ادەت پە  مىناۋ وڭعانداي، كۇي كەشتىم كەنەت توڭعانداي... نە بولعان ساعان، روزا، قازاقتىڭ اسىن قورلارداي؟..   نە دەۋگە بولار بۇنىڭدى، كىم ۇعار مەنىڭ مۇڭىمدى؟ وسى ءبىر جولعا باستاپسىڭ تاعى دا تۋعان ۇلىڭدى.   كوك ەدى الدە اق ەدى، سور ەدى الدە «ب ا ق» ەدى. ال، انا ساقال ابدۋللين – ءسوز وتپەس «بەشبارماق» ەدى.   سوڭعى اتپەن ەستە قالارسىڭ، بۇل جولدا كۇيىپ-جانارسىڭ... روزا، سەن دە نۇرلانداي «بەشبارماق» اتىن الارسىڭ.   ونەردىڭ ءمالىم جايى دا، بيىگى، قۇردىم سايى دا... دەيدى عوي ەندى  سەنى جۇرت: «بەشبارماق رىمبايەۆا».   قازاقتى نەگە قورلادىڭ، انانى نەگە قولدادىڭ؟ «ماقتاعان قىزى...» ۇلتىڭنىڭ، بولمادىڭ، ەندى بولمادىڭ...   اقىلعا سىيماس بۇل تەگى، كوڭىلىم نەدەن ۇركەدى؟.. ونسىز دا قازاق بۇگىندە قورلانىپ جۇرگەن ۇلت ەدى.   قازاقتىڭ ەتىن قورلاعان – قازاقتىڭ ءوزىن قورلاعان. مازاعىن نەگە قولدايس ىڭ، انا بىرەۋلەردىڭ وڭباعان؟..