"مەكتەپكە كەتتىم!" دەپ انامنان سۇرانىپ كەتتىم. دەرەۋ مەكتەپ ديرەكتورىنا جەتتىم! ول كىسى تاپسىرما بەرىپ جاتىپ، قارۋ –جاراقتىڭ ءبارىن قولدانۋىما بولاتىنىن ەسكەرتتى. سودان نە كەرەك، اۆتومات اسىنىپ، ىشقىرىما ون شاقتى گرانات بايلاپ، اجەتحانا الدىنا زەڭبىرەك قويعىزىپ، سوسىن پۋلەمەتتى سيپاپ، وكوپتا جاتايىن. ءبىر كەزدە ون شاقتى پەدوفيلدەر كەلە جاتتى. ويلارى-- وقۋشى قىزدارعا زورلىق جاساۋ عوي، وڭباعانداردىڭ! جۇگىرىپ زەڭبىرەكتىڭ قاسىنا كەلدىم. زەڭبىرەكپەن اتسام با ەكەن؟ قويشى، ولار تانك ەمەس قوي؟ ول ويىمنان اينىپ، گرانات لاقتىرعىم كەلدى. قويشى، جارىلماي قالىپ، اشەيىن باسىنا سارت ەتە قالسا شە؟ ءبىر كەزدە مەكتەپ جانىنداعى وكوپتان اتىپ شىعىپ، اۆتوماتىمدى كەزەنىپ:
–وقۋشىلار قاۋىپسىزدىگى ءۇشىن العا! ۋرراااا! –دەپ اتويلاپ شابۋىلداي قويىپ ەدىم، وزگە دە ۋرالاعان داۋىستاردى ەستىدىم. قاراسام، مەكتەپ ديرەكتورىنان باستاپ، مەكتەپتىڭ بارلىق مۇعالىمدەرى شابۋىلعا شىققان ەكەن! قولدارىندا سىپىرعى، كۇرەك، جۋرنال، گلوبۋس، شبابرا، شەلەك... اڭتارىلىپ تۇرىپ قالىپپىن. ولار مەنى باسىپ وزىپ، ون شاقتى پەدوفيلدى قورشاۋعا الدى. ءبىرى بورمەن اتقىلاسا، ەكىنشىسى وقۋشىلاردان جيناعان تيىندارمەن ۇرىپ جاتىر. زۇلىمدار دا قاراپ قالمادى، شالبارلارىن شەشىپ، ۇستازدارعا ۇمتىلدى. سول كەزدە مەن:
– جاتىڭدار، جاتىڭدار! –دەپ ايقاي سالدىم. اۆتوماتتان اتسام، مۇعالىمدەرگە دە وق ءتيىپ كەتۋى مۇمكىن عوي؟ مۇعالىمدەر تەز تۇسىنە قويدى. وزدەرىمەن الا شىققان كورپەشەلەردى جايا سالىپ، جالپ–جالپ جاتا كەتىستى. مەن دەرەۋ پەدوفيلدەرگە وق جاپۋدىردىم. ءسويتىپ، وقۋشىلار ءۇشىن جاۋ بولعانداردىڭ بەتىن قايتاردىق. ديرەكتور ارقامنان قاعىپ، العىس جاريالادى. سوعان ءماز بولىپ، ەرتەڭىنە دارەتحانا ماڭىنداعى ساراي ىشىندە ۇيىقتاپ قالىپپىن. بىرەۋ تۇرتەدى. قاراسام، پوليسيا بىتكەن وسىندا.
– دارەتحانانى نەگە كۇزەتپەي ۇيىقتاپ قالدىڭ؟ –دەپ سۇرادى ءبىرى.
– كەشەگى شابۋىلدان قاتتى شارشاپپىن..
– قولىڭدى قايىرىپ، بولىمشەگە الىپ كەتەمىز!
ولار قولىمدى قايىرا بەرگەندە... ءيا، قولىمدى قايىرا بەرگەندە، تۇسىمنەن شوشىپ وياندىم! قۇداي بەتى قۇرىسىن، ءمۇعالىم بولمايمىن! مۇعالىمدە قاي ءبىر بەدەل قالدى اجەتحانا كۇزەتكەننەن كەيىن؟ قۇرىسىن، ءمۇعالىم بولمايمىن! بولمايمىن دەدىم عوي!!!

مۇحتار شەرىم