(ءبيسميللاھير-راحمانير-راحيم)
حاقتىڭ ق ۇلى ەدىڭ،
قازاقتىڭ قايسار ۇلى ەدىڭ.
تۇراندا تۋىپ،
تۇنەك تۇرمەدە تۇلەدىڭ.
تۇنەك تۇرمەنى تىلگىلەپ وتكەن جاسىنداي،
سەن دەگەن، تاكە، دالانىڭ وتكىر ءتىلى ەدىڭ!
سەن دەگەن، تاكە، قازاقتىڭ وتكىر ءتىلى ەدىڭ،
قاسقايىپ تۇرىپ، حاقتىقتى عانا تىلەدىڭ.
شىندىق پەن جالعان جانىعا قارسىلاسقاندا،
جارق ەتىپ بارىپ جارىلىپ كەتتى جۇرەگىڭ.
جارق ەتىپ بارىپ جارىلىپ كەتتى-اۋ جۇرەگىڭ،
ءبىر ءوزىڭ، تاكە، ءبىر عاسىرعا ازىق جىر ەدىڭ.
سان جەكپە-جەكتە جىرتىلىپ كەتكەن قازاقتىڭ،
دالاسىن دال بوپ جىرىڭمەن كوكتەپ ءجۇر ەدىڭ...
جىرتىعىن كوكتەپ دالانىڭ جۇرگەن كەزىڭدە،
نۇر ويناپ قاندا، نامىسىڭ ويناپ كوزىڭدە،
قاراڭدى باعىپ، قارايعان ارتتا جاۋ بارىن،
سەزسەڭ دە سەزبەي قالعانسىڭ، تاكە-اۋ، وزىڭدە...
لاپ ەتىپ لاۋلاپ جانعان شاعىڭدى كەشىرمەي،
جالىندى جىردى داۋىلدى تۇنمەن وشىرمەي،
تىنبايتىن تىڭشى قايدا جوق دەيسىڭ، ماسەلەن،
مىندەتىن يت تە وتەي الماس-تى ەش ۇرمەي!..
مىندەتىن وتەپ ارتىڭا تۇسكەن «اقتابان»،
جاۋىعىپ ساعان، جاۋىڭنىڭ ءدىتىن اقتاعان...
قايران ەرىم-اي، قارعا-قۇزعىنعا جەم ەتتى،
ارىڭدى سوتقا،
ءتانىڭدى وتقا قاقتاعان...
الا قارعالار ارىڭدى وتقا قاقتادى،
مىندەتىن سولاي اقتابان توبەت اقتادى...
سويتسە دە بىزگە «تۇنەكتىڭ سىرىن ايتسىن» دەپ،
جاۋ ساقتاعان جوق،
اللاھىم ءوزى ساقتادى!
اللاھ ساقتادى!
جىر الاۋىڭدى وشتىرمەد!
قازاقتىڭ باعىن قايتپاستاي ەتىپ كوشتىرمەد.
كوبەڭە ينە،
ۇرپىڭە ءشيدى تىقسا دا،
سايراعان قوبىز – ءتىلىڭدى جاۋعا كەستىرمەد!
سايراعان قوبىز – ءتىلىڭ تۇنەكتى وسقىلاپ،
تۇرمە تۇبىنەن تۇرانعا تارتتى كوش قۇلاپ...
جارقىلداپ جاسىن جاقسى اۋەن جاتتى تالىقسىپ،
بۇرىن دا سوڭدى ەستي قويماعان ەش قۇلاق.
بۇل قايداعى اۋەن؟
بۇل قانداي ءتاتتى ءان، جارىق؟
كەلگەندەي جارىق قاۋىزىن اسەم تاڭ جارىپ؟..
ال، قانە، اش جول، اقىنىڭ كەلدى، اعايىن،
اياقتا كىسەن...
الشاڭداي باسىپ تاڭجارىق!
– اسسالامۋعالايكۋم ءۋا راحماتوللاھي ءۋا باراكاتۇھ!
پىكىر قالدىرۋ