اقپاننىڭ اۋا-رايى الدامشى، ءبىر كۇن بەتىڭنەن سيپاسا، ءبىر كۇن شەكەڭنەن شەرتەدى، كەشە جەر بەتى مايراعايدا-تايراعاي بولىپ ەرىپ وسى مەن كوكتەم شىقتى-اۋ دەپ ەدىك، ازاندا اپپاق قار بۇرقاسىنداپ، قىلىشىن سۇيرەگەن قاڭتاردىڭ قىسى بۇرىق-سارىق كۇي كەشىپ العانىن ءورىپ قالىڭ شاپاندى ىزدەي باستادىق. سارى ماشينانى بوربايلاپ شاۋىپ جۇرەتىن مەن سوڭعى كەزدە ءبىر جاقسى ادەتكە كوشتىم، ۇيدەن كادىمگى جۇمىسقا كولىكپەن كەتكەن ادامداي جولعا شىقتىم، كورشىلەرىم الدانادى كولىكپەن كەتتى دەپ، ەكى شاقىرىم جەردەگى ۆودنيك ىقشام اۋدانىنا سارى تۇلپاردى قاڭتارىپ، قاپتاعان تاناۋىنان جەل ەسكەن، ءجۇز ەلۋ تەڭگەلىك جەتى ادامدىق تىرتاڭبايعا ءمىنىپ ۆوكزالعا تارتام. وزىڭمەن ءوزىڭ الىسىپ، قالىڭ كەپتەلىستە جوعالتاتىن ۋاقىتىڭدى ۇنەمدەۋگە، كوشەدەگى اقشا جازاتىن كامەرادان، ىسقىرىعىن شالىپ تۇرعان ماي قىزمەتكەرىنەن قۇتقارىپ، تۇنگى شالا ۇيقىنىڭ قالعانىن تولىقتىرادى ەكەنسىڭ، قانداي كەرەمەت جانارمايعا قۇيعان تيىنىڭ دا قالتاڭدا، سولاي الماتىدا تالتاڭدا...
جەتىنشى ادام بولىپ ەسىك تۇبىندە ەسىك اشىپ-جاپقىش بالا سياقتى زورعا جايعاستىم، قىتايلار جاساعان قوبديداي تار ماشينا تومپاڭداپ زۋلاپ كەلەدى، وتىرا سالا ەسىڭ شىعادى، ولارعا قايىسىپ تىرەسكەن كەپتەلىس مۇلدە جوق، جول شەتىندەگى تروتۋارلاردى تاقىمىنا قىسىپ الىپ جۇيتكي بەرەدى، جۇيتكي بەرەدى، ول جەردىڭ وي شۇڭقىرىنا ءدوڭ،الاعى ەش تيمەيدى بەتىندە ۇشادى، قارسى بەتكە شىعىپ قۇيىنداي زىمىراۋدا ولاردىڭ كانىگى ادەتى، جول ەركەسى وسىلار، قالاعان جەردەن قوسىلىپ، قالاعان جەردەن تۇمسىعىن تىعادى، ول بايقۇستار جالعا العان كولىكتەرىنىڭ كۇىندەلىكتى جوسپارىن ورىنداپ، بالا-شاعاسىنا ازىق اپارۋ ءۇشىن جانىن شۇبەرەككە ءتۇيىپ ارلى-بەرلى تىنباي بەزەكتەيدى....
قالاعا ىلىنە بەرە جانىمداعى تولىق دەنەلى اپا مىڭ تەڭگەسىن شىعارىپ جۇرگىزۋشى ورىس جىگىتىنىڭ قولىنا ۇستاتتى، تۇزداي كوزمەن قيعاشتاي قاراعان ول:
-گدە ۆى ۆىحوديتە؟
-بالام-اۋ، الا بەرسەڭشى. قۇلاعى شابانداۋ ەستىسە كەرەك.
- گدە ۆى ۆىحوديتە؟
-بالام-اۋ، الا بەرسەڭشى جول اقىسى عوي.
-اپا ول كىسى سىزگە قاي جەردەن تۇسەسىز دەپ وتىر.
-ا...ە... قايدا بولۋشى ەدى، ۆوكزالعا بارام.
-جۇرگىزۋشى الدىنا قاراپ تىنىشتالا قالدى.
-جانىندا وتىرعان موينىن بۇرا قاراپ، «بۇگىن كەش باتقانشا قار جاۋادى-اۋ دەيمىن، بالام».
-اپا، ونى ءبىر اللا بىلەدى.
-انا اۋا-رايىن بولجايتىندار كەشە تەلەجاشىكتە سولاي دەپ جاتقان.
-ولاردىكى تەك بولجال عانا، ءقازىر ادامدار اللانىڭ ىسىنە ارالاسىپ الاتىن بولعان، ناق شىنىن جاراتۋشى بىلەدى، ولاردىڭ ايتقانى كەيدە كەلەدى، كەيدە مۇلدە باسقا.
-دۇرىس ايتاسىڭ بالام.
