ورازانىڭ 2-كۇنىنە ارنالعان پايعامبارىمىزدىڭ (س.ع.س.) كەزىندەگى ورىن العان وقيعانى قامشى اقپاراتتىق اگەنتتىگى وقىرمان نازارىنا ۇسىنادى. 

پايعامبارىمىز (س.ع.س.) ءبىر كۇنى ساحابالارىنا ورازا ۇستاۋدى بۇيىرىپ، ارتىنشا بىلاي دەپ قاتاڭ ەسكەرتۋ جاسادى:

 – مەن رۇقسات ەتپەيىنشە كەشكە ەشكىم اۋىز اشپاسىن!

ەلدىڭ ءبارى جاپپاي اۋىز بەكىتىپ، ورازا ۇستادى. كەش تۇسكەندە جەكە-جەكە كەلىپ، اۋىز اشۋعا رۇقسات الىپ جاتتى. ءدال وسى تۇستا ءبىر كىسى جاقىنداپ كەلىپ:

– ۋا، راسۋلاللاھ! ەكى قىزىم كۇنى بويى ورازا ۇستاعان ەدى. ۇيالعاندىقتان وزدەرى كەلىپ سىزدەن رۇقسات سۇراي المادى. رۇقسات ەتسەڭىز، ورازالارىن اياقتاپ، اۋىزدارىن اشسا جاقسى بولار ەدى، – دەپ ءوتىنىش ءبىلدىردى.

الايدا رۇقسات بەرىلمەدى.    

الگى كىسى تاعى ەكى رەت كەلىپ رۇقسات سۇرادى. ءۇشىنشى رەت كەلگەندە پايعامبارىمىز (س.ع.س.):

– وكىنىشتىسى، ولار بۇگىن ورازا ۇستاعان جوق. كۇنى بويى «كىسى ەتىن جەگەن» (اركىمنىڭ سىرتىنان وسەك ايتىپ، عايباتتاعان) ادام ءقايتىپ ورازا ۇستاسىن؟! بار دا ولارعا ايت: «ەگەر نيەت ەتىپ ورازا ۇستاعاندارى راس بولسا، دەرەۋ قۇسىپ تاستاسىن»، – دەدى.

الگى كىسى ايتىلعانداردى قىزدارىنا اينا-قاتەسىز جەتكىزدى. ولار بۇيرىقتى ورىنداپ، وزدەرىن كۇشتەگەندە كەسەك-كەسەك قان قۇسىپ جىبەردى. الگى كىسى كەلىپ بۇل جايدى پايعامبارىمىزعا بىلدىرگەندە، ول:

– قۇدىرەتى كۇشتى اللا تاعالاعا انت ەتەيىن، ەگەر ولار الگى ۇيىعان قاندى قۇسىپ تاستاماعاندا، توزاقتا كۇيدىرەتىن وت اساعان بولار ەدى، – دەدى.

ءيا، تەك تاماققا عانا ەمەس، تىلگە دە، كوزگە دە، اياققا دا، قولعا دا ورازا بولسا، سوندا عانا ول ناعىز ورازا بولماق.

دايىنداعان : اسەل وتەشوۆا