– قازىرگى كوپ جەردە ايتىلىپ جۇرگەندەردىڭ دەنى ايعاي-شۋدان قۇرالعان جالعان پاتريوتيزم. بۇل ءبىزدىڭ بولاشاعىمىزعا بەدەل، كەلەشەگىمىزگە كەمەل بولا المايدى. ءبىز كەيدە جاڭالىق ىزدەيمىز دەپ، جار جاعالاپ كەتەمىز. وزگەنىڭ قاڭسىعىن تاڭسىق كورۋگە بەيىلمىز. نە ىزدەسەك تە، جاڭالىقتى دا، جاقسىلىقتى دا، تاربيەنى دە، تاجىريبەنى دە ءوز تاريحىمىزدان، ءوز قۇندىلىعىمىزدان ىزدەۋىمىز كەرەك. ءبىز ءقازىر وزىمىزدەن ىزدەمەيمىز. وزىمىزدىكىنە الاكوزدەنە قاراپ، ەسكىرگەن دۇنيەنىڭ ساپىنا قوسا سالامىز. «جاڭانىڭ ءوزى – ۇمىتىلعان ەسكى» ەمەس پە ەدى؟! ءقازىر قۇلاقتان كىرىپ، بويدان تۇراق تاباتىن اۋەزدى اندەر جوقتىڭ قاسى دەسەك بولادى. ءداستۇرلى اندەرىمىزدى ءبىز ءالى دە دارىپتەي الماي ءجۇرمىز. ءبىزدىڭ نەبىر بۇلبۇل كومەي، جەزتاڭداي انشىلەرىمىز بار. ەندى ءاننىڭ ءوزى امانات قوي. سونىڭ امان-ساۋ قالپىندا جەتكىزىلۋى ءلازىم. سول اماناتقا وبال جاساماي، سالاۋاتقا ساۋاپ جاساماي، ءبۇتىن قالپىندا جەتكىزۋ – بۇگىنگى انشىلەردىڭ مىندەتى. قازىرگى اندەر «دىگىدىك، دىگىدىك شابامىن، بايدىڭ قىزىن الامىننىڭ» توڭىرەگىندە. حاس ونەردىڭ ءقادىرىن شوۋعا تولى باعدارلامالار كەتىرىپ ءبىتتى. ەستراداشىلاردىڭ ايعايىنا قۇلاق تۇنادى. ولار ەشكىمدى ەلەمەيدى. ءداستۇرلى انشىلەر مەن ەستراداشىلار ءبىرىن ءبىرى جامانداۋدان اسپاي ءجۇر. بىزگە داۋ-داماي قۋىپ، ونبەس ءىستىڭ سوڭىن قۋاتىن ۋاقىت جوق. باعلان ونەردىڭ باسىن تورگە سۇيرەيتىن شىن ونەرپازدار ءوزارا بىرىگىپ، ۇلت بولمىسىنا زيان كەلتىرەر ىستەرمەن كۇرەسۋدى ۇيرەنگەنءى ابزال-اق.

بەكجان تۇرىستىڭ "قالا مەن دالا" گازەتىنە بەرگەن سۇحباتىنان