25-ماي 1974 جىل
"ەرتە-ەرتەدە نەرون پاتشا ءومىر سۇرگەن. جۇرت ونى اقىماق دەپ اتاۋعا داعدىلانىپ كەتكەن. شىنىندا دا ول سونداي بولدى ما، مەن ونىسىن بىلمەيمىن. ءبىراق مەن ونى ءوز ءسوزى ارقىلى بىلەمىن جانە تەرەڭ تۇسىنەمىن. «و! قانداي ۇلى اكتەر ءولىپ بارادى!» — ونىڭ بۇكىل ءومىرىنىڭ ءدانى سول سوزىندە. ول قانشا اقىماق بولسا دا، ءوز قالاۋىنشا ءومىر سۇرمەگەن ادامنىڭ شىن جۇرەكتەن مويىنداۋى. ءبىز ءبارىمىز — ءارتيسپىز، ءتىپتى ۇساق-تۇيەك تە دە..."
("مۇقاعالي كۇندەلىگىنەن")
مۇقاعالي اتامىزعا جىر ارناعان، ءان ارناعان، سۋرەتىن سالىپ، ءمۇسىنىن قاشاعان قازاق كەم دە كەم... كۇللى قازاق مۇقاعاليدىڭ ءبىر ولەڭىن جاتقا بىلمەسە دە، ەسىمىن ەستىگەننەن-اق كىم ەكەنىن بىردەن بىلەرى انىق! سونىڭ ءوزى - مويىنداۋ! ونىڭ ۇلى اقىن، دارا تۇلعا، ءبىرتۋار قازاق ەكەنىن مويىنداۋ!
***
عاجاپ نەتكەن...
اسپانتاۋدىڭ ەتەگىن مەكەن ەتكەن،
قاراساز ءحانتاڭىرلى قۇتتى مەكەن!
باۋىرىندا ءور مۇقاڭ ءتۋىپ-وسىپ،
قارلىعاشتاي الىسقا ۇشىپ كەتكەن.
بار ما امالى...
تالماي قانات ارالاپ ساي-سالانى،
جىرىمەن سۋسىنداتتى ەن دالانى.
قايىردى دا قۇزعىندار قاۋىرسىنىن،
قارلىعاش جازىلماستاي جارالاندى.
قاۋقارسىز جارىستىڭ با...
سورىڭا ولەڭ ب ا ق بوپ جابىستى دا،
ءىشتارلاردىڭ جاقتارى قارىستى دا.
ولەڭىڭنىڭ وزەگىن بىتەي الماي،
سەنى ءوشىردى، اقىرى، الىستى دا!
مىڭ ءسۇرىندى...
ولەڭىم دەپ ۇمتىلعان جىر-كۇشىڭدى،
سەنىڭ نازىك جانىڭدى كىم ءتۇسىندى؟!
بارىندا باعالاماس بايلىقتارىن،
بۇل قازاق جوعالتقان سوڭ كەش كۇرسىندى.
قاناتىڭ تالدى ما شىن...
قارا ولەڭنىڭ قايىستىرىپ قابىرعاسىن،
قايدا كەتتىڭ، قاراسازدىق قارلىعاشىم؟!
دەگەنىنە جەتتى دە قاس-دوستارىڭ،
اقىرى قابىرىڭە سالدى ما شىن؟!
سەن قاشپادىڭ...
كورە الماعان وزەن-كول، تاۋ-تاستارىڭ،
سامعاپ ۇشىپ جەتە الماعان كوك اسپانىڭ،
ءبارىن جيىپ امانات قىپ قالدىرىپ،
بولاشاققا جۇك ارتىپ سەن تاستادىڭ.
ءومىرىڭ مۇڭمەن ءوتتى...
جەتە الماعان جەرىڭە جىرىڭ جەتتى،
ايتقىڭ كەلگەن ىشتەگى سىرىڭ جەتتى.
ءوزىڭدى اڭساپ، كورۋگە ىنتىق بولعان،
قازاقتىڭ بار جەرىنە ءۇنىڭ جەتتى.
قانە، بار كىم...
كەلدى، كەلەر ءتۇرلى اقىندار سۇيەر حالقىن،
ەستە ساقتاپ، ۇرپاق جاتتاپ الار اتىن...
ايتكەنمەن دە، تۋىلمايدى قازاقتا ەندى،
مۇقاڭ سىندى مۇزبالاق، اردا اقىن!!!
ماقپال سەمباي
