"قازاق حاندىعىنا 550 جىل" شىعارماشىلىق بايگەسىنە

ءبىر قۇدايدىڭ ديدارىن سەن كورمەگەندە كىم كورەر؟! – بۇحار جىراۋ ون سان الاش تۇسىندا، «ابىلايلاپ» تاڭ اتقان. «ابىلايلاپ» كۇن باتقان. تار قۇرساقتى انادان، تاۋداي بولىپ تۋىلىپ، ءتاڭىرى تەكتى جاراتقان. ارقادا تۇرىپ القىنا، ادىرناسىنان اعىتىپ، قىتايعا كەكتى وق اتقان. ورمانىن نۋلى ويراتىپ، قالاسىن شۋلى قيراتىپ، ءتورت تۇياقتىنى تۋلاتىپ، كۇنباتىستى كۇڭىرەنتە، كۇن تۇبىنە جول ارتقان. اسپان تەكتى دالادا، ماڭدايى ايداي نۇرلانىپ، ابىزى تەرەڭ تولعاتقان. قولىنا بولعان قارۋى، جولىنا بولعان جاراعى، نوكەرى تالماي ءتۇن قاتقان. كوكتەمگى بۇردەي كوگەرگەن، ءتورت قۇبىلامدى تەڭەرگەن، حان ابىلاي تۇسىندا: جاعامدى جىرتىپ جاۋ الماي، ارنامدى بۇرىپ داۋ الماي، قىلىشىم قىنعا سۇعىلماي، كويلەگىم قاننان جۋىلماي، كەسكىلەسكەن ءدۇسپاننىڭ، كەۋدەدەن جانى شىرىلداي. ەلىم ەلشە كۇن ءولتىپ، ەرىم بورىشە ءتۇن جورتىپ، كوكشەنى كۇنگە ءسۇيدىرىپ، ارقانىڭ بەلىن ءيدىرىپ، وڭ يىعىمدا – قاراتاۋ، سول يىعىمدا – الاتاۋ، ايباتىمدى اسىرىپ، ايلامدى ىشكە جاسىرىپ، ەر تۇركىنىڭ تۇقىمى، ەر شىڭعىستىڭ رۋحىن، جارتى الەمگە جاڭعىرتىپ، جاتقان ءبىر دارقان ەل ەدىم. شاعالا شالقار كول ەدىم!.. اجال ءبىر ايتپاي جەتكەندە، ساپارعا قايىتپاس كەتكەندە، ءدۇنيا باستان پىر ۇشىپ، حان ابىلاي وتكەندە: جىگەرىمدى جەر قىلدىم، شاتتىعىمدى شەر قىلدىم، كوزىمنىڭ جاسى كول بولدىڭ، حان ءتاڭىر قاققا ايرىلىپ، التايدى تورتكە ءبولدىردىم. ازۋ ءتىسى قاعىلعان، ارلانداي اششى ۇلىدىم. قىل ارقاننان قيىلعان، قۇلىند دا بولىپ شىڭعىردىم. اتا ءبىر ءدۇسپان اسقان سوڭ، ابدىراپ ەلىم ساسقان سوڭ، قوينىمنان الىپ جارىمدى، الدىنا سالىپ مالىمدى، شىعارماي الىپ جانىمدى، ون ساۋساعىڭداي جۇمىلعان، وزىڭنەن قالعان ون الاش، التى الاش بولىپ ارىدىق. جات باۋىر تارتقان قياعا، سۋىپ ءبىر قالعان ۇياعا، تاۋەلدى رۋحىم قونا الماي، تاڭىندا ارەڭ اتىرىپ، كۇنىندە زورعا باتىرىپ، قارنى ءبىر تويسا قۋانعان، تەكسىزدەن تورە تايراڭداپ، تايتۇياق جۇتىپ پارا العان، موينىندا قانى بوداۋسىز، اقيقات سۋداي سۇراۋسىز، جيرما ءبىر دەيتىن قاتىگەز، قاباعى كۇرەڭ عاسىردا، قايىرا قايتا جىل ساناپ، قاريا تاۋداي كۇڭىرەنىپ، قانىممەن جازعان جىرى ما، قايران دا كوڭىل تولار ما؟ تورعىننان جىبەك كيدىرىپ، تورقادان بەلىن بۋدىرىپ، توعىز اي ەلىن كۇتتىرىپ، توقسان دا قاتىن تولعاتسا؛ التى الاشتان الپىس ەر، ءۇش جۇزىمنەن ءۇش ءجۇز ۇل، جولىڭا قۇربان اتالسا، قاپىدا كەتكەن قاسقالار، قاپىدا كەتكەن قاسقالار، قايراندا ورنىڭ تولار ما؟ قايراندا ورنىڭ تولار ما؟! ۇمتىل زارىققان ۇلى – 1987جىلى 26جەلتوقساندا شىعىس تۇركىستاننىڭ التاي ايماعى قابا اۋدانىندا ومىرگە كەلگەن. ءقازىر ل.ن.گۋميلەوۆ اتىنداعى ەۋرازيا ۇلتتىق ۋنيۆەرسيتەتىنىڭ ماگيسترانتى. «بوزجۋسان ءبۇر جارعاندا...» جىر جيناعىنىڭ اۆتورى.