ەلباسىمىز ن.ءابىش ۇلىنىڭ «ۇلى دالانىڭ جەتى قىرى» اتتى ماقالاسىن بارلىق ىنتاممەن، قىزىعا وقىپ شىقتىم.
ەلىمىزدىڭ بولاشاعى بولىپ تابىلاتىن بۇگىنگى جاس بۇلدىرشىندەردى تاربيەلەپ وتىرعاندىقتان، اتا-بابامىزدىڭ ءجۇرىپ وتكەن جولدارىن، ءتول تاريحىمىز تۋرالى، ەڭ الدىمەن، بىزدەر، ۇلت تاربيەشىلەرى ءبىلۋىمىز كەرەك. سوندىقتان ماقالانى بارلىعىمىز وقىپ، ونى ۇجىم بولىپ جان-جاقتى تالقىلادىق.
ماقالانىڭ مازمۇنى وتە تەرەڭ، ءارى ماعىنالى. وسىنداعى العاشقى بولىمدە دالانىڭ جەتى قىرى تۋرالى قالاي كەرەمەت ايتىلعان. «اتا-بابامىزدىڭ اتقا ءمىنۋ مادەنيەتى»، «ۇلى دالاداعى ەجەلگى مەتاللۋرگيا»، «اڭ ءستيلى»، «التىن ادام»، «تۇركى الەمىنىڭ بەسىگى»، «ۇلى جىبەك جولى»، «قازاقستان – الما مەن قىزعالداقتىڭ وتانى» دەگەن بولىمدەرىنىڭ ءارقايسىسىنا توقتالىپ، تاريحىمىزدى قايتا تانىعانداي كۇي كەشكەنىمىز جاسىرىن ەمەس.
ەلباسىمىز وسىناۋ ماقالاسى ارقىلى سانامىزعا سىلكىنىس اكەلىپ، ەرەكشە رۋح بەردى. ماقالادان ۇلكەن وي ءتۇيدىم. «اتقا ءمىنۋ مادەنيەتى» ماعان ەرەكشە اسەر بەردى. مەنىڭ تابيعاتىما جاقىن دەسەم دە بولادى. حالقىمىز قال سۇراسقان كەزدە دە «مال-جان امان با؟» دەپ جاتادى. اتا-بابامىز ءتورت تۇلىك دەپ ەرەكشە ءقادىر تۇتۋى دا تەكتەن-تەك بولماسا كەرەك.
«ات – ەر قاناتى». نەبىر قيىن-قىستاۋ زاماندا ەرلەرىمىز ات ۇستىنەن تۇسپەي، جاۋدان ەلدى قورعادى. ەرلەر ەلدى قورعاسا، جۇيرىك تۇلپار باتىرلارىمىزدىڭ جان سەرىگى بولدى.
ماقالانى وقىپ وتىرىپ، تاريحىمىزدى قايتا وقىپ شىققانداي اسەردە بولدىم. مىنە، الەم تانىعان قازاقستاننىڭ ۇلگىلى، ءبىلىمدى، باسەكەگە قابىلەتتىلىك تانىتا بىلەتىن ۇل-قىزىن تاربيەلەۋدە ءبىز، ەڭ الدىمەن، وسىناۋ ەڭبەكتى وزىمىزگە باعىت بەرەتىن باعدارشام ەتسەك، ءبىزدىڭ دە، ءبىز تاربيەلەپ وتىرعان جاس ۇرپاقتىڭ دا اداسپاسى انىق.
ءزابيرا ابدىكارىموۆا
