پەندە، شىركىن، ءومىر ساۋلەسىن العاش كورگەندە دۇنيەنىڭ بۇرالاڭعا تولى جولدارى مەن كەلەشەك ماقسات-مۇراتىن، ارمان-تىلەگىن بولجاپ، بىلگەن جوق. كوزىن اشتى. ءبىر جارىق الەمدى كوردى. قارا جەر مەن كوك اسپاننىڭ اراسىنداعى عاجايىپ، ءارى تۇسىنىكسىزدەۋ، جۇمباق الەم. ەسەيە كەلە، اركىم ءوز سۇرلەۋىمەن قيالىنداعى بولاشاققا بەت تۇزەدى. بارلىق مۇمكىندىكتەر مەن ساتسىزدىك اتاۋى كەز كەلگەن شاقتا، كەز كەلگەن جاستا، كەز كەلگەن مينوتتە پايدا بولماق. مەيلى، سەن بالا بول، مەيلى، قاريا بول. ادام ادامعا مۇمكىندىك بەرمەگەنىمەن، ءومىردىڭ توسىن سىيى تاۋسىلعان ەمەس.
جارىق دۇنيەگە «ءومىر سۇرسەم» دەپ كەلگەن ءاربىر پەندەنىڭ الىسقا قاراسا، كورىنەتىن ءۇش اسۋى بار: بالالىق، جاستىق، قارتتىق. سول ءۇش اسۋدى بىرەۋلەر ءجاي عانا ءجۇرىپ وتسە، بىرەۋلەر باعىندىرۋعا تالپىنادى. اركىم وزىنشە امالىن جاساپ، الەك. بالالىق پەن قارتتىقتىڭ اراسى، تۇسىنگەن ادامعا، ساباق پەن سىناققا تولى. تۇسىنبەگەنگە، ءومىرى اقشا جەتپەي، ۇيقى قانباي وتكەن ەسىل عۇمىر. بالالىق – ادامدى مىنا ءتۇرلى-تۇستى الەمگە قوشەمەتپەن الىپ كىرەدى. سانامىزدى اينالامەن تانىستىرىپ، ادامدىق ومىرگە بەيىمدەيدى. بۇل كەزەڭدە ادامعا ءبارى مۇمكىن جانە كەشىرىمدى. سوندىقتان دا بولار، ەرەكشە ساعىنامىز. ال، قارتتىق – قوشەمەتپەن كەلگەن ومىرىمىزدەن بەلگىسىز ءبىر نوتادا شىعارىپ سالادى. كوڭىلدە مۇڭ، وزەكتە وكىنىش. سانادا تولعان جاۋاپسىز سۇراقتار: نە ىستەدىم؟ نە قىلدىم؟ ءقايتتىم؟ ءومىردىڭ باسى قۋانىش، سوڭى قايعى ەكەنى باياعىدا-اق ايتىلعان. بۇل شىندىقتى پەرىشتە ەمەس، پەندە بولعان سوڭ با، مويىنداعىمىز كەلمەيدى. ادامي زاڭدىلىق. تەك، جالعىز اقيقات بار: بالالىققا قاراعاندا شىنايىلاۋ، قارتتىقپەن سالىستىرعاندا زور مۇمكىندىكتەرگە تولى شاققا ايالدامايتىن بىردە-بىر ادام جوق. ول قاي كەزەڭ دەيسىز بە؟ ونى كوبى بىلەدى. ءبىراق، بايقاماۋى مۇمكىن.
بالالىق پەن قارتتىقتىڭ اراسىن جالعاپ تۇرعان ءومىرىمىزدىڭ ولشەمىن قالاي ولشەسەك تە، ءوز باعاسىنا جەتە الماسپىز. نەگە دەسەڭىز، ول كەزدەيسوق ساتتىلىكتەر مەن اداسقان ساتسىزدىكتەرگە، مەنمۇندالاعان سەنىم مەن كوزسىز ەرلىككە تۇنىپ تۇر. بۇل ۋاقىتتا ادامنىڭ قاتەلەسۋگە، قاتەلىگىن مويىنداپ، جاڭاشا شەشىم قابىلداۋعا دا حاقى بار. جاقسى مەن جاماننىڭ ءدامىن تاتىپ، ءوزىنىڭ قاي جاققا جاتاتىنىن بەلگىلەپ، باعامدايتىن شاعى. جاعىمپازدىق، جارامساقتىق، جاعىمسىز ادەتتەردەن ادا بولىپ، تولىق ادام رەتىندە قالىپتاسۋعا العاشقى قادامدار جاسالاتىن كەزەڭ. ەشكىم كورىپ، بىلمەگەن جاڭالىق اشىپ، الەمدى تاڭعالدىراتىن دا سول شاقتىڭ وكىلدەرى. ۇلتتىڭ ساپاسىن جاقسارتىپ، ءورىسىن كەڭەيتەتىن دە سول قاۋىم. جەل قايدا تۇرسا، سوندا قاراي تۇرا جۇگىرەتىن ەسسىز، كەيدە ەستى ادامداردىڭ قىزىعى مەن قيىنى قاتار تۇرعان كەزى.
جاس ادام قاي زاماندا بولسىن ءوز قوعامىنىڭ نەگىزگى بەينەسىن كورسەتەدى. دەمەك، قوعامنىڭ جاقسى، نە جامان بولماعى جاستاردان. الدىڭعىنىڭ العىسىن الىپ، كەيىنگىگە ونەگە كورسەتە بىلسە، مىنە، بۇل تازا جەڭىس. ال، كەرىسىنشە بولسا، جاعدايدىڭ ناق قيىنداعانى. كەشەگى ماعجان سەنىپ، ءمىرجاقىپ ولەڭمەن وياتقان جاس – بۇگىن كىم؟ ەرتەڭ كىمگە اينالماق؟ وي ءتۇيۋ سىزدەن...
مارجان ءابىش
