ىشقىنعان جانى شىعىپ اقيقاتتىڭ،
داۋىسى جالعاندىققا قارعىس اتتىڭ!
ۇلتىمنىڭ كەرەڭ ۇلى مەن ەمەس ەم،
كەۋدەڭنىڭ سىرىلىن دا ەستىپ جاتتىم.
ەستىدىم،
ۇرانداعان حان كەنەنى،
ىسىلىن سۋىلداعان سۇر جەبەنىڭ.
ۇلتىمنىڭ ءحالى مۇشكىل،
قانسىراعان
قانجوسا جاراسىنا نە سەبەمىن؟!
دالادا قوبىز ءۇنى اڭىراعان،
ۇليدى،
اتامەكەن قاڭىراعان.
ءدىنى جات،
ءتىلى شۇبار،
مالعا ۇقساپ –
ءدۇبارا ۇرپاق تۋدى ماڭىراعان.
جەر كەتپەك ۇستاعاننىڭ ۋىسىندا،
قازاقتىڭ بولماعان كۇن تۋمىسىندا –
شەتەلدە قالىپ قويىپ جاتىر جاستار،
ەلىنە ەندى قايتىپ جۋىسىن با؟
ايتەۋىر زامان تۋدى يۋ-قيۋ،
ەس كەتىپ، ارمان بولدى قۇلقىن تىيۋ...
بايىپ اپ، قۇداي بولام دەگەندەرگە –
قيامەت بولدى شىركىن، ەستى جيۋ.
بۇيىرىپ نەسىبەمىز جاتشىلىققا،
كەز بولدىق جان توزگىسىز تاپشىلىققا.
جەرىمە جۇڭگو قاپتاپ قۇمىرسقاداي،
اقىرى اپارمايدى-اۋ جاقسىلىققا!
كۇنىن دە تاۋەلسىزدىك اتاي الماي،
جالانعان جەندەتتەرگە باتا الماي –
سىعالاپ بۇرىشتاردان قازاقتار ءجۇر،
باتاعا پىسكەن استان تاتا دا الماي...
قيامەت بولدى ارۋاققا دۇعا جاساۋ،
قازاققا مازاق بولعان قايداعى –
اساۋ؟!
الدىندا ايداعاننىڭ كەتە باردى
شۇلعىعان ءوز ەركى جوق، قايران باس-اۋ.
(جان-جاعىنان قازاق ۇلتىن قامالاپ،
يتتەر شىقتى،
جەلتوقساندا ابالاپ.
ادىرام قالدى تاۋەلسىزدىك دەگەنى،
پوليسايلار قازاقتاردى سابالاپ...)
ۇمىتقان ازاتتىقتى قۇلسىڭدار ما،
«كەلەد – دەپ، – وزدىگىنەن» تۇرسىڭدار ما؟!
ادىرام قالدى مىنە، دۇعالارىڭ
بۇيىرماي جەلتوقساندىق قىرشىندارعا!
قۋانىش مۇقتاي
اقىن، قوعام قايراتكەرى
پىكىر قالدىرۋ