باياعىدا ءبىر اۋىلدا وتە مومىن، ىنجىقتاۋ ءبىر ادام ءومىر ءسۇرىپتى. اۋىلداستىڭ ءبارى كورە قالسا ءاجۋا ەتەدى ەكەن. ىنجىعىمىز مۇرنىن ءبىر تارتىپ، ىرجيىپ وتىرا بەرەدى... تاقىمى نە اتقا، نە ايەلگە تولىپ كورمەگەن سول سورلىدان ءبىر كورشىسى جاردەم سۇراپتى: - ۋا، باكە، الىستاعى اعايىنعا حابارشىعا جىبەرگەنگە بالانىڭ ىڭعايى بولماي تۇرعانى... ونىڭ ۇستىنە بالا جىبەرىپ شاقىرتتى دەپ تۋىس وكپەلەر... ءسىز بارىپ قايتساڭىز -دەيدى. جاياۋ ادامعا ەكى كۇندىك جەردەگى اۋىلعا ىنجىقتىڭ بارعىسى كەلمەي قيپ
اقتاپ تۇرعانىن كورىپ: -وي، باكە، سىزدەي ازاماتتى جاياۋ جىبەرەدى دەيمىسىز -دەپ كوپشىك قويادى. ءسويتىپ ىنجىعىمىز قوپاڭداپ ات ۇستىندە كەتە بەرىپتى. قىزىقتىڭ كوكەسى ىنجىق كەرى ورالعاكندا بوپتى. كۇنى بويى ات ۇستىندە ءجۇرىپ، ايدارىنان جەل ەسكەن باكەڭ اۋىلعا كىرگەندە ەلدىڭ ءبارى ساۋساق شوشايتىپ كۇلە باستايدى. -وي، انا ىنجىقتى قارا، ح-ح-ح! ء-ويبۋ، ىنجىق جەزدەم ادام بوپتى، ەي، حا-حا-حا! وسى ساتتە ىنجىق اتىن تەبىنىپ، كۇلىپ تۇرعاندارعا ۇمتىلادى. ىنجىعىڭ اياق استى كۇندەي كۇركىرەپ شىعا كەپتى: -وڭشەڭ حايۋان! قامشىمەن تارتىپ جىبەرەيىن بە؟! اكەڭ-شەشەڭدى...!!! قاعىتىپ تۇرعان جىگىتتەردىڭ ءوڭى بۇزىلىپ سالا بەرەدى. تۇرا ۇمتىلىپ ىنجىقتى اتتان جۇلىپ الماق ەدى ارىرەكتە قىزىقتاپ تۇرعان ءبىر قاريا باسۋ ايتىپتى: ء-اي، تيمەڭدەر! و بايعۇستى ەلىرتىپ تۇرعان اتتىڭ جەلىگى عوي. اتتان تۇسكەن سوڭ باسىلادى، قالپىنا كەلەدى! اتقا ءمىنىپ، ومىرىندە ءبىرىنشى مارتە ەلدىڭ توبەسىنەن قاراپ كورگەن باكەڭنىڭ قيالىندا اتا-باباسىنىڭ حان، باتىر بولعانى سەكىلدى تالاي قيال ويانىپ، جەلىگىپ العان ەكەن؟! پى.سى. كەشەلى بەرى وسى مىسال ويىمنان شىقپاي جۇرگەنى. ءبىراق مۇنىڭ ءبىرعانىم دەگەن ءبىر حانىمنىڭ نەسيە تۋرالى ايتقانىنا ەش قاتىسى جوق. و كىسىلەردىڭ ات ۇستىندە جۇرگەنىنە كوووپ بولدى عوي.(سەرىك ابىكەننىڭ فەيسبۋكتەگى پاراقشاسىنان)
