بىرەۋىڭ قىزبەن جۇرگەنىڭدى، گۋليايت سالعانىڭدى، مىقىنىڭنان ۇستاعانىڭدى جازىپ ءجۇرسىڭ، ەندى ءبىرىڭ نە اندا، نە مىندا جوق، قوياننان كوز جازىپ قالعان تازىداي، ارسالاڭداپ ءجۇرسىڭ. تاعى بىرەۋىڭ كورىنگەنگە «جالپاقشەشە» كورىنگەلى تۇلكىشە قۇيرىعىڭدى بۇلاڭداتىپ ءجۇرسىڭ. ەندى ءبىرىڭنىڭ ورىستى قازاققا، قازاقتى ورىسقا شاعىستىرىپ سەنىم الماق، اقىن اتالماق ويىڭ بار. تاعى بىرەۋىڭ ويىن جاسىرىپ، بويىن جاسىرىپ، جات ەلدىڭ جازۋشىلارىن اۋدارىپ تالشىق ەتۋدەسىڭ. سەندەردە مۇرات بار ما؟ باقىت بار ما؟ جۇرەك بار ما؟ بۇگىن - يدەاليست، ەرتەڭ - ماتەرياليست، بۇگىن - رەاليست، ەرتەڭ - سيمۆوليست، بۇرسىگۇنى - فۋتۋريست، تاعى بىردەمە «يست»، ايتپەسە ءارقايسىسىنان ءبىر شوكىم. اقىندىقتى، جازۋشىلىقتى ساۋىسقانعا ايىرباستاپ، نەدەن مۇنشا اداستىڭدار؟ كۇندىك كۇنىڭە، ءوشتى قاستى كەگىڭە، الدە كۇنشىلدىگىڭە بولا ەلدىڭ ايناسى - ادەبيەتتى ۇرىس كەرىسكە، بوقاۋىزعا اينالدىردىڭدار. كەلەشەكتەن ۇيالساڭدارشى! كۇيىپ كەتتىم عوي، شىداي المادىم عوي! ايتپايىن دەسەم دە قويمادىڭدار عوي، تۇگە ازىپ تۋعان مۇندارلار! 

جۇسىپبەك ايماۋىتوۆ ، «ەلەس» دەپ اتالىتىن اڭگىمەسىنەن ءۇزىندى