ءبىر جىگىت ۇيلەندى. انا بايعۇس جالعىز ۇلىن ۇياعا قوندىردى. اتتەگەن-اي دەيتىنى وسى ءبىر قۋانىشتى بولىسەتىن قاسىندا شالى جوق. تانا كوز، كەڭ ماڭدايلى سۇيكىمدى ءبىر قىزدى ۇيىنە كەلىن قىلىپ ءتۇسىردى. انا دا ءماز، بالا دا ءماز.
قاتتى جاقسى كورەتىنىن ايتىپ، وسى قىزدى كەلىن قىلايىق دەپ اناسىن كوندىرگەن بالاسى بولاتىن. اڭقىلداعان اناسىنىڭ دا العاشىندا كەلىن بالا كوڭىلىنەن شىقتى. ەكى قولى بوساپ، بەلى جازىلىپ قالعان انانىڭ كوڭىلى شات ەدى. ءبىراق، بۇل قۋانىش ۇزاققا سوزىلمادى. بالاسى مەن كەلىنىنىڭ اراسىندا كيكىلجىڭدەر پايدا بولا باستادى. كەيىننەن ول ۇرىسقا ۇلاستى. «نە بولدى ەكەۋىڭە؟» دەگەن اناعا جاۋاپتارى مىناۋ بولدى: «ءسىز ارالاسپاڭىز. ءوزىمىز شەشەمىز». سوڭىندا بەلگىلى بولعانى، شۇيكەباس كەلىنىنىڭ قالاۋى بالاسى ەكەۋى عانا تۇرعىسى كەلەدى ەكەن. «اناڭدى قارتتار ۇيىنە وتكىزەرسىڭ، نە بولماسا بولەك ءۇي اپەرەرسىڭ. ايتەۋىر، ەكەۋمىز وڭاشا بولايىق» دەگەن كەلىننىڭ سوزدەرى ەكەن كۇندەلىكتى داۋدى مازداتاتىن.
سولق ەتكىزىپ ءۇي اپەرە سالاتىن بالاسىنىڭ دا قولى ۇزىن ەمەس بولاتىن. ويلاعانى قارتتار ءۇيى بولدى. اناسىنا وسى ءبىر ماسەلەنى جەتكىزۋگە وقتالعان بالا اشىپ ايتا المادى. ىشتەي ءبارىن سەزگەن انا ءوزى-اق كەتۋگە وقتالدى. وسى ۋاقىتقا دەيىن الاقاندا ايالاپ وسىرگەن ۇرپاعىنان قورلىق كورەم دەپ انا جانى ويلاپ پا ەدى؟! كوڭىلىن مۇڭ باسىپ، جۇرەگىن ءزىل باسىپ، جۇگىن جينادى. كەتەرىندە كەلىنى شىعارىپ سالۋعا دايىن تۇر. «كەرەگىڭىزدى اپارىپ بەرىپ تۇرامىز» دەپ قويادى اراسىندا. ال، بالاسى بولسا بەتىنە تىكە قاراي الماي، اناداي جەردە جەر ءسۇزىپ وتىر. سوڭعى شەشىمىن تاعى دا وزگەرتىپ قالار دەپ اناسىنىڭ ءۇمىت وتى وشەر ەمەس. ءبىراز ۋاقىت ءوتتى. ىنجىق بالاسىندا ءۇن جوق. انانىڭ كوزىنەن ىستىق جاس ەرىكسىز ارناسىنان تاسىعانداي بولىپ شىقتى. ءسويتتى دە ىزادان سىرەسكەن قولدارىمەن ەسىكتى اشىپ كەتە باردى.
سودان بەرى ءبىرشاما ۋاقىت ءوتتى. بالاسى مەن كەلىنىنىڭ اراسىندا داۋلى ماسەلە بۇل عانا ەمەس ەكەن. كەلىنى قايداعى جوق ماسەلەلەردى داۋ قىلىپ، نە كەرەك ەكەۋىنىڭ اراسى جاراسپادى. سوڭىندا جىگىت ايەلىنە قاراپ: «سەن مەنىڭ باعىم با دەسەم، قايناعان سورىم ەكەنسىڭ. انامنىڭ الدىندا كىنالى قىلعانىڭ ازداي، ەندى مەنى قۇرتاتىن ءتۇرىڭ بار. مەن ءقازىر انامدى ۇيگە اكەلەمىن. ال، سەن وسى ۋاقىتتا تابانىڭدى جالتىرات»، – دەدى باتىلدانىپ.
اناسىنان قالاي كەشىرىم سۇرايتىنىن دا بىلمەگەن بالاسى، نە دە بولسا اناسى جاتقان قارتتار ۇيىنە تۇرا ۇمتىلدى. ويىندا اناسىنىڭ بالاسىن قالاي قارسى الاتىندىعى. كەشىرمەي قويسا قايتەم دەگەن كۇدىك تە جوق ەمەس. سان ءتۇرلى وي مازالاپ اقىرى قايىرىمدىلىق ءۇيىنىڭ ەسىگىن اشتى. باردى دا دەرەۋ اناسىن سۇرادى. سول جەردەگى قىزمەتكەرلەر جىگىتتى مەكەمە باسشىسىنا سىلتەدى. مەكەمە باسشىسىنا بارىپ سۇراسا، ول كىسى جەرگە قاراي قالدى. بالاسى ءبىر نارسەنىڭ بولعانىن سەزىپ: «نە بولدى؟ انام اۋىرىپ قالدى ما؟» – دەدى ويىنا بار كەلگەنى سول بولىپ. الگى باسشى ءبىراز ءۇنسىز تۇرىپ، اناسىنىڭ جۇرەك تالماسىنان كوز جۇمعانىن ايتتى. بىرنەشە مينۋت بۇرىن شىعارىپ سالعانىن دا جەتكىزدى. سەنەر-سەنبەسىن بىلمەگەن بالانىڭ كوزى قاراۋىتىپ، دۇنيە استاڭ-كەستەڭ بولىپ كەتكەندەي كورىندى. ورنى تولماس وكىنىشتى جاعدايدى باستان كەشىردى. بار بولعانى ساناۋلى مينۋتتاردىڭ بۇيىرماعانىن قاراشى. دەنەسىندە جان قالماعانداي قيمىلسىز قالدى. اقىل-ەسىنەن ايىرىلارداي جاعدايعا ءتۇستى. سورلى بالا انا ءسۇتىن اقتاۋدىڭ ورنىنا، قايتا اياققا تاپتادى-اۋ. اناسى جانىندا بولسا توبەسىنە كوتەرىپ، بار جاقسىلىعىن ۇيىپ-توگىپ جاسار ما ەدى. ءبىراق، تىم كەش…
پىكىر قالدىرۋ