قامشى
دىراۋ قامشى، بۇزاۋ ءتىس،
بەس قارۋدىڭ ءبىرى ەدى.
دويىرلارعا دىراۋ-كۇش،
كەڭ دالانىڭ جۇرەگى.
وڭىندا دا، سولىندا،
ەر جىگىتتىڭ ءپىرى ەدى.
جايشىلىقتا قولىندا،
ساندىك ءۇشىن جۇرەدى،
قايشىلىقتا تىرەگى.
تىرلىگىنەن مىڭ كۇنگى،
بەلگىسى ەدى پارىقتىڭ.
بۇلىنگەننەن بۇلدىرگى،
المايتۇعىن حالىقتىڭ.
وسى قامشى ەسى ەدى،
وسى قامشى سەسى ەدى.
باعى دا وسى بەس ەلى،
قايتقان جاۋدىڭ مەسەلى.
قانشا مىقتى اڭىز بار،
پايىمداساق، پىسىقتاپ،
ەل باسقارعان ابىزدار،
قامشىمەنەن ۇشىقتاپ.
تەنتەكتىڭ دە ۇرشىعىن،
تەزگە سالعان دەسەدى.
ەر جىگىتتىڭ قىرسىعىن،
ءبىر تارتقاننان كەسەدى.
بي داۋىنا كونبەگەن،
ايتىلماسا جان سىرى.
حان الدىنا كولدەنەڭ،
كەسە تاستاپ قامشىنى.
دات سۇراعان ءۋاجدى،
اقيقاتتى العا ساپ.
وسى يگى ءداستۇردى،
جاقسىلىقپەن جالعاساق.
جىنى بۋعان باقسىلار،
جەتكەن كەزدە ۋاعى.
قولىنا الىپ قامشىنى،
سايتانداردى قۋادى.
تاسىعاندا نەسىبەڭ،
ماڭداي تەر بوپ تامشىلار.
ال بۇگىندە سەسىنەن،
ايىرىلعان قامشىلار.
ءجوندى-جونسىز شاتىلىپ،
ءمانسىز بولىپ مۇرادى.
سۋۆەنير بوپ ساتىلىپ،
دۇكەندەردە تۇرادى.
مايعا سالسا ەرىگەن،
قامشىنىڭ دا جانى بار.
ءتۇپ اتاسى تەرىدەن،
توبىلعىدان سابى بار.
قاسيەتىن قامشىنىڭ،
بىلەتۇعىن ەل كەرەك.
باباسىنىڭ جان-سىرىن،
جازا الماعان زەردەلەپ،
مەنىڭ داعى جوتامنان،
تارتىپ جىبەر كەرمەلەپ.
ۋا، ارۋاق!!!
تاۋەلسىزدىك
قازىنامدى الىپتى-اۋ توناپ ابدەن،
وتارشىلدار قۇرساۋلاپ مول امالمەن.
جەلتوقسان كوزىندەگى قاندى جاستى،
تاۋەلسىزدىك سۇرتەدى ورامالمەن.
قۇزعىننىڭ قانعا تويعان قۇلقىندارى،
ەسىمە السام تۇرشىگەم سول كۇندى ءالى.
اق كەپتەر بوپ كەۋدەمدى جارىپ ۇشتى،
لىقسىپ تۇرعان تاريحتىڭ تولقىندارى.
سان قاسىرەت جيىلىپ جالعانداعى،
سان عاسىر ءۇمىت ءجىبى جالعانبادى.
سەمەي بولىپ جىرتىلعان جۇرەكتەردى،
ارال بولىپ سۋالعان ارمانداردى.
تاۋەلسىزدىك ەمدەيدى قانىمەنەن،
تاۋەلسىزدىك ەمدەيدى جانىمەنەن.
تامىرىمدا بەيبىت كۇن بۇرشىكتەرى،
تامىرلارىن تەرەڭگە جايعان ەرەن.
تاۋەلسىزدىك سيپايدى ماڭدايىمنان،
ءتاتتى جىرىم توگىلىپ تاڭدايىمنان.
ازاتتىقتىڭ ەستيمىن ەكپىندى ءۇنىن،
تاۋلارىمنان، بۇلاقتان، تال-قايىڭنان.
اي-حاي دالام، پاڭ دالام، قايران دالام،
ەستيمىسىڭ داۋسىمدى جايراڭداعان.
ەگەمەن ەلىمدى ەركىن قۇشاقتايىن،
ارماندا كەتىپ ەڭ –اۋ قايران بابام. .
اجە رۋحىمەن سىرلاسۋ
جانىم مەنىڭ گۇلدەنەدى دالادا،
سەنىڭ ءسوزىڭ شىندىق ەكەن، راس اپا.
