رۋحاني ءدىن الىپتارىنىڭ ءبىرى بيشر حافي حيجري 150 (ميلادي 757) جىلى مەرۆ دەگەن قالادا، وتىرىقشى وتباسىندا دۇنيەگە كەلدى. باعدات قالاسىندا ءومىر ءسۇرىپ، حيجري 227 (ميلادي 841) جىلى ومىردەن ءوتتى. ءوز داۋىرىندە حاديس عالىمدارىنىڭ ءبىرى بولعان بيشر حافي جاس كەزىندە ىشىمدىككە اۋەستەنىپ، ۋاقىتىن بەكەرگە وتكىزەتىن.

ءبىر كۇنى كەلە جاتسا، جەردە جاتقان ءبىر جاپىراق قاعازدى كورەدى. وقىپ كورىپ ەدى: «بيسميللاحي راحماني راحيم» دەپ جازىلعان ەكەن. دەرەۋ قاعازدى تازالاپ، ءاتىر سەۋىپ، ۇيىنە اپارىپ تازا جەرگە قويادى.

سول ءتۇنى عالىمداردىڭ ءبىرى ءتۇس كورەدى. تۇسىندە عايىپتان ءبىر ءۇن: «بيشرعا بارىپ ايت: – ءبىزدىڭ اتىمىزدى حوش يىسكە بولەدى، ءبىز دە ونىڭ اتىن ايگىلەيمىز، ەسىمىمىزدى ۇلىقتادى، ءبىز دە ونى ابىرويلى ەتەمىز، ەسىمىمىزدى تازالاپ كىردەن ارىلتتى، ءبىز دە ونىڭ جۇرەگىن تازالادىق».

عالىم العاشىندا تاڭىرقاپ: – بۇل جاي ءتۇس قوي، – دەپ سەنىڭكىرەمەدى. سەبەبى، بيشر ول كەزدە جاي جۇرگەن ءبىر اراققۇمار جىگىت بولاتىن. وسى ءتۇس قاتارىنان ءۇش مارتە قايتالاندى. ەرتەڭگىسىن عالىم دەرەۋ ءبيشردى ىزدەپ شىعادى. ءبيشردى ماس كۇيىندە تاپقان ول:

– ساعان ءبىر حابارىم بار، – دەدى.

بيشر: – كىمنەن، قانداي حابار؟ – دەپ سۇرادى.

«بۇل حابار اللادان كەلدى» دەگەندى ەستىگەندە بيشر: «مەنى ازاپتايمىن دەي مە؟» - دەپ تۇرعان بويىندا جىلادى.

شەيح ونى جۇباتىپ «ەشقانداي دا ولاي ەمەس» دەدى.

بيشر: – وندا كۇتە تۇر، جولداستارىممەن ءبىرجولاتا قوشتاسايىن، – دەدى. بارىپ دوستارىنا: – مەنى شاقىرعان ەكەن، بارايىن ءارى سەندەردى دە اللاعا شاقىرامىن. ەندىگارى مەنى استە ىشىمدىك ورىندارىنان تابا المايسىڭدار، – دەدى. سودان كەيىن بەيشارا كۇيدە جالاڭ اياق، جالاڭ باس سىرتقا شىعىپ، راببىسىنا ۇزاق تاۋبە ەتتى.

اقيقات جولىن تاباندى ۇستانۋىنىڭ ارقاسىندا بارا-بارا اۋليە كىسىلەردىڭ قاتارىنا قوسىلدى. وسىدان سوڭ بيشر ەشقاشان اياق كيىم كيمەدى. ءوزىن «حافي» ياعني جالاڭ اياق ءجۇرۋشى دەپ اتادى. نەگە اياق كيىم كيمەيتىنى سۇرالعاندا، «اللاعا تاۋبەگە كەلگەن كۇنى اياعىم جالاڭ اياق بولاتىن، ەندى اياق كيىم كيۋگە ۇيالامىن» دەگەن ەكەن.

دەرەككوز: muslim.kz

ۇسىنعان: گۇلىم جاقان