30 قاراشادا ساعات 18:00-دە الماتى قالاسىنداعى "الاتاۋ" ءداستۇرلى ونەر تەاترىندا اقىن، قازاقستان جازۋشىلار وداعىنىڭ مۇشەسى حالىقارالىق "الاش" ادەبي سىيلىعىنىڭ لاۋرەاتى ماعيسا قۇناپيا قىزىنىڭ "ولەڭ – ءسوزدىڭ پاتشاسى" اتتى جىر كەشى وتەدى. 

ماعيسا قۇناپيا قىزى – 1972 جىلى 15 مامىردا التاي ايماعى بۋىرشىن اۋدانى شۇڭقىر اۋىلىندا دۇنيەگە كەلگەن. قىتايداعى «تۇلپار» ادەبي سىيلىعىنىڭ يەگەرى. اقىننىڭ «قىزىل شولپى»، «اي جۇزىنە كوپ قاراپ»، «قىزىل قايىڭ» اتتى جىر جيناقتارى جارىق كورگەن.

Qamshy.kz اقپارات اگەنتتىگى اقىننىڭ ءبىرقاتار ولەڭىن وقىرمان نازارىنا ۇسىنادى. 

ءسوز اۋلاعان كۇن

قادالدىم نەگە جالعىز نۇكتەگە،
سۇڭگى-مۇز كىرپىك، كوز جاۋراپ.
ۇيلەسىم تاپپاي مىناۋ تىرلىكتەن،
كەڭىستىكتە ۇشقان ءسوزدى اۋلاپ.

شاقشاداي باستا زىمىران ويلار
تابانىم جەردى مەكەندەپ.
تىزبەگىن ءسوزدىڭ اڭدۋمەن ءوت­ءتىم،
«تۇسىمنان قاشان وتەر؟» دەپ…

سان سوقتىرادى سيقىر سوز-الەم،
اڭعال جاندارعا تەك بىزدەي.
جالعان ساۋلەگە كوز اربالعاندا،
ءوت­ءتى دە كەت­ءتى جەتكىزبەي!

كول بەتىنەن دە جىلىلىق ىزدەپ،
ايدى دا كوكتەن قىزىقتاپ.
قوس مەكەندى ءومىر كەشكەننەن سوڭ با،
الاڭ-سالاڭمىن، ۇمىتشاق.

جۇرەكتى شانشىر سەزىمدەرىم كوپ،
جاي تاپپاس جىر بوپ تىنعانشا.
سيقىرلى ءسوزدى زارىعا كۇتىپ،
قۇسۇيقى بولعان ءتۇن قانشا؟!

شات­تىققا شومام ءسوز اۋلاعان كۇن،
بولىسپەي قالاي ىركەمىن؟!
كەستەلى جىرمەن
جىلاعان جۇرەك
كوز جاسىن ەپپەن سۇرتەمىن!

مەنىڭ اكەم

مەنىڭ اكەم – جەردە ەمەس، كوكتەگى ادام،
(ءبىر-اق تۇندە كوككە ۇشىپ كەتكەن ادام).
ءبىر ادامعا «ءاي، سەن!» دەپ سويلەمەستەن،
رەنجىتپەي ەشكىمدى وتكەن ادام

ءورىس قانداي، ول كەزگى قونىس قانداي!
اي دا ءبىزدىڭ توبەدە تولىسقانداي.
بۋداقتاعان اۋىلدىڭ ءتۇتىنى دە،
«ساعىنارسىڭ ءبىزدى ءالى…» دەپ ۇشقانداي!

سىبىزعىدان ءبىر اۋەن ەسىلمەس قۇر،
بولدى اقىرى جەتپەس وي، شەشىلمەس سىر.
سونان بەرى اسپانعا اڭتارىلتىپ،
كورىنبەدى، امال نە، وتىز بەس جىل!

كولبەڭدەيدى ماڭىمدا كوبىك ادام.
تياناقسىز كورىنەر كوبى ماعان.
ساعىنىشتىڭ مونشاعىن كوزگە ءتىزىپ،
كەي ءسات­تەرى ابايسىز توگىپ الام.

بۇل عۇمىردىڭ الدى – شۋ، ارتى قانداي؟
سابىرىمدى ساعىنىش سارقىعانداي.
اجال نەگە بولماعان ادىلەت­ءتى،
كەلىسىمگە كەلەتىن، تارتىپ الماي….

بالالىعىم شاشىلدى…
جيناعام جوق.
تەرىپ الىپ بىرەۋگە سىيلاعام جوق.
تاستاپ كەتە المايمىن، يت ءومىردى،
ۇل مەن قىزىم ساعىنىپ، قينالار دەپ…

كوزدىڭ نۇرى كوپ كۇتىپ سەلدىرەدى،
قاراشىعىم اعاردى، ءمولدىر ەدى…
مىنەزى دە ،ءتۇرى دە اۋمايتۇعىن،
«اكەسىنىڭ قىزى» ەدىم، ەل بىلەدى….

كۇز دەگەنىڭ…

جەرگە تۇسكەن جەمىستەر، سولعان گۇلىم.
ايتىپ جاتىر ءبىر مەزگىل بولعاندىعىن.
كوڭىلشەكتەۋ جاپىراق تەز سارعايىپ،
سابىرلىسى سەزدىرمەس توڭعاندىعىن.

ءجيى-جيى بۇلت بىزگە جۋىقتايدى.
كولگە بالا جۇزۋگە قۇنىقپايدى.
جىلتىر ءسوزى سەكىلدى كەيبىرەۋدىڭ،
كورىنگەنمەن كۇن كوزى، جىلىتپايدى.

ساعىنىشتى ەسىڭە سالا جۇرەر،
سارعايۋدىڭ ازابىن دالا بىلەر.
جاندىك بىتكەن تىعىلاد جەر قوينىنا،
قايتقان قۇس پەن قالعان قۇس – ءبارى ابىگەر….

مەزگىل وسى دىبىسىن بىلدىرمەگەن،
ودان ەشكىم قاشۋعا ۇلگەرمەگەن.
كۇز – سولعىنداۋ بوياۋدىڭ جيىنتىعى،
كۇز دەگەنىڭ – شەرتپە كۇي، كۇمبىرلەگەن!

قيا الماي...

قيا الماي زورعا قالاسىڭ داعى،
الاسىڭ كوزدەن مۇڭ ۇرلاپ.
ەكى كەزدەسۋ اراسىنداعى،
ءۇزىلىس نەگە تىم ۇزاق؟ 

ەكى كەزدەسۋ اراسىنداعى،
بولمايدى بوستىق تىم تىنىش.
قىزعانىش،كۇدىك،وكپە،رەنىش،
ساعىنىش،الاڭ،كۇرسىنىس. 

جاڭبىردىڭ جىرى،ورماننىڭ ءبيى،
بوراننىڭ كۇيى- ۇققانىم.
قالىپقا ويىم سىيماعانمەنەن،
قالىپتان ءبىراق شىقپادىم.

تالدىردى مۇڭىم،تالشىق ەتىپ ەم،
وتكەن كۇندەردىڭ ەلەسىن.
باسقالار نەتكەن باقىتتى ەدى،
ءوزىڭدى كۇندە كورەتىن.

سۇق ساۋساقتارىم مۇيىزگەك بولدى،،
ەسىگىن قاعىپ باقىتتىڭ.
جولىقپاي مۇمكىن كەتەرمىز بىزدەر،
قانجىعاسىندا ۋاقىتتىڭ...