڭدار قۇلادى كۇمىس بىلەك.
ۋىت ءزارىن توگىپتى بال بۇلاققا،
قۇلاعىنان قۇراقتىڭ ۋ ىشكىزەد.
دانالارىم قايداسىڭ قۇرىش جۇرەك،
بابالارىم قايداسىڭ قۇرىش جۇرەك.
اڭساۋمەن كەلگەنىمدە قۇشاعىڭا،
سۇيمەدى ماڭدايىمنان تىنىستى لەپ. . .
****
قوش-ەسەن بول، التىن تاۋ اق شاپاندى،
قوش-ەسەن بول، نار تەرەك اق ساقالدى.
قوش، ەسەن بول، اردا تاۋ بوبەگىڭنەن
ايامايسىڭ بىلەمىن اق باتاڭدى.
مەن كەلگەنشە ەسەن تۇر، ىرىستى ولكە،
ءالى-اق قايتا كيەرسىڭ كۇمىس كورپە.
اق بۇلاقتان سۋسىندار سات تە تۋار،
جاساعان جالپاق جۇرتقا تىنىس بەرسە.
ارانى اشىق پەندەنىڭ اش قۇلقىنى،
بۇلاعىڭنان ءمولدىر جاس اقتى ىركىلىپ.
ەي، اق بۇلاق، سەن مەنىڭ تىرلىگىمسىڭ،
ايباتىڭنان جاسىماي اق بۇلقىنىپ.
اساۋ ەرتىس، دالامنىڭ جانارىسىڭ،
سامىرسىن، قاراعايلار- قاس كىرپىگىڭ.
قايسار التاي، ەڭسەڭدى قايتا كوتەر،
جازىلار قىر ارقاڭنىڭ داق-تىرتىعى.
****
مەن قايتتىم.
جول بويىندا كەلەم نالىپ،
سىرىمدى تاۋعا تاستاپ، دەنەمدى الىپ.
اسقاق تاۋ بوكتەرىندە جىلىندىم مەن،
اقپاننىڭ ايازىندا ولەڭ جاعىپ.
تاۋ اپپاق، جولدار اپپاق، دالا دا اپپاق،
بوكتەر تاۋ بوكەن مىنەز، جامالى اسقاق.
قونىشىنان ەتىگىمنىڭ قار قۇيىلىپ،
قىرقادا قيال قۋىپ بارام اتتاپ.
اق نيەتپەن كەلدىڭ بە اقپان، اقپان،
اقشا قاردى ايمالاپ اق تاماق تاڭ.
جەر بەتىمەن ءوبىسىپ اسقاق اسپان،
سەكىلدى كەڭ دالاعا ماقتا جاپقان.
ەستى ەركەك كەلىپ قالدى، ەگەي دالام،
كەڭ بولدىڭ كوپ كەشىكتىڭ دەمەي ماعان.
ءار ادىرعا جۇگىرتىپ جانارىمدى،
وتكەنىڭە بەۋ، التاي، كوپ ويلانام. . .
ەسەن بول، ەگەي التاي، مەن كەلگەنشە،
بەكەم بول، جويداقسىزعا ەل جول بەرگەنشە.
تاۋىڭدى داستان ەتەم مەن دە ولگەنشە،
تاسىڭدى ماقتاپ وتەم جەرگە ەنگەنشە. . . !
2014 جىل 9 اقپان