-اپا مىنا سارى جىگىت سىزدەن قاتتى قورقىپ كەتتى، قايتا-قايتا جانى شىعا «گدە ۆى ۆىحوديتە»،-دەپ بەزىلدەپ كەتتى، ءتىپتى الدىنا قاراۋعا شاماسى كەلمەي كەتتى، وسىلار ايەلىنەن قاتتى قورقادى-اۋ شاماسى، ەگەر مەن اقشا بەرسەم ولاي سۇرامايتىن ەدى.
-يا، دۇرىس ايتتىڭ بالام، سەن ءبىر زەردەلى بالا ەكەنسىڭ، ءبىزدىڭ قوعامنىڭ قاسىرەتى دە وسى.
ء-سىز شالىڭىزدان قورقاسىز با؟
-قورقاننى نەسى، الدىنان قيا وتپەيمىن، ءقازىردىڭ وزىندە شالدىڭ رۇقساتى مەن كەلە جاتىرمىن.
-نەگە سونشا قورقاسىز؟
-مەن تۋاردا شەشەم بايقۇس ءبىر اۋليەنىڭ باسىنا بارىپ، جاراتقاننان مەنى سۇراپتى. مەنىڭ الدىمدا التى بالاسى شەتىنەپ كەتكەن ەكەن. اۋليەنىڭ باسىندا تۇرعاندا كەنەتتەن شەشەم قۇلاپ، ورنىنان تۇرا الماي قالىپتى، شىراقشى اقساقال «سەنىڭ قانداي كۇناڭ بار، اۋىر ءبىر كۇنا جاساپ ءجۇر ەكەنسىڭ»، - دەپ كىرىپىگىنىڭ استىنا جاسىرىنعان كوزىن اشا اشۋلانىپ قاراعان ەكەن، شەشەم بايقۇس دىرىلدەپ مەن كۇيەۋىمە ءجيى ۇرسامىن، بوقتايمىن دەپ ەڭكىلدەپ جىلاي باستاپتى، مىنە اۋىر كۇنا، ايەلدىڭ ءپىرى – ول ەرى، ەرىڭ ريزا بولسا ساعان سەگىز ءجاناتتىڭ ەسىگى اشىق، ەكى دۇنيەدە سەنەن باقىتتى جان جوق، جىلا قاتتى جىلا كۇناڭ توگىلسىن، شىنايى تاۋبە ەت، ەكىنشى بۇل كۇنانى جىساماۋ تۋرالى انت ءىش دەپ سۇستانا ايتىپتى.
مىنە، وسى اڭگىمەسىن ءبىز تالاي ەستىدىك، سودان مەن تۋىپ، ارتىمنان ءۇش ءىنىم قاتار ءوسىپتى. «قىز بالا جات جۇرتتىق، باسقا ءۇيدىڭ تىلەكشىسى بولاسىڭ، ءبىرىنشى جارىڭدى جاتتاي سىيلا، تۇسكەن بوساعاڭدى جانىڭداي جاقسى كور، ول ءۇيدىڭ ءبىر تال قوقىسى سەن ءۇشىن قيماس زاتتاي بولسىن، سوندا سەن باقىتتى بولاسىڭ»،- دەپ ەس بىلگەننەن ميىمىزعا قۇيىپ تاستاعان دەپ سارى كەمپىر اعىنان اقتارىلدى. ءقازىر اللاعا شۇكىر 9 بالام بار، نەمەرە-شوبەرە ءوسىپ جاتىر، اپا تاعى ءبىر اڭگىمە كوشتى.
«وسىدان 5 جىل الدىن شالىم 63-كە كەلدى، تاي سويىپ پايعامبار جاسىن ۇيدە ەرەكشە قۇرمەتتەپ تويلادىق. ەكى جىلدىڭ الدىنا مەن دە 63-كە كەلدىم، شالىما قاراپ، بالالارىما ەسكەرتتىم. «ءاي، كەمپىر پايعامبارىمىز مۇحاممەد(س.ع.ۋ) ەر ادام بولعان، سوندىقتان ساعان بۇل جاستى تويلاۋعا بولمايدى» دەپ ەسكەرتتى، مەن بىردەن ءوز ورنىمدى ءبىلىپ تىنىش قالدىم.
بىزدە، وتباسىندا شالىمنىڭ ايتقانى زاڭ، ول نە دەسە ءبىز ەش قارسى تۇرمايمىز، تاماقتا ودان بۇرىن قول سوزبايمىز، داستارحاندا سونىڭ ۇزاق باتاسىمەن ورنىمىزدان تۇرامىز.
مەندە ءسوز جوق تەك ەستىگەنىمدى ىشىمە ءتۇيىپ، ءوز ايەلىمدى ەسىمە الىپ سەيفۋلين كوشەسىنە جەتە ءۇنسىز كولىكتەن ءتۇسىپ بارا جاتتىم...
نۇرحالىق ابىدراقىن
پىكىر قالدىرۋ