قايىرىمى قازاققا از قالادا،
مەيىرباندىق جايلى سوعىپ ءپالساپا.
ءوزىڭدى اڭساپ وتىرعانىم مىنە، ەندى،
تاعدىردىڭ بۇل ءبىر جازۋى شىعار-اۋ.
قاتىرادى سان ساۋالدار سىلەمدى،
جۇرەگىمنىڭ تۇسىنداعى شىق اناۋ.
قايشىلايدى جاس جانىمدى ەگەستى وي،
ءيىپ-يىپ جۇمساقتىققا اكەلگەن.
تىرلىك ءدامى سونداي ءتاتتى ەمەس قوي،
مامپاسيدەي سەن دۇكەننەن اپەرگەن.
ىزدەيتىنى جايلى مەكەن، ىلعي ىق،
بۇل قالانىڭ ەرەجەسى باعزىدان.
قاباعىنا كورمەگەن ەش مۇڭ جيىپ،
جىلاننىڭ دا باسىنا اق تامىزعان.
قايران اجەم،
پەيىلى كەڭ ۇقسايتۇعىن باقشاعا،
تەكەمەتى ءتۇرلى كۇي دە ءسىرماعى-ان.
وكىمەتىڭ ولشەپ بەرگەن اقشاعا،
ەل قاتارلى كۇنىن كورىپ ءجۇر بالاڭ.
ارقاڭىزدان تۇسپەيتىنبىز كۇن ۇزىن،
كەلمەس جاققا كەتە باردىڭ جىلىستاپ،
ارقاسىنان تۇسپەيىن دەپ ءومىردىڭ
مەن جالىنان ۇستاپ الدىم ۋىستاپ.
قاداپ قويىپ قانقۋ دەيتىن سۇڭگىنى،
قارق-قارق كۇلىپ سىرت جاعىمنان جاتتى كەي.
مەيرىمگە شولدەپ ءجۇرمىن بۇل كۇنى،
جان قالتاڭنان ۇزىلمەيتىن تاتتىدەي.
جار باسى
قالباڭ-قۇلباڭ جاعالايمىز جار باسىن،
كوڭىلدەردىڭ كوككە ۇشىرىپ قارعاسىن.
تاريح اتتى تار سوقپاقپەن تاسىرلاپ،
ءومىر سۇيرەپ بارا جاتىر ارباسىن.
سىر ايتامىز سوڭىن ءدايىم ءۇتىر عىپ،
شىندىق دەسە ۇندەي الماي قۇتىلدىق.
ەڭ اياعى سالەمىڭ دە ساتۋلى،
ءار كەۋدەدە توي جاسايدى كۇپىرلىك.
ىزگىلىكتى ىرىمەگەن سان عاسىر،
وكشەسىمەن ەزگىلەيدى ماۋباس ۇل.
سوعان قاراپ قول سوعامىز ەندى ءبىز،
«ويپىر-اي دەپ سەندەي اسىل بار ما بۇل».
ىشتە - شەمەن، ايتامىزدا حاتقا سىر،
ب ا ق قۇسى ما ول دا شەت ەل جاقتا ءجۇر.
ءىنىڭىز دە ىزەتتى ەمەس ەسەپشىل،
اعاڭىز دا جايلاۋ ەمەس جاپ-جاسىل.
جان قۋاتىم
قاۋىزىن اشىپ كۇننىڭ،
وزىڭە عاشىق قىلدىڭ.
اي بولىپ كوڭىلىمدە،
نۇرىڭدى شاشىپ تۇردىڭ.
ورمەلەپ ورگە كەلەم،
شۇباتىپ ورمەك ولەڭ.
سانامدى سەلت ەتكىزدىڭ،
جەلىگىپ كورمەگەن ەم.
ءوزىڭسىڭ ءسىرا، اق قۇسىم،
توقتاتىپ ۋاقىت كۇشىن.
القىنىپ جەتكەن جاڭا،
كەشىككەن باقىتپىسىڭ؟.
لىپ ەتىپ سالا قويىپ،
ۇياتتىڭ تەز ىلگەگىن.
اعىتتىڭ تۇيمەلەرىن،
بۇيىققان سەزىمدەردىڭ.
تۇرعاسىن شىن قاسىندا،
ءداتىمىز سىنباسىن با.
وزەندەي ورەكپىدىم،
جۇرەكتىڭ جىلعاسىندا.
تۇتقىنى جاسادىڭ دا،
بويكۇيەز قامىقتى ويدىڭ.
جانىمنىڭ قۋاتى ەدىڭ،
ءۇزىلىپ قالىپ قويدىڭ.
وتتاي جانىپ...
سەن دە بارا جاتىرسىڭ وتتاي جانىپ،
مەن دە بارا جاتىرمىن وتتاي جانىپ.
ەكەۋمىزدە لەزدە وتقا اينالىپ،
قازانىندا قىزىقتىڭ كوپ قاينادىق.
سودان كەيىن كۇي كەشتىك ءشوقتاي-عارىپ.
ال، ءبىراق تا ورتەنگىر سەزىمدەرىم،
ءجۇر ءالى كوبەلەكتەي وتتى اينالىپ.
ون ەكىدە ءبىر گۇلىڭ جاڭا اشىلىپ،
ماحابباتتىڭ مازمۇنىن جاڭاشا ۇعىپ.
ەركەلەيسىڭ، ەلجىرەپ مەيىرمەنەن،
سابيدەي ءتىلى جۇرگەن جاڭا شىعىپ.
وتتىعىن جارق ەتكىزدى قاراشا ءۇمىت،
كوز الدىمدا ءبىر ۇشقىن بارا جاتتى.
مىڭ جارقىلدىڭ ىشىنەن دارا شىعىپ،
جانىمدى جايىپ سالىپ الاشا عىپ،
قاراۋىلداي قوريمىن اق بەتىڭدى،
الماسىن دەپ الباتى ارا شاعىپ،
مەن دە ءبىر بال جيناعان بال ارامىن،
البىرت شاقتىڭ القابىن ارالادىم.
وزىڭە اكەپ ۇسىنام بال ورامىن.
سەن مەنىڭ ماڭدايىمنان سيپاپ تۇرىپ،
جۇلىم-جۇلىم جۇرەكتى جارالادىڭ،
قولىڭ بۇلعاپ بىزدەرگە بارا ما كۇن؟..
ەرتەسىنە سەن ماعان قارامادىڭ...
نۇر جەتەكتەگەن قىز
وتانىڭنىڭ بولسا-داعى جەرى كەڭ،
تاس قالادا تاسىرقاعان ەلىك ەڭ.
نوقاي بەرمەس نانىمىمدى نوقتالاپ،
ناۋرىزدا نۇر جەتەكتەپ كەلىپ ەڭ.
سول ساتتەردە قاراتالداي تاسىپ ەم،
ءدايىم الشى تۇسەتۇعىن اسىق ەم.
تىك ۇشاقتاي كوككە ءىلىنىپ تۇراتىن،
بولعان ەمەس مارتەبەمنىڭ ءباسى كەم.
جەل-جەلىكتىڭ وتكەلەگى بەلگىلى،
ءبىراق ونداي دەي المايمىن مەن مۇنى.
كوگەرشىندەر سۇيىنشىلەپ كەتتى ۇشىپ،
جەر بەتىنە ماقساتىداي كەڭ دە ۇلى.
بالكىم ونى بىلايعى جۇرت سەزبەگەن،
جانە دە ونى جەتكىزە المان سوزبەنەن.
اق بۇلتتاردان ءۇزىپ الىپ ۇسىنعان،
قولىندا ءجۇر ىزگىلەردىڭ كەزدەمەم.
ماڭدايىمنان مايدا سامال ءجۇر ەسىپ،
بالۋاندايمىن جاۋدى جەڭگەن كۇرەسىپ.
كوڭىلىمنىڭ كوكتەگەنى بەلگىلى،
ناۋرىزبەن سەن كەلگەندە ىلەسىپ.
كۇن قىزى
سيپاتى -كۇن، شاشى -كۇن، مىنەزى - كۇن،
مىڭ قاسيەت باسىندا ءبىر ءوزىنىڭ.
سەنىڭ باسقان ءىزىڭدى، ءوزىڭ تۇگىل،
قاراۋىلداي كۇزەتىپ جۇرەم ىزگىم.
كۇندەر ءوتتى ءبىر، ەكى، ءۇش. . . ساناماستان،
جالىنىما ورتەنىپ جانادى اسپان.
سەنبەيسىڭ بە جارىپ كور جۇرەگىمدى،
جۇرەگىمدە ءمورىڭ بار جاڭا باسقان.
قيناساڭ دا جانىمدى قانشاما مىڭ،
بۇعاۋىڭا ءتوزدىم مەن شارشامادىم.
بۇل دا ءبىر سىناعى عوي سىنى مىعىم،
ەجەلدەن كەلە جاتقان حانشالاردىڭ.
تاڭسارىدەي تۇنىعىم، راۋانىم،
سەزەمىسىڭ جانىمنىڭ بۇل اۋانىن.
قالاۋىڭا بەردىم مەن بارلىعىن دا،
مىنە مىناۋ يمانىم، مىناۋ ارىم.
ەرعازى ماناپ ۇلى